Αθωώθηκαν οι δύο γυναίκες που κατηγορούνταν για κλοπή άνω των 140.000 ευρώ από προγράμματα του Συμβουλίου Κοινοτικής Ευημερίας του Αγίου Αθανασίου, Λεμεσού.

Η καταγγελία έγινε στις αρχές του 2019 κατά της υπάλληλου και της εθελόντριας με τη ακροαματική διαδικασία να αρχίζει ενώπιον δικαστηρίου τον Ιανουάριο του 2025.

Όπως αποφάσισε το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού, οι δύο γυναίκες αθωώθηκαν και απαλλάχθηκαν από τις κατηγορίες που αντιμετώπιζαν.

Συγκεκριμένα, κατηγορούνταν, διαζευκτικά, ότι, μεταξύ των ετών 2013 και 2018 έκλεψαν το χρηματικό ποσό των Ευρώ 120.000 από το πρόγραμμα «Παιδική Λέσχη» και Ευρώ 24.000 από το πρόγραμμα «Παιδοκομικός Σταθμός» του ΣΚΕ Αγίου Αθανασίου. Επίσης αντιμετώπισαν και κατηγορία για νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες σε σχέση με το συνολικό ποσό των Ευρώ 144.000.

Ενώπιον Δικαστηρίου κατέθεσαν ενόρκως 17 μάρτυρες κατηγορίας. Κατατέθηκε επίσης μεγάλος όγκος εγγράφων.

Κατά την ολοκλήρωση της παρουσίασης της μαρτυρίας της Κατηγορούσας Αρχής, οι συνήγοροι των κατηγορουμένων ήγειραν ζήτημα ότι, δεν αποδείχθηκε εναντίον των κατηγορουμένων, εκ πρώτης όψεως υπόθεση και ειδικότερα, ότι δεν μπορούσε να καταδειχθεί ποιο ήταν το πρόσωπο που απέσπασε τα χρήματα που δεν εντοπίζονταν στους τραπεζικούς λογαριασμούς των προγραμμάτων του ΣΚΕ Αγίου Αθανασίου.

Το Δικαστήριο, αναλύοντας την ενώπιον του μαρτυρία στην πολυσέλιδη απόφαση του, ανέφερε, μεταξύ άλλων και τα ακόλουθα:

« […] στην υπό κρίση περίπτωση η εκδοχή που προωθήθηκε από την κατηγορούσα αρχή, ως αυτή προκύπτει από τη μαρτυρία που προσκομίστηκε, είναι ότι ένεκα της θέσης που κατείχαν οι κατηγορούμενες και της ευθύνης που είχαν για κατάθεση των χρημάτων που εισπράττονταν, αυτές φέρουν ευθύνη για το σύνολο του ποσού που διαφάνηκε να ελλείπει από τα ταμεία των επίμαχων προγραμμάτων. Όμως δεδομένου ότι απουσιάζει μαρτυρία που θα μπορούσε να υποδείξει είτε τη μια, είτε την άλλη, είτε ότι αμφότερες συμμετείχαν από κοινού στα αδικήματα, καθίσταται σαφές ότι δεν μπορούν να κληθούν σε απολογία καθότι «αν αφεθούν οι (ίδιες) να επιλύσουν το θέμα μεταξύ τους σε μια ποινική διαδικασία θα ισοδυναμούσε με μετακύλιση του βάρους απόδειξης της αθωότητάς τους στους δικούς τους ώμους (πράγμα όντως ανεπίτρεπτο)» (βλ. Δημοκρατία ν. 1. Ρίκκου Ερωτοκρίτου κ. α., Π οι ν. Υπόθεση Αρ. 9208/2015, ημερομηνίας 03/03/2016), ιδιαίτερα, ως έχει ήδη αναφερθεί, υπό το φως της απουσίας οιασδήποτε κατηγορίας περί μεταξύ των συνωμοσίας.

Η διαπίστωση αυτή δημιουργεί κατά την κρίση μου εγγενή αδυναμία στην υπόθεση της κατηγορούσας αρχής, η οποία δεν μπορεί να ξεπερασθεί στο στάδιο της έκδοσης της τελικής απόφασης. Υπό αυτές τις περιστάσεις, η κλήση των κατηγορούμενων σε απολογία θα έδιδε στην κατηγορούσα αρχή την ευχέρεια να διορθώσει τις ατέλειες και τα κενά που υπάρχουν στη μαρτυρία της. Κάτι τέτοιο όμως δεν είναι αποδεκτό στο ποινικό μας δίκαιο, όπου η απόδειξη της κατηγορίας και κάθε στοιχείου που τη συνιστά βαρύνει εξ ολοκλήρου την κατηγορούσα αρχή και δεν επιτρέπονται υποθέσεις ως προς την ύπαρξη γεγονότων, όσο εύλογες και αν είναι (βλ, Αοϊζου ν. Αστυνομίας (1989) 2 ΑΛΛ. 363).»

Την 1η κατηγορούμενη εκπροσώπησε ο δικηγόρος Σωτήρης Αργυρού, ενώ την 2η κατηγορούμενη ο δικηγόρος Μάριος Σπύρου.