Κάποιοι λένε ότι η νομιμοποίηση μιας παρανομίας ίσως να αποτελεί τη λύση για κάποιο σοβαρό πρόβλημα. Τι γίνεται όμως με το φαινόμενο της εμπορίας προσώπων και της πορνείας; Μπορεί η δημιουργία νόμιμων και ελεγχόμενων οίκων ανοχής να βάλει τέλος στη μάστιγα; Την απάντηση δίνει η Υπεύθυνη του Γραφείου Καταπολέμησης της Εμπορίας Προσώπων Ρίτα Θεοδώρου Σούπερμαν.
"Αυτό κατά κάποιον τρόπο υπήρχε στην Κύπρο στο παρελθόν, αν φέρετε στο νου σας τα καπαρέ, ήταν νόμιμες επιχειρήσεις θα έλεγα εγώ. Εκεί οι κοπέλες βρίσκονταν υπό την αποκλειστική ευθύνη των ιδιοκτητών των καπαρέ, έμεναν όλες σε σπίτια τα οποία παρείχε ο ιδιοκτήτης του καπαρέ, εργάζονταν νόμιμα, υποβάλλονταν σε ιατρικές εξετάσεις, ελέγχονταν από την Αστυνομία, η Αστυνομία τους έκανε συνέντευξη κατά πόσον είχαν παράπονα ή όχι"
Πως όμως οι μαστροποί κατάφερναν να ξεφεύγουν από την τσιμπίδα του νόμου;
"Πήγαινε η Αστυνομία για έλεγχο και ο ιδιοκτήτης του καπαρέ ήταν ο πρώτος που τους έλεγε, ξέρετε, οι αστυνομικοί είναι φίλοι μου και δεν μπορείτε να πείτε τίποτα και θα δείτε όταν έρθουν. Μπαίνοντας οι αστυνομικοί, τους έκανε χειραψία, τι πιο απλό να κάνεις χειραψία με κάποιον; Όμως το μήνυμα που έπαιρναν οι κοπέλες ήταν όντως ήταν φίλοι. Αυτό είναι το πιο μικρό που μπορώ να πω."
Και κάπως έτσι η πορνεία άνθισε στην Κύπρο τις προηγούμενες δεκαετίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα γυναικών καταπατούνταν συστηματικά...
"Ήταν κλειδωμένες, φρουρούνταν, τους κατακρατούσαν τα διαβατήρια τους, ήταν αναγκασμένες να πηγαίνουν υπό οποιεσδήποτε συνθήκες με όποιον πελάτη ήθελε να πάει μαζί τους, οπότε αυτό το πράγμα εγώ το απορρίπτω προσωπικά, νομίζω θα ήταν παλινδρόμηση να γινόταν κάτι τέτοιο, δηλαδή η νομιμοποίηση της πορνείας."
Η κυρία Σούπερμαν εξήγησε επίσης ότι οι περισσότερες παρανομίες κρύβονται πίσω από "νόμιμες ταμπέλες".
"Η εμπορία συνήθως λειτουργεί κάτω από νόμιμες επιχειρήσεις, ινστιτούτα μασάζ, καπαρέ, οίκους ανοχής. Κρύβεται η εμπορία κάτω από νόμιμες επιχειρήσεις. Γιατί ένα θύμα, που είναι εκεί θύμα και το εκμεταλλεύονται και δεν έχει φωνή, μην μου πείτε θα πηγαίνει η Αστυνομία και θα ελέγχει."
Ερωτηθείσα για τις αποφάσεις άλλων ευρωπαϊκών κρατών να αποποινικοποιήσουν την πορνεία και το παράδειγμα των περίφημων "Κόκκινων Φαναριών" του Αμστερντάμ, είπε ότι σήμερα η τάση είναι η ποινικοποίηση της αγοράς σεξουαλικών υπηρεσιών.
"Πρώτη η Σουηδία το 1999 ποινικοποίησε την αγορά και η φιλοσοφία πίσω από τη νομοθεσία που έκαναν τότε ήταν για να δώσουν μαθήματα, είχαν γράψει οι Σουηδοί, στους άντρες, ότι δεν μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν στις γυναίκες και στα παιδιά. Ακολούθησαν οι άλλες σκανδιναβικές χώρες, ακολούθησε η Γαλλία τελευταίως, ακολούθησε η Ιρλανδία και προχωρούμε. Ακόμα και οι Ολλανδοί σήμερα μελετούν αυτό το ενδεχόμενο, που υπάρχουν οίκοι ανοχής και γνωρίζουμε τις βιτρίνες. Μέσα από τις βιτρίνες είχαν αναγνωρίσει 400 θύματα από τη Ρουμανία, σε μιαν τελευταία επιχείρηση που είχε γίνει από την Αστυνομία και το Δημαρχείο του Άμστερνταμ"
Η πορνεία στην Κύπρο είναι νόμιμη αλλά όχι ρυθμιζόμενη, ενώ οι οίκοι ανοχής είναι παράνομοι. Η μαστροπεία είναι επίσης παράνομη και τιμωρείται με ποινή φυλάκισης μέχρι και πέντε χρόνια.
"Εγώ προσωπικά δεν διανοούμαι να νομιμοποιηθεί η πορνεία και να ακούσω κάποια μέρα από κάποιον συγγενή μου, ένα παιδί μου, "ξέρεις εγώ θα δουλέψω σαν πόρνη", εσάς θα σας άρεσε; Δεν νομίζω να άρεσε σε κανέναν. Αφού είναι νόμιμο, ποιο είναι το πρόβλημα μας; Μήπως είμαστε διπλοπρόσωποι; Μήπως είναι εντάξει για τους άλλους αλλά όχι για εμάς, όχι για την οικογένεια τη δική μας;"
