Της Κατερίνας Ιωάννου
«Ήταν αξιωματικός διότι εκρατούσε περίστροφο και αυτός ο αξιωματικός μετά από καμπόσα χρόνια ήρθε και βρήκε τον πατέρα μου να του ζητήσει σαν συγχώρεση, σαν συγνώμη και του έφερε και εκατό λίρες. Ο πατέρας μου του είπε δεν θέλω τα λεφτά, το συγνώμη θα το δεχτώ αλλά δεν έπρεπε να γίνει έτσι σκέδιο με το μωρό».
Πως να ηρεμήσει η ψυχή του, όταν στις 14 Μαρτίου του 1956, Άγγλος αξιωματικός πυροβολεί εν ψυχρώ στο κεφάλι τον επτάχρονο αδελφό του.
Οι μαθητές του Εμπορικού Λυκείου κατεβαίνουν σε μαθητική διαδήλωση κατά των Άγγλων. Τους ακολουθούν μαθητές της Αστικής Σχολής Καλογερά. Ανάμεσά τους και ο μικρός 7χρονος, Δημητράκης Δημητριάδης, μαθητής της Β’ Δημοτικού.
Λάκης Δημητριάδης - Αδερφός επτάχρονου ήρωα
«Κατά τις 14.30 – 15.00 η ώρα ήρθε ο πατέρας μου και μου είπε Λάκη έλα να πάμε σπίτι. Εγώ δεν γνώριζα τίποτα. Με έβαλε στο ποδήλατο μου είπε να πάμε κάπου ένα λεπτό να δεις κάτι. Με πήρε εκεί στον Άγιο Λάζαρο και είδα με τα ίδια μου τα μάτια τις πέτρες, το αίμα και τη βαλίτσα του. Η βαλίτσα του ήταν ρούχινη. Την πήραμε τη βαλίτσα και φύγαμε και πήγαμε στο σπίτι και μου είπε μην φύγεις από εδώ».
Τα δύο αδέλφια πήγαιναν στο ίδιο σχολείο. Εκείνο το μαύρο μεσημέρι όμως, τα σχέδια ήταν άλλα.. ο Δημητράκης δεν πήγε σπίτι του.
Λάκης Δημητριάδης - Αδερφός επτάχρονου ήρωα
«Κατά τις νυχτερινές ώρες ήρθε ο στρατός στο σπίτι και ήθελαν να πάρουν το παπά μου για να τον πάρουν να θάψει το μωρό. Ο πατέρας μου τους είπε δεν είναι σκύλο που θα θάψω, να περιμένετε. Δεν γνωρίζω αν ήταν και ο Γρίβας, γιατί τότε ήταν στη Λάρνακα. Όταν μαθεύτηκε ήταν χιλιάδες εκεί στο κοιμητήριο.. Είδα πολλά πράματα..»
Εκεί δίπλα στο ματωμένο άψυχο κορμί του και πέτρες, τις οποίες κρατούσε τότε ο Δημητράκης ο οποίος βοηθούσε τους μεγαλύτερους μαθητές κατά την διαδήλωση.
Λάκης Δημητριάδης - Αδερφός επτάχρονου ήρωα
«Ο Εγγλέζος έσυρε τρεις βολές, τις δύο, επειδή ο αδελφός μου έδινε πέτρες στους πιο μεγάλους για να ρίχνουν στους Εγγλέζους, τις δύο σφαίρες εκαθίσαν και οι τρεις, την Τρίτη έμεινε στέκοντα το μωρό για να δώσει πέτρα.»
65 χρόνια με το παράπονο που δεν κατάφερε να αποτρέψει τον θάνατο του αγαπημένου του αδελφού ο οποίος δέχθηκε τη χαριστική βολή στο κεφάλι.
Λάκης Δημητριάδης - Αδερφός επτάχρονου ήρωα
«Αν σχολάναμε μαζί, μπορούσε να πάει μαζί μου.. όταν έβλεπε σημαία ήθελε να πάει μέσα. Παίζαμε μέσα στην αυλή εδώ. Δεν εμπορούσε ούτε τζίνος να με χάσει εμένα, έπρεπε όπου πήγαινα εγώ, να ήταν μαζί μου. Ένα χρόνο διαφορά είμαστε το ίδιο πράμα.. τι να σας πω..»
Η δημοσιοποίηση της ιστορίας έφερε στο φως και μια άλλη τραγική πτυχή καθώς η οικογένεια του Δημητράκη δεν ήταν βέβαιη για τον τόπο ταφής του.
Λάκης Δημητριάδης - Αδερφός επτάχρονου ήρωα
«Μέχρι τωρά τελευταία εβασανιούμασταν να δούμε που είναι τα οστά του. Μαζί παίρναμε του γαλά του τα κουτιά και επίναμε το γάλα που μας εδιούσαν. Βρισκούμαστε μαζί στο ίδιο σχολείο».
Χθες μετέβησαν σε ομαδικό τάφο όπου άρχισε η διαδικασία εκταφής των οστών. Συγκεκριμένα εντοπίστηκαν δύο σιδερένια κασόνια με οστά τα οποία έχουν σταλεί για επιστημονική αναγνώριση.
