Του Κωνσταντίνου Κωνσταντίνου
Θέμα χρόνου ήταν η επιστολή του Μονίμου Αντιπροσώπου της Κύπρου στα Ηνωμένα Έθνη με παραλήπτη τον ΓΓ.
Μετά την επιστολή του εκπροσώπου της Τουρκίας ημερομηνίας 19 Μαϊου, η Λευκωσία απαντά σημείο προς σημείο και ζητά παράλληλα η επιστολή του Πρέσβη Χατζηχρυσάνθου να κυκλοφορήσει ως επίσημο έγγραφο στη Γενική Συνέλευση.
Με την εκτενή επιστολή αποδομούνται πλήρως τα τουρκικά αφηγήματα τόσο για το κυπριακό όσο και για το ζήτημα των υδρογονανθράκων. Παράλληλα γίνεται ξεκάθαρο ότι για την Λευκωσία δεν υπάρχει σενάριο δύο κρατών.
«Η Κύπρος δεν διαιρείται για κανένα λόγο, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που κατασκεύασε ένας ισχυρός γείτονας που επιθυμεί η Κύπρος να μην υπήρχε ως κράτος από μόνο του και μόνο ως κράτος-μαριονέτα της και ως σκαλοπάτι για τον έλεγχο της ανατολικής Μεσογείου».
Ο Πρέσβης Χατζηχρυσάνθου αναφέρει στην επιστολή του πως η Κύπρος αναδείχθηκε το 1960 ως ενιαίο κράτος με έναν λαό, ανεξαρτήτως εθνοτικής καταγωγής και το αφήγημα της Τουρκίας περί δύο λαών είναι και νομικά άκυρο αλλά ούτε βάση έχει στην ιστορική πραγματικότητα.
«Προφανώς, μια τέτοια κατασκευή δεν είναι τίποτα άλλο από ένα πολιτικό εργαλείο, που χρησιμοποιείται από το συγγενικό κράτος της εν λόγω εθνικής κοινότητας, για να εφεύρει μια δικαιολογία για απόσχιση, γιατί αυτό υπαγορεύεται από τα δικά του στρατηγικά συμφέροντα».
Αναφέρει μάλιστα ιστορικά γεγονότα και εκθέσεις του ΓΓ από το 1964, ο οποίος απέδιδε στην Τουρκία την μονομερή αποχώρηση των Τουρκοκυπρίων από τους κρατικούς θεσμούς για εξυπηρέτηση των δικών της πολιτικών σκοπών.
«Ουσιαστικά, η Τουρκία προσπαθεί να αναθεωρήσει τους κανόνες σχετικά με τη χρήση βίας προσπαθώντας να επιβάλει στη διεθνή κοινότητα την εσφαλμένη αντίληψη ότι ένας καρπός επιθετικότητας είναι έγκυρο νομικό αποτέλεσμα».
Ο Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Κύπρου τονίζει πως αυτός είναι ο πυρήνας του τουρκικού αιτήματος για λύση δύο κρατών και επισημαίνει πως ο κύριος λόγος που δεν καρποφόρησαν οι προσπαθειες για λύση είναι η επιμονή της Τουρκίας να έχει ερείσματα στην Κύπρο, μετά τη διευθέτηση.
Απαντήσεις και για υδρογονάνθρακες
Η Λευκωσία απαντά και στο θέμα των υδρογονανθράκων τονίζοντας ότι η Τουρκία χρησιμοποιεί το μέγεθος και τη δύναμή της, αντί του διεθνούς δικαίου, ως κώδικα συμπεριφοράς.
«Η Τουρκία αρνείται να αποδεχτεί τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας και το εθιμικό διεθνές δίκαιο και διεκδικεί περιοχές όπου δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να θεωρηθεί ως ενδιαφερόμενο μέρος σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο».
Στην επιστολή επισημαίνεται ότι οι ισχυρισμοί της Τουρκίας έχουν επινοηθεί αυθαίρετα για να ταιριάζουν με τις γεωπολιτικές φιλοδοξίες της.
