της Δήμητρας Μακρυγιάννη
Το πλοίο Brave Commander ετοιμάζεται να αποπλεύσει από το λιμάνι Γιουζού στη Νότια Ουκρανία για το πιο σημαντικό του ταξίδι. Φορτίο 23,000 τόνων σίτου κατευθύνεται στην Αιθιοπία διαλύοντας, τουλάχιστον για την ώρα, τα μαύρα σύννεφα της επισιτιστικής κρίσης που είχαν απλωθεί πάνω από την αφρικανική ήπειρο.
Μαριαν Γουορντ, Παγκόσμιο Πρόγραμμα Σίτισης
‘’400 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο τρέφονταν από τις φάρμες της Ουκρανίας. Αυτό είναι ένα τεράστιο χτύπημα για τον κόσμο και στις παγκόσμιες τιμές τροφίμων και για την πείνα σε όλο τον κόσμο…χωρίς να υπολογίζουμε την Ουκρανία.’’
Είναι το πρώτο ανθρωπιστικό φορτίο σιταριού που αποπλέει από το πολιορκημένο λιμάνι της Ουκρανίας που εκμισθώθηκε από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών. Άλλα δεκαέξι εμπορικά πλοία είναι όσα έχουν αποπλεύσει από τα ουκρανικά λιμάνια φορτωμένα με τα σιτηρά που έμεναν για μήνες αποκλεισμένα.
Στο λιμάνι της Ραβέννας στην Ιταλία έριξε άγκυρα πλοίο με 15.000 τόνους ουκρανικού σπόρου καλαμποκιού.
Γιαροσλαβ Μελνικ, Ουκρανός Πρέσβης στην Ιταλία
"Σήμερα είναι μια υπέροχη μέρα, καθώς είναι η πρώτη φορά που τα τρόφιμα και το καλαμπόκι που προέρχονται από την Ουκρανία φτάνουν στην Ιταλία. Είναι μια σημαντική μέρα όχι μόνο για την αγορά τροφίμων της Ουκρανίας και της Ιταλίας, αλλά είναι επίσης ένα σημαντικό παγκόσμιο σημάδι.’’
Ενώ η συμφωνία για αποδέσμευση των σιτηρών έχει ξεκινήσει να λειτουργεί, ο Πρόεδρος της Ουκρανίας επιθυμεί κι άλλες κυρώσεις κατά της Ρωσίας.
Βολοντίμιρ Ζελένσκι, Πρόεδρος Ουκρανίας
"Εργαζόμαστε για νέες κυρώσεις κατά της Ρωσίας και για να ενθαρρύνουμε τους πολίτες του τρομοκρατικού κράτους να αισθάνονται το μερίδιο ευθύνης τους για αυτό που συμβαίνει.’’
Ζωή στα συντρίμμια
Μέσα από τις στάχτες τους προσπαθούν να αναγεννηθούν οι Ουκρανοί πολίτες. Μέρα και νύχτα εργάζονται προκειμένου να φτιάξουν τα καταστραμμένα σπίτια τους, τις γειτονιές τους, τις ζωές τους! Στην πόλη Τσερνίχιβ οι κάτοικοι επιστρέφουν και δίνουν μάχη να ανοικοδομήσουν όσα οι ρωσικές δυνάμεις έριξαν. Ο χειμώνας που έρχεται τους φοβίζει…δύσκολα θα προλάβουν να δώσουν ζωή στα σπίτια τους.
Ζανα Ντιναεβα, Iδιοκτήτρια κατεστραμμένου σπιτιού
"Το πρώτο χτύπημα ήταν από μια εναέρια βόμβα. Ένας κρατήρας ήταν εδώ, αλλά τον έχουμε γεμίσει λίγο. Το ωστικό κύμα γκρέμισε τον πρώτο τοίχο. Και μετά από μερικές μέρες, στις 28 Μαρτίου, ξέσπασε φωτιά στο σπίτι και μετά βομβαρδίστηκε. Είχα αρρωστήσει από όλο αυτό που έγινε.’’
Ο πέντε μηνών πόλεμος, πέρα από χιλιάδες ζωές, έχει στοιχίσει πάνω από 100 δισεκατομμύρια δολάρια σε ζημιές υποδομών. Μετατρέποντας τη χώρα σε ερείπιο.
Έχοντας λαβωμένη δύναμη ψυχής οι Ουκρανοί προσπαθούν να επιστρέψουν σε μια κανονικότητα, με τον πόλεμο να έχει ρημάξει τις ζωές τους. Με νεκρούς συγγενείς, με παιδιά που έχασαν τα πιο ωραία ανέμελα χρόνια της ζωής τους, με ενήλικες που αγωνιούν για το μέλλον των παιδιών τους. η 12χρονη Αναστασία δεν θυμάται πότε ήταν η τελευταία φορά που έπαιξε με κάποιον της ηλικίας της…
Αναστασία Αλεξάντροβα, Κάτοικος Σλοβιανκ
"Όλοι οι φίλοι μου έχουν ήδη φύγει. Και η ζωή μου άλλαξε επίσης. Δεν έχω κανέναν να κάνω παρέα, κάθομαι όλη μέρα στο τηλέφωνό μου. Ωστόσο, πριν, εγώ και οι φίλοι μου τρέχαμε όλη μέρα σε εξωτερικούς χώρους, κάνοντας ποδήλατα."
