Του Χριστόφορου Χριστοφή
Μια κιβωτός βιοποικιλότητας, ένας πραγματικός περιβαλλοντικός θησαυρός, στη γη της τραγωδίας. Εκεί όπου ο χρόνος σταμάτησε το καλοκαίρι του 1974.
48 χρόνια μετά, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι ερευνητές αναδεικνύουν την “πράσινη” διάσταση της Πράσινης Γραμμής. Τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά...
Ερευνήτρια Πανεπιστήμιο Λευκωσίας
Συνειδητοποιήσαμε ότι ορισμένα μέρη της ουδέτερης ζώνης θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως εστίες βιοποικιλότητας για το υπόλοιπο νησί, επομένως αυτές είναι περιοχές όπου ανθίζει η βιοποικιλότητα, όπου υπάρχουν υγιείς πληθυσμοί διαφορετικών ειδών.
Αναζητώντας απαντήσεις, το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων ακολούθησε τα βήματα των ερευνητών στο εγκαταλελειμμένο χωριό Βαρίσεια.
Περιβαλλοντολόγος Παν. Near East
Τα τελευταία σχεδόν 50 χρόνια, δεν υπήρξε καμία παρέμβαση από τον άνθρωπο, με αποτέλεσμα να ευδοκιμήσει ο βιότοπος και τα φυτά εδώ.
Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι το ενδημικό αγρινό της Κύπρου, καθώς οι περιβαλλοντικές συνθήκες στην περιοχή είναι ευνοϊκές για την επιβίωση και αναπαραγωγή.
Eρευνήτρια Πανεπιστήμιο Λευκωσίας
Ένας από τους στόχους του έργου μας ήταν να πείσουμε τους ανθρώπους που ενδιαφέρονται για το περιβάλλον και στις δύο κοινότητες να συνεργαστούν μεταξύ τους.
Το πρόγραμμα μελέτης της βιοποικιλότητας στη Νεκρή Ζώνη, υλοποιείται με τη στήριξη του ΟΗΕ.
