Η πρώτη εβδομάδα διακυβέρνησης Τραμπ περικλείεται στα 40 λεπτά ομιλίας του νέου Προέδρου των ΗΠΑ στο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός. Η «χρυσή εποχή της Αμερικής» περνά μέσα από εμπορικές απειλές, επεκτατικές τάσεις και, κυρίως, μια σαφή βλέψη για πρωτοκαθεδρία της αμερικανικής ισχύος.
Ο Ρεπουμπλικανός πλανητάρχης επέδειξε άμεση συνέπεια στις προεκλογικές του δεσμεύσεις διανύοντας μια εβδομάδα καταιγισμού εκτελεστικών ενεργειών, επικοινωνιακών τελεσίγραφων και σταδιακής αποδόμησης συμμαχικών δεσμών. Δεν πρόκειται για την πολυσυζητημένη επιστροφή στον απομονωτισμό, αλλά για μια δεδηλωμένη -σε κάθε επίπεδο- πρόθεση του Ντόναλντ Τραμπ να καταστήσει την Αμερική κυρίαρχη χώρα και κατά επιλογή, μόνο, εμπλεκόμενη με άλλες δυνάμεις.
«Βροχή» διαταγμάτων
Ήδη από τις πρώτες ώρες ανάληψης των καθηκόντων του ο Αμερικανός Πρόεδρος υπέγραψε δεκάδες διατάγματα ακυρώνοντας, παράλληλα, εν πολλοίς, πολιτικές της κυβέρνησης Μπάιντεν. Τα σημαντικότερα εξ αυτών αφορούν:
- Αποχώρηση των ΗΠΑ από τον Π.Ο.Υ.
- Αποχώρηση των ΗΠΑ από τη Συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα
- Παγοποίηση ομοσπονδιακών προσλήψεων
- Τερματισμό πολιτικών εξ αποστάσεως εργασίας
- Αναγνώριση δύο -αποκλειστικά- φύλων
- Αναστολή Προγράμματος Εισδοχής Προσφύγων
- Κήρυξη κατάστασης έκτακτης ανάγκης στα σύνορα
- Μετονομασία του «Κόλπου του Μεξικού» σε «Κόλπο της Αμερικής»
- Παύση απαγόρευσης του TikTok
- Απονομή χάριτος στους καταδικασθέντες για τα επεισόδια της 6ης Ιανουαρίου στο Καπιτώλιο

Στο στόχαστρο του 47ου Προέδρου των ΗΠΑ, βρέθηκαν για ακόμη μια φορά τα αναπαραγωγικά δικαιώματα αλλά και οι εμπορικές πολιτικές. Είναι αυτό που ο ίδιος ονόμασε «ξήλωμα του βαθέος κράτους». Παρότι η εφαρμογή των διαταγμάτων απαιτούν χρόνο, τελούν υπό την αίρεση δικαστικής ανατροπής, με τις πρώτες ενστάσεις να έχουν ήδη υποβληθεί από ομοσπονδιακούς Δικαστές.
Εξωτερική πολιτική…οφέλους
Οι πρώτες δηλώσεις του Ντόναλντ Τραμπ για θέματα εξωτερικής πολιτικής απηχούν τον διαφαινόμενο πυρήνα της διακυβέρνησής του: «Πάνω από όλα η Αμερική». Που συνεπάγεται πως, οποιαδήποτε απόφαση θα λαμβάνεται in concreto βάσει της δυναμικής οφέλους για την Ουάσινγκτον.
Τηρώντας, επί του παρόντος, στάση αναμονής στα θέματα Μέσης Ανατολής, με ξεκάθαρη, ωστόσο, ενισχυμένη στήριξη στον Βενιαμίν Νετανιάχου, η νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ θέλει να διασφαλίσει τη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός στη Λωρίδα της Γάζας, την περιορισμένη απήχηση του ιρανικού καθεστώτος αλλά και την αμερικανική επίβλεψη των δυναμικών που αναπτύσσονται στην περιοχή.
Όσον αφορά το ουκρανικό μέτωπο, όσα διαρρέονται από τον Λευκό Οίκο και το Κρεμλίνο «δείχνουν» προετοιμασία συνάντησης Τραμπ-Πούτιν. Ο Αμερικανός Πρόεδρος επιδιώκει τερματισμό πολέμου, επικοινωνώντας, ωστόσο, στο Κρεμλίνο ότι μια ενδεχόμενη άρνησή του να προσέλθει σε συζητήσεις για συμφωνία εκεχειρίας θα μπορούσε να οδηγήσει στην σκλήρυνση της αμερικανικής οικονομικής πολιτικής απέναντι στη Μόσχα.

Υπό την απειλή δασμών
Θετική παραμένει, κατά την ολοκλήρωση της πρώτης εβδομάδας διακυβέρνησης Τραμπ, η ανταπόκριση των διεθνών αγορών. Οι κινήσεις και εξαγγελίες του Αμερικανού Προέδρου καθησύχασαν τις εγχώριες αγορές που δεν ήρθαν αντιμέτωπες με νέους δασμούς ή με μια ακραία μεταστροφή της οικονομικής στρατηγικής. Η τιμή του πετρελαίου είναι συγκρατημένη, δεδομένης και της κλίσης της κυβέρνησης προς άρση των περιορισμών στην εξόρυξή του.
Την ίδια ώρα, η στάση του νέου Προέδρου των ΗΠΑ απέναντι στην Κίνα παραμένει μετριοπαθής. Παρά τις προεκλογικές εξαγγελίες, πρόσφατες δηλώσεις του παραπέμπουν σε μία θετικής πρόθεσης στάση αναμονής, αφήνοντας ανοιχτό ακόμη και το ενδεχόμενο καταλήξης σε συμφωνία.
Οι σχέσεις ΗΠΑ-Δύσης φαίνεται, ωστόσο, να αποκτούν μια διαφορετική δυναμική μετά τις απειλές του Ντόναλντ Τραμπ για επιβολή δασμών στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Σε μια άμεση αντίδραση, λίγες ώρες αργότερα, δια στόματος Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, οι Βρυξέλλες έτειναν χείρα βοηθείας στην Κίνα, αναγνωρίζοντας το απρόβλεπτο του οικονομικού συνδιαλέγεσθαι με τις ΗΠΑ από εδώ και στο εξής. Διεθνείς αναλυτές εκτιμούν ότι οι απειλές Τραμπ λειτουργούν περισσότερο ως ένα ισχυρό μέτρο πίεσης, αλλά και ως μια ηχηρή επίδειξη δύναμης και βούλησης του Αμερικανού Προέδρου να θέσει τη χώρα του κύριο διαμορφωτή του δυτικού -και όχι μόνο- οικονομικού περιβάλλοντος.