Της Χαρούλας Αλέξη
Τέλη Σεπτεμβρίου και η ημέρα της αναχώρησης είχε φτάσει, το μεγάλο ταξίδι στην Αφρική ήταν μια ανάσα μακριά μου.
Παρόλο που είχα ακούσει, είχα διαβάσει και είχα δει αρκετά βίντεο από ανάλογα ταξίδια αλληλεγγύης της ActionAid στις χώρες που υποστηρίζει, τα συναισθήματα μου ήταν ανάμεικτα... Από την μία ήμουν απίστευτα χαρούμενη για την εμπειρία που με περίμενε και από την άλλη ένιωθα τεράστια αγωνία για το τι θα συναντήσω και πως θα ανταπεξέλθω...
Και πράγματι, όσα περίμενα κι όσα φανταζόμουν δεν είχαν καμία σχέση με όλα όσα έζησα, ένιωσα και είδα σ αυτό το ταξίδι στη Σενεγάλη. Στην χώρα που μου χάρισε τις πιο δυνατές στιγμές και τα πιο έντονα συναισθήματα, κατακτώντας πλέον ένα μεγάλο κομμάτι της καρδιάς μου.
46 διαφορετικοί άνθρωποι, οι περισσότεροι άγνωστοι μεταξύ μας, βρεθήκαμε με την ActionAid στη Σενεγάλη, φτιάξαμε ένα μοναδικό μωσαϊκό ανθρώπων και ζήσαμε αυτή τη μοναδική εμπειρία που θα μας ενώνει για μια ζωή...
Τρεις πτήσεις χρειάστηκαν και ένα ατελείωτο ταξίδι μέχρι να φτάσουμε στον τελικό μας προορισμό και ήταν λες και κάναμε ένα ταξίδι στον χρόνο. Μια άλλη πραγματικότητα ξεδιπλώθηκε μπροστά στα μάτια μας. Από την πρώτη κιόλας επαφή με την χώρα αντιλαμβάνεσαι τις αλλαγές, από τις μυρωδιές, τις εικόνες, τα κτίρια, τα μέσα μεταφοράς, τους ανθρώπους.
Πέραν από το διαφορετικό σκηνικό στην χώρα, το πιο σοκαριστικό είναι οι συνθήκες, ο τρόπος διαβίωσης αλλά και η καθημερινότητα αυτών των ανθρώπων. Ξέρεις τα δικά μας δεδομένα, οι δικές μας καθημερινές ευκολίες που δεν τις υπολογίζουμε καν, για εκατομμύρια ανθρώπους είναι ζητούμενα.
Σ αυτό το ταξίδι γνώρισα τις πιο δυνατές γυναίκες, τις ηρωίδες της καθημερινότητας στην Αφρική. Πέραν από το λαμπερό τους βλέμμα και τα όμορφα χρωματιστά τους ρούχα, θαύμασα την δύναμη τους, την αντοχή τους. Αυτές οι γυναίκες παλεύουν καθημερινά, με όσα μέσα έχουν στη διάθεση τους, να μαγειρέψουν και να καλλιεργήσουν στα χωράφια για να φέρουν τροφή στο τραπέζι της οικογένειας. Όλα μα όλα περνάνε από το χέρι αυτών των γυναικών και το θλιβερό είναι ότι πολλές από αυτές έχουν υποστεί κακοποίηση, έχουν ταλαιπωρηθεί κι όμως δεν το έβαλαν κάτω, χάριν στα προγράμματα της ActionAid, κατάφεραν οι περισσότερες να σταθούν ξανά στα πόδια τους και να νιώσουν την αυτοπεποίθηση που χρειάζονταν.
Τις περισσότερες ημέρες βρισκόμασταν στην κοινότητα Τζιλόρ, μια από τις δυο κοινότητες που υποστηρίζει η ActionAid, στη Σενεγάλη. Από την πρώτη στιγμή που πατήσαμε το πόδι μας στην κοινότητα νιώσαμε οικεία - φρόντισαν άλλωστε οι κάτοικοι γι αυτό. Ετοίμασαν για εμάς μια μεγάλη γιορτή υποδοχής, φόρεσαν τα καλά τους και μέσα από τις αφρικανικές μελωδίες μας ταξίδεψαν στην κουλτούρα της χώρας τους... Γίναμε ένα με τους ντόπιους, χορέψαμε, τραγουδήσαμε, παίξαμε, μπήκαμε για λίγο στον κόσμο τους και νιώσαμε τι πάει να πει πραγματική ευτυχία, χωρίς πολλά πολλά... Παιδάκια με σκισμένα ρούχα μας περιτριγύρισαν - μια εικόνα γροθιά στο στομάχι, είχαν όμως τόση ενέργεια και τόση χαρά που βρισκόμασταν ανάμεσα τους. Στη Τζιλόρ, συνάντησα τα πιο όμορφα πρόσωπα μικρών και μεγάλων με τα απίστευτα λαμπερά τους μάτια.
17 από τους αναδόχους γνώρισαν για πρώτη φορά το παιδί τους, το παιδάκι που αλληλογραφούν και στηρίζουν μέσα από το πρόγραμμα αναδοχής της ActionAid και η στιγμή ήταν μοναδική, η συγκίνηση απερίγραπτη, ακόμα και για έμας που ήμασταν απλοί θεατές... Αυτό το προσωπάκι που μέχρι πρότινος, έβλεπαν οι ανάδοχοι από μια και μόνο φωτογραφία, απόκτησε πλέον φωνή και μια ζεστή αγκαλιά σφράγισε για πάντα αυτή τους την σχέση...Ήταν ίσως από τις πιο δυνατές στιγμές που έζησα στη ζωή μου και ξέρεις θαύμασα τους αναδόχους, για όλα όσα προσφέρουν στις κοινότητες με την ψυχή και την δοτικότητα τους!
Όλοι μας βοηθήσαμε στην ολοκλήρωση της κατασκευής μιας αίθουσας πολλαπλών χρήσεων στην οποία οι κάτοικοι της Τζιλόρ, μικροί και μεγάλοι θα δραστηριοποιούνται, θα συναντώνται αλλά και θα μελετούν στην βιβλιοθήκη που έχει ανεγέρθη στον χώρο. Έστω και μέσα από τα βιβλία θα μπορούν να ταξιδεύουν, να ονειρεύονται και να γνωρίσουν τον κόσμο. Και ήταν πιστέψτε με,η πιο ωραία κούραση. Κουβαλήσαμε τσιμέντο, τρίψαμε τοίχους, μπογιατίσαμε, κάναμε κάθε λογής οικοδομικές εργασίες με όλη μας την καρδιά, με όλη μας την όρεξη γιατί απλά ξέραμε πως οι κόποι μας αξίζουν. Οι θερμοκρασίες στην Αφρική είναι υπερβολικά υψηλές, ωστόσο κανένας μας και καμία ημέρα δεν έκανε κανένα παράπονο, ζούσαμε όλοι την κάθε στιγμή, το κάθε λεπτό...
Η Αφρική σε μαγεύει, χωρίς να έχεις τίποτα έχεις τα πάντα... Νιώθω πραγματικά ευγνώμων που είχα την τύχη να ζήσω αυτή την εμπειρία. Σήμερα περισσότερο από ποτέ νιώθω πως τελικά ναι, η δύναμη είναι στο χέρι μας και μέσα από το πρόγραμμα αναδοχής της ActionAid μπορούμε κι έχουμε τη δυνατότητα να βάλουμε το δικό μας λιθαράκι για να γίνει αυτός ο κόσμος λίγο καλύτερος. Να δώσουμε ελπίδα και μέλλον στο κάθε παιδάκι αυτού του κόσμου!
Κάποτε μου φάνταζε άπιαστο όνειρο να κάνω ένα τέτοιο ταξίδι, ξαφνικά μου δόθηκε η ευκαιρία και έζησα αυτήν την εμπειρία ζωής. Τώρα ανυπομονώ και ελπίζω σε ένα επόμενο ταξίδι αλληλεγγύης.
Το Σάββατο, 17 Δεκεμβρίου, στις 17:50 το απόγευμα, μην χάσεις στον Alpha Κύπρου, το “Ταξίδι στην ελπίδα”. Δες το, αξίζει!!!
Αν θέλεις να μάθεις περισσότερα για το πρόγραμμα αναδοχής αλλά και για το έργο της ActionAid, μπορείς να ακολουθήσεις τον πιο κάτω σύνδεσμο: https://actionaid.gr/
