Πρωτοφανής είναι η κινητοποίηση της διεθνούς κοινότητας προκειμένου να τερματιστεί η αιματοχυσία στη Λωρίδα της Γάζας και να επιλυθεί το μακροχρόνιο Μεσανατολικό πρόβλημα, με πολιτικές και διπλωματικές κινήσεις στη «σκακιέρα» του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Η μια χώρα μετά την άλλη, αναγνωρίζουν το παλαιστινιακό κράτος στο περιθώριο της ετήσιας Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ που διεξάγεται στη Νέα Υόρκη, με αποτελέσμα την αναβίωση της «Συμφωνίας του Μοντεβιδέο» που υπεγράφη το 1933 από λατινοαμερικάνικα κράτη για να λύσουν τις διαφορές τους.
Ο Πολιτικός Αναλυτής και Διεθνολόγος Χρίστος Ιακώβου ανέλυσε στην εκπομπή Alpha Ενημέρωση τους άξονες γύρω από τους οποίους αναγνωρίζεται ένα κράτος:
- Συγκεκριμένος πληθυσμός κατοίκων
- Συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή η οποία κατοικείται
- Να υπάγεται σε πολιτική κυβέρνηση
- Να τυγχάνει διεθνούς αναγνώρισης
O κύριος Ιακώβου εκτίμησε ότι η αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους από τόσες πολλές χώρες δεν θα οδηγήσει σε επίλυση του παλαιστινιακού προβλήματος, κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του Βενιαμίν Νετανιάχου ο οποίος τάσσεται εναντίον της λύσης δύο κρατών.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
«Αν το Ισραήλ θέλει να επιβιώσει ως εβραϊκό κράτος θα πρέπει να αναγνωρίσει την Παλαιστίνη ως αραβικό κράτος για να χωρίσουν και να αναλάβει τις ευθύνες του. Το Ισραήλ πιστεύει ότι για να δημιουργηθεί παλαιστινιακό κράτος πρέπει να είναι εξαρτημένο, οικονομικά και σε θέματα ασφαλείας, από το Ισραήλ. Αυτό θα είναι μόνιμα μια πηγή ανωμαλίας. Αυτό που κάνουν τώρα οι ευρωπαίοι, δεν είναι τίποτα σημαντικό. Είναι όμως μια πίεση για να κρατηθεί ζωντανή η προοπτική των δύο κρατών που αυτή αρνείται το Ισραήλ.»
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Γκουτέρες: Δικαίωμα, όχι επιβράβευση η κρατική υπόσταση για τους Παλαιστίνιους
