Η διεθνής ειδησεογραφία της περασμένης εβδομάδας στιγματίστηκε από τη δεδηλωμένη πρόθεση του Ισραηλινού Πρωθυπουργού να εντείνει τα πλήγματα εναντίον του παλαιστινιακού θύλακα, με στόχο τον πλήρη έλεγχό του. Την ίδια ώρα, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας απευθύνει δραματική έκκληση για τερματισμό των βομβαρδισμών, υπό την απειλή θανάτου χιλιάδων παιδιών λόγω λιμού και ακραία δυσμενών υγειονομικών συνθηκών. Η Λωρίδα της Γάζας βρίσκεται στο σημείο μηδέν, με το παγκόσμιο να παρακολουθεί σε ζωντανή μετάδοση τη τελευταία πράξη ενός ανθρωπιστικού δράματος. Για πρώτη φορά από την έναρξη του πολέμου, η Ευρωπαϊκή Ένωση έθεσε επί τάπητος το ενδεχόμενο αναθεώρησης της Συμφωνίας Σύνδεσης με το Ισραήλ σε μια απόπειρα άσκησης πίεσης.

Μιλώντας στο AlphaNews.Live ο Πολιτικός Επιστήμονας και Διεθνολόγος, Θεόδωρος Τσίκας, χαρτογραφεί το περιβάλλον άσκησης επιρροής στον Βενιαμίν Νετανιάχου, απαντά στο κατά πόσο η Δύση γυρίζει την πλάτη στον Ισραηλινό Πρωθυπουργό και εξηγεί το «σχέδιο εκκένωσης» του παλαιστινιακού θύλακα.

Εκτιμάτε ότι οι τελευταίοι δύο μήνες μετέστρεψαν τη στάση της Δύσης απέναντι στον Ισραηλινό Πρωθυπουργό;

Η διεθνής στήριξη προς το Ισραήλ έχει αρχίσει να μειώνεται. Όταν είχε δεχθεί την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς στο έδαφος του, στην εβδόμη Οκτωβρίου του 2023, υπήρξε από συντριπτική πλειοψηφία της διεθνούς κοινότητας μία καταδίκη της επίθεσης αυτής και το μεγαλύτερο κομμάτι της διεθνούς κοινότητας είχε πει ότι η χώρα έχει προφανώς το δικαίωμα να απαντήσει, έχει δικαίωμα στην αυτοάμυνα.

Σιγά σιγά όμως αυτή η διεθνής στήριξη άρχισε να γίνεται με αστερίσκους, δηλαδή ότι η απάντηση του Ισραήλ δεν πρέπει να παραβιάζει τους κανόνες του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου και δεν πρέπει να είναι υπερβολική και ασύμμετρη. Σιγά σιγά άρχισαν να διαπιστώνονται συγκεκριμένα περιστατικά, συγκεκριμένα γεγονότα, συγκεκριμένες πρακτικές οι οποίες και υποδείκνυαν ή αποδείκνυαν ότι σε πολλές περιπτώσεις, πράγματι, η απάντηση του Ισραήλ ξεπερνούσε τα νόμιμα όρια της της άμυνας.

η πίεση έχει σχέση με το γεγονός του αποκλεισμού της ανθρωπιστικής βοήθειας εδώ και δύο μήνες. Αυτό είναι κόκκινο όριο σε συνδυασμό με το ότι η μαχητική ικανότητα της Χαμάς, η εναπομείνασα, δε δικαιολογεί τον βαθμό των συγκρούσεων. Φυσικά, υπάρχει μία πίεση της κοινής γνώμης και στην Ευρώπη. Για αυτό βλέπουμε και τη συζήτηση που γίνεται στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την αξιολόγηση της συμφωνίας εμπορικής σύνδεσης Ισραήλ-Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Στην πρόσφατη περιοδεία του στη Μέση Ανατολή ο Αμερικανός Πρόεδρος δεν συμπεριέλαβε το Ισραήλ στο πρόγραμμά του. Είναι μια κίνηση πολιτικής σκοπιμότητας;

Πρέπει κανείς να το δει λίγο πιο λεπτομερώς. Ο Τραμπ τώρα δίνει προτεραιότητα στις συμφωνίες του, οικονομικές και πολιτικές, με τις χώρες της Αραβικής Χερσονήσου. Εάν συμπεριλάμβανε και το Ισραήλ αυτή τη στιγμή στην περιοδεία του, θα αδυνάτιζε τις επιδιώξεις του. Θα αδυνάτιζε τα μέσα που ήθελε για να πείσει τις μοναρχίες αυτές του Κόλπου να κάνουνε τις συμφωνίες μαζί του. Ο Τραμπ θεωρεί ότι, κυρίως, με τον τρόπο με τον οποίο αυτή τη στιγμή συμπεριφέρεται ο Νετανιάχου δεν έχει βάλει φρένο στον Νετανιάχου, αλλά κατανοεί τη ζημιά που μπορεί να κάνει η συμπεριφορά του σε σχέση με τις με τις μοναρχίες του Αραβικού Κόσμου.

Υπάρχει ένας δεύτερος λόγος: Ο Νετανιάχου έχει εισηγηθεί να χτυπηθούν οι πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν. Το Ιράν έχει ανεβάσει πολύ την ανάμειξη στον εμπλουτισμό ουρανίου που κάνει στις πυρηνικές του εγκαταστάσεις και λέγεται ότι είναι αρκετά κοντά στο επίπεδο που μπορεί να παρασκευαστεί πυρηνικό όπλο. Ο Tραμπ όμως, προσπαθεί, επειδή θέλει να απεμπλακούν οι Ηνωμένες Πολιτείες από την ανάμειξή τους στη Μέση Ανατολή, κυρίως στη στρατιωτική ανάμειξη, διότι στόχος του είναι να μεταφέρει πόρους, οικονομικούς, ανθρώπινους και στρατιωτικούς προς την περιοχή του Ινδικού και Ειρηνικού Ωκεανού για την ανάσχεση της Κίνας, προτιμάει αυτό να το κάνει με την πίεση στο Ιράν. Εκεί πέρα φαίνεται ότι έχει υπάρξει διαφωνία του Νετανιάχου, ο οποίος πιέζει για βομβαρδισμό των πυρηνικών εγκαταστάσεων και μάλιστα συνδυάζεται αυτό και με τον διάλογο που έχει κάνει πάλι, χωρίς να ενημερώσει το Ισραήλ, ο Τραμπ με τους αντάρτες Χούθι της Υεμένης.

Επομένως, αυτή τη στιγμή, δεν τον συμφέρει να εμπλέξει ενεργά το Ισραήλ στις διαβουλεύσεις του, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο Τραμπ εγκαταλείπει το Ισραήλ.

Γιατί ο Βενιαμίν Νετανιάχου επιλέγει να οδηγήσει στα άκρα την κατάσταση στη Γάζα;

Το βασικό θέμα που έμενε είναι ποιος θα διοικούσε τη Γάζα την επομένη της κατάπαυσης των εχθροπραξιών. Ο βασικός λόγος είναι, πρώτον η πίεση που αισθάνεται στο εσωτερικό του από τα δύο μικρά ακροδεξιά κόμματα. Και ο δεύτερος, και έχει σχέση με τον πρώτο, είναι το γεγονός ότι ο Νετανιάχου αγωνίζεται για την πολιτική του επιβίωση, διότι έχει ανοιχτές δικαστικές υποθέσεις εναντίον του και όταν σταματήσει ο πόλεμος, είναι προφανές ότι αυτές οι δικαστικές διώξεις θα τον φέρουν στο σκαμνί για μια σειρά από πολύ σοβαρές κατηγορίες που έχουνε διαιτυπωθεί εναντίον του. Επομένως η συνέχιση του πολέμου, έχει σχέση και με τη δική του πολιτική επιβίωση.

Ο τρίτος παράγοντας είναι ο Τραμπ, ο οποίος ουσιαστικά του δίνει «λευκή επιταγή» για το τι θα κάνει στη Γάζα, πόσο μάλλον όταν ο ίδιος ο Τραμπ έχει εξαγγείλει αυτό το εντελώς υπερβολικό, πέραν κάθε φανταστίας, σχέδιο ώστε να εκκενώσει την Γάζα, προκειμένου να την μετατρέψει υπό αμερικανική διοίκηση, σε νέα Ριβιέρα. Αυτοί οι τρεις παράγοντες έχουν οδηγήσει αυτή τη στιγμή τη σύγκρουση σε ένα επίπεδο πρωτοφανούς αγριότητας, με εξαιρετικά υψηλό ανθρωπιστικό κόστος.

Μέσω του αποκλεισμού εισδοχής ανθρωπιστικής βοήθειας στον θύλακα.

Το θέμα της ανθρωπιστικής βοήθειας, ήταν ένα σχέδιο που του το είχαν θέσει οι ακροδεξιοί εταίροι στην κυβέρνηση του Νετανιάχου. Ουσιαστικά, προωθούν το κλείσιμο της κάνουλας της ανθρωπιστικής βοήθειας, προκειμένου να εξαναγκαστεί η Χαμάς, ακόμα και από την αντίδραση του πληθυσμού στη Γάζα, να κάνει συγκεκριμένες υποχωρήσεις και έτσι, από τις αρχές του Μαρτίου δεν έχει μπει καθόλου ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα.

Αυτό απαγορεύεται από το διεθνές δίκαιο. Δεν μπορεί να χρησιμοποιείται η ανθρωπιστική βοήθεια ως πολιτικό όπλο, ως πολιτικό εργαλείο για την επίτευξη συγκεκριμένων πολιτικών, διπλωματικών ή στρατιωτικών στόχων. Η ανθρωπιστική βοήθεια πρέπει να μπαίνει ανεμπόδιστη, να διανέμεται με ασφάλεια και εν πάση περιπτώσει να δίνεται σε ποσότητα.

Ποιος είναι εκείνος ο μοχλός πίεσης που θα οδηγήσει τον Ισραηλινό Πρωθυπουργό να τερματίσει το σφυροκόπημα της Γάζας και αν δεν υπάρχει, που οδηγείται η κατάσταση;

Μοχλός πίεσης θα μπορούσε να υπάρξει μόνο, εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, που όμως σήμερα έχουν τον Τραμπ, σταματούσαν ή περιέκοπταν δραστικά την οικονομική και στρατιωτική βοήθεια που δίνουν στο Ισραήλ. Δε φαίνεται, όμως, ότι προτίθεται να το κάνει αυτό ο Τραμπ, για μια σειρά από λόγους. Από την άλλη, ο Νετανιάχου θέλει να δείξει ότι αυτός είναι ο τελικός και ο βασικός νικητής στον πόλεμο στην Γάζα.

Ουσιαστικά επαναλαμβάνει τη στρατιωτική κατοχή στη Γάζα. Υπενθυμίζεται ότι από τη Λωρίδα της Γάζας το Ισραήλ έχει αποχωρήσει πριν από 20 χρόνια. Τώρα φαίνεται ότι ο σκοπός τους είναι να ελέγχουν πλήρως την ασφάλεια στη Γάζα, την έχουνε «τεμαχίσει» σε 4-5 τμήματα, ώστε να ελέγχεται καλύτερα και της έχουν φτιάξει μία περιφερειακή ζώνη ασφαλείας, γύρω γύρω στα σύνορα της Λωρίδας της Γάζας με το Ισραήλ, στο εσωτερικό όμως στη Λωρίδα της Γάζας, προκειμένου εκεί να φτιάξουν μια ζώνη στην οποία δε θα μπορεί να πλησιάσει κανένας. Έτσι, περιορίζουν και τον ήδη μικρό χώρο της Γάζας.

Εκτός αυτού, το σχέδιό τους είναι να μετακινήσουν τους κατοίκους της βόρειας Γάζας προς τον Νότο. Εκεί λένε ότι θα φτιάξουν μια αποσπειρωμένη ζώνη, ότι εκεί θα μοιράζεται πλέον η ανθρωπιστική βοήθεια και μάλιστα, όχι από τις ανθρωπιστικές οργανώσεις που το έκαναν μέχρι τώρα. Έχει φτιαχτεί μια νέα δομή, μια νέα οργάνωση, η οποία αποτελείται, κυρίως, από πρώην Αμερικανούς μισθοφόρους, η οποία θα αναλάβει και την ασφάλεια της ανθρωπιστική βοήθειας.

Αυτοί, λοιπόν, που θα βρίσκονται σε αυτές τις συνθήκες, σε ένα πολύ μικρό μέρος, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, μπορεί και οι ίδιοι να ζητήσουνε να φύγουν από τη Λωρίδα της Γάζας. Για νβα μην πουν ότι γίνεται υποχρεωτικός εκτοπισμός των κατοίκων, τους πιέζουν να ζητήσουν οι ίδιοι να φύγουν από τη Λωρίδα της Γάζας. Και έτσι, με αυτόν τον τρόπο, θα μπορούσε να υλοποιηθεί, παράλληλα, και το σχέδιο του Τραμπ.