«Καμιά φορά που μου λαλούν καλά τζαι εχεις κκέφι, λέω τους ρε παιδιά εσείς είσασταν δαμαί στην πλατεία εγώ χαζίρι να κρούσω εγλύτωσα λαλώ τους τζαι εννα έχω παραπονο που εγλίτωσα…»
Στην άκρη του χωριού, εκεί όπου άλλοτε υψωνόταν ένα διώροφο σπίτι με αυλή, σήμερα βλέπεις μόνο μαύρο. Ο κύριος Λεωνίδας, κάτοικος της Μαλιάς Λεμεσού, κατάφερε να γλυτώσει πραγματικά την τελευταία στιγμή, ύστερα από ένα τηλεφώνημα. Το σπίτι του δυστυχώς δεν γλύτωσε.. έμειναν στάχτες και αποκαϊδια.
«Εδώ πρόσφατα εβάλαμε ένα ακόμα κλιματιστικό γιατί ειπαν μου οι γιατροί να προσέχω την υγεία μου, επειδή εδούλεφκεν το κλιματιστικό είχα την τηλεοραση, ήταν κλειστα είχα καιι το σκυλι δίπλα μου, εν επήρα είδηση. Επήραν με από το διπλανό χωριό, κύριε Λεωνίδα έχει φωτιά στη Μαλλιά, λεω τους ποιος το είπε, τζαι λαλεί μου εκάηκε η μισή Μαλλιά έφκα έξω να δεις. Η βεράντα τζίνη ήταν ξύλινη τζαι τωρά εχάλασε φυσικά, πήρα την βεράντα τζίνη τζαι μόλις σας έδειξα που το κάτω σπίτι είδα την αψίδα τζαι ετζησεν μου. Ως που να ερτω που το σημειο τζιαμε, εκεγετουν ο γειτονας, που πανω εκαιγετουν απεναντι και διπλα…»
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Την ημέρα της μεγάλης φωτιάς, κάποιοι πίστεψαν ότι ο κύριος Λεωνίδας δε θα γλύτωνε. Τον δήλωσαν μάλιστα, αγνοούμενο…
«Εδήλωσεν με ναι, γιατί κάποιος κυριος εγώ τον λέω καλοθελητή διότι εν με είδε κανένας μες το σπίτι, που το σπίτι εφκήκα πριν να φκει η φωθκια ποξω, τζαι τζίνος εδήλωσεν ναι έμεινε μεσα εννα κρουσει ειπαν…καλα εκαμε η κοινοταρχενα τζαι εγώ ειπα μπραβο της, τζαι ειπεν ότι έχουμε αγνοούμενο, ίσως το έκαμε για να κινηθούν τα ελικόπτερα, διότι τα ελικόπτερα ήρθαν μέχρι εδώ, τζαι ενεφκα τους, ρε παιδια ριξετε και στα δυο σπιτια δαμε.»
Οι δικοί του άνθρωποι, η γυναίκα και τα δύο παιδιά του που ζουν στη Λεμεσό, πίστευαν ότι ίσως δεν τα είχε καταφέρει.
«Ο πρώτος όταν το άκουσε ήταν στην Πάφο και μεσα σε 32 λεπτα ήρθε στην Λεμεσό στην Μαλλιά, και μαλιστα όπως μου είπε έπαιξε πουρού, και είπε σε καποιους στην Αστυνομία ειδοποιατε να μεν με σταματήσει κανένας γιατι εννα τους πάρω μαζί μου. Επήεν στην πλατεία εν τον αφήκαν να έρτει πάνω εν ήταν να πάω κάτω, ήρτεν και η γυναίκα μου που Λεμεσό ειδοποιήσαν την στο κινητό έλα τζαι ο κύριος Λεωνίδας εν μέσα και το σπίτι κρούζει αμπα τζαι τζαι τζίνη ήρτεν πανω τζαι εκαθετουν. Όταν με είδαν τζαι οι θκιο που επήα ξέρεις ποσο ανακουφίζεσαι τζίνη την ώρα…»
Την ώρα που οι φλόγες περικύκλωναν το σπίτι, ο κύριος Λεωνίδας, περίμενε μέχρι την τελευταία στιγμή. Περίμενε το σκυλί του να βγει πρώτα,θέοντας να το σώσει.
«Ένιωσα παράξενα… επία έκατσα σε ένα πεζουλούι τζαι επερίμενα το σκυλί να λάξει για να του φωνάξω να φκεί, τζαι ήρταν τζαι ετραβούσαν με οι χωρκανοί μου, φεύκουμε κύριε λεωνίδα τζαι εν γινεται τιποτε, τζαι λαλω τους ρε παιθκία ούτε τρελός είμαι ούτε θέλω να αυτοκτονήσω απλώς αν καταφέρω να σώσω τον σκύλο αν καμει προς τα έξω τζαι εν ξέρει που να παει να το γλυτώσω τζαι τζίνο, αμαν τα πραματα εφτάσαν… τζαι εν εγίνετουν τιποτε πλεον εκαμα την κίνηση που σας ειπα και εφυα.»
Λέει για Πυροσβεστική
Το πρώτο βράδυ, ο κύριος Λεωνίδας και η σύζυγός του έμειναν στο σπίτι του γιου τους στη Λεμεσό. Μόνο για ένα βράδυ. Μη θέλοντας να επιβαρύνουν τα παιδιά τους, προτίμησαν να ψάξουν για ένα προσωρινό σπίτι, μέχρι να ορθοποδήσουν.
«Ενώ μας είπαν να μείνετε μέσα όσο θέλετε, στην εβδομάδα πάνω η ώρα 2 είπαν μας ποψε ως η ωρα 8 να φύετε, ο λόγος ερωτήσετε; Όχι, αλλα μας ειπατε λαλω τους καλά εν καταλαβαίνω , υπολογισα ότι ηρταν κρατησεις πολλές, τζαι λέω τους εγώ επιτρεψετε μας να κοιμηθούμε ποψε τζαι η γυναικα μου ποψε ταζι αυριο να τα πακεταρει τζαι το πρωι να φύγουμε, φανηκε αδυνατο.»
«Ετέλειωσε, το σπίτι εννα ξαναγίνει, εχαθήκαν όμως οι φωτογραφίες, στον τοίχο είχα φωτογραφίες, των γονιών μου, των παππουδων μου και της γυναίκας μου, ενθύμιο, είχα βιβλία, τόμους ,τη δομή είχα βιβλία πολλά εκείνα είναι τα λυπούμε. Αμαν ήρτα σπίτι δαμε τζαι είδατο ειπα νταξει. Μετα επηα τζιαμε που αφησατε το αυτοκινητο τζαι αρχισα να κλαιω, μόνο τότε. Δεν το ειχα δει, το είδα να στέκει και να καιγεται δεν το ειδα έτσι…»
Δείτε το ρεπορτάζ της Ελένης Φανάρη:
