Από θαύμα γλύτωσε ο Αντώνης Μαυρόπουλος, καθώς θα ταξίδευε με το αεροπλάνο που συνετρίβη χθες στο Ναϊρόμπι και είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο όλων των επιβατών και του πληρώματός του.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Νεκροί και οι 157 επιβαίνοντες μετά τη συντριβή αεροπλάνου Boeing 737 (ΦΩΤΟ)
Ο Αντώνης είναι από την Ελλάδα. Το Σάββατο είχε κλείσει εισιτήριο και θα ταξίδευε με Boeing 737, το μοιραίο αεροπλάνο που συνετρίβη στο Ναϊρόμπι, ωστόσο για καλή του τύχη έχασε την πτήση του. Σύμφωνα με ανάρτησή του σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, έτρεχε να προλάβει την πτήση αλλά καθυστέρησε και την έχασε για 2 λεπτά. Όταν είχε φθάσει στο σημείο επιβίβασης, δεν επιτρεπόταν να περάσουν άλλοι επιβάτες στο αεροπλάνο και όπως αναφέρει:
"Έβλεπα τους τελευταίους επιβάτες στη φυσούνα να μπαίνουν μέσα - φώναζα να με βάλουν κι εμένα αλλά δεν το επέτρεψαν".
Λίγο αργότερα και αφού θα επιβιβαζόταν στην επόμενη πτήση, ο ανώτερος στο αστυνομικό τμήμα του αεροδρομίου τον ενημέρωση ότι η πτήση θα ακυρωνόταν για λόγους ασφαλείας. Δυσαρεστημένος ξεκίνησε να παραπονιέται για την ταλαιπωρία όταν ο ανώτερος του είπε:
"Μου είπε ευγενικά να μη διαμαρτύρομαι και να πω ευχαριστώ στο Θεό, διότι είμαι ο μοναδικός επιβάτης που δεν μπήκε στην πτήση ΕΤ 302 η οποία αγνοείται".
Ο Αντώνης περιμένοντας να μάθει τι συνέβαινε ενημερώθηκε από γνωστό του ότι το αεροπλάνο συνετρίβη. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκε να κάνει ήταν να ενημερώσει την οικογένειά του ότι δεν βρισκόταν σε αυτό το αεροπλάνο και ότι έχασε την πτήση. Ο ίδιος περιγράφει πόσο τυχερός φάνηκε και πως από θαύμα και συγκυρίες η ζωή του σώθηκε.
Στο μοιραίο αεροσκάφος επέβαιναν 149 επιβάτες και οκτώ μέλη πληρώματος. Η αεροπορική εταιρεία ανακοίνωσε ότι δεν υπήρχε κανένας επιζών.
Διαβάστε αυτούσια τη συγκλονιστική περιγραφή του.
Τρέχοντας να προλάβω την πτήση ΕΤ 302 Αντίς Αμπέμπα - Ναϊρόμπι, που συνετρίβη 6 λεπτά μετά την απογείωση της, είχα τα νεύρα μου γιατί δεν υπήρχε κανεις να με βοηθήσει να πάω γρήγορα. Την έχασα για δυο λεπτά, όταν έφτασα είχε κλείσει η επιβίβαση και έβλεπα τους τελευταίους επιβάτες στη φυσούνα να μπαίνουν μέσα - φώναζα να με βάλουν κι εμενα αλλά δεν το επέτρεψαν. Στην πραγματικότητα, την πτήση την έχασα διότι δεν είχα δώσει βαλίτσα (αλλιως θα με περίμεναν για 10-15 λεπτά η και παραπάνω, διότι το να βρεθεί μια βαλίτσα φορτωμένη θέλει τουλάχιστον 40 λεπτά). Επίσης, όπως έμαθα αργότερα, την έχασα γιατί βγήκα πρώτος και πολύ γρήγορα από το αεροπλάνο και ο connection Ambassador που ήρθε να με παραλάβει δεν με βρήκε.
Οι άνθρωποι του αεροδρομίου, ευγενέστατοι, με προώθησαν στην επόμενη πτήση που θα έφευγε στις 11:20, μου ζήτησαν συγνώμη για την ταλαιπωρία και με μετέφεραν σε ένα ωραίο lounge για την τρίωρη αναμονή.
Στις 10:50, καθώς επιβιβαζομουν στην επόμενη πτήση, δυο σεκιουριτάδες με ενημέρωσαν ότι για λόγους ασφαλειας που θα μου εξηγήσει κάποιος ανώτερος αξιωματικός, δεν θα επιτρέψουν την επιβίβαση μου. Στις έντονες διαμαρτυρίες μου δεν άφησαν κανένα περιθώριο συζήτησης και με οδήγησαν στον ανώτερο τους, στο αστυνομικό τμήμα του αεροδρομίου.
Αυτός μου είπε ευγενικά να μη διαμαρτύρομαι και να πω ευχαριστώ στο Θεό, διότι είμαι ο μοναδικός επιβάτης που δεν μπήκε στην πτήση ΕΤ 302 η οποία αγνοείται. Και ότι αυτός ήταν ο λόγος που δεν μπορούν να με αφήσουν να φύγω, μέχρι να εξακριβωθεί ποιος είμαι, γιατί δεν μπήκα στην πτήση και τα σχετικά. Στην αρχή νόμιζα ότι έλεγε ψέμματα, ωστόσο το ύφος του δεν άφηνε κανένα περιθώριο αμφιβολίας.
Ένιωσα να χάνεται το έδαφος κάτω από τα πόδια μου, αλλά επανήλθα σε 1-2 δευτερόλεπτα γιατί σκέφτηκα ότι κάτι άλλο θα συμβαίνει, κάποιο πρόβλημα επικοινωνίας ίσως. Οι άνθρωποι ήταν ευγενέστατοι, ρώτησαν ότι έπρεπε να ρωτήσουν, εξακρίβωσαν τα στοιχεία μου και με άφησαν να περιμένω.
Με έβαλαν να καθίσω σε ένα σαλόνι και μου είπαν να περιμένω εκεί μέχρι να με ειδοποιήσουν.
Έψαχνα στο διαδίκτυο να βρω στοιχεία για την πτήση, φίλοι από το Ναϊρόμπι με ενημέρωσαν ότι 30 λεπτά μετά την αναμενόμενη ώρα δεν είχε προσγειωθεί και δεν υπήρχαν πληροφορίες για την τύχη της και ξαφνικά κόβονται και όλα τα WiFi του αεροδρομίου.
Ευτυχώς υπάρχουν και τα SMS - από στενό φίλο έμαθα ότι η πτήση συνετρίβη σχεδόν μόλις απογειώθηκε και ότι το θέμα έβγαινε στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης.
Τότε κατάλαβα ότι πρέπει αμέσως να επικοινωνήσω με τους δικούς μου ανθρώπους και να τους πω ότι δεν ήμουν μέσα και ότι για δυο μικρές τυχαίες συγκυρίες έχασα την πτήση - τη στιγμή που έκανα αυτή τη σκέψη κατέρρευσα γιατί τότε ακριβώς κατάλαβα ποσο τυχερός στάθηκα.
Αυτό το κείμενο το έγραψα για να διαχειριστώ το σοκ μου. Το ποστάρω γιατί θέλω να πω σε όλους ότι τα αόρατα και αδιόρατα νηματίδια της τύχης, οι εκτος πλάνου συγκυρίες πλέκουν τον ιστό στον οποίο είναι πιασμένη η ζωή μας. Είναι εκατομμύρια μικρές κλωστές που σχεδόν ποτε δεν τις αισθανόμαστε - αλλά μια να σπάσει αρκεί για να ξηλωθεί όλος ο ιστός ακαριαία.
Πραγματικά, είναι η πρώτη φορά που χαίρομαι τόσο πολύ που έγραψα ένα ποστ και είμαι ευγνώμων που ζω και που έχω τόσους φίλους που με έκαναν να νιώσω την αγάπη τους - φιλιά σε όλους και ένα θερμό ευχαριστώ για τη συγκινητική συμπαράσταση σας. Ειδική εύφημος μνεία για την έγκαιρη επέμβαση και υποστήριξη στους Jeroen Par Dijk Panos Fragiadakis Haris Kamariotakis και ένα μεγάλο συγνώμη στην οικογένεια μου για το σοκ που εζησαν.
Maybe not too old to rock n roll - but certainly too young to die...
Κυριακή 10/3/2019, 13:00 Αντίς Αμπέμπα, Αιθιοπία
(Το ποστ ανέβηκε από το Ναϊρόμπι στο οποίο έφτασα τελικά)
