Η Λούλα Σταύρου Ρωτή είναι η πρώτη γυναίκα που εκλέχτηκε στην τοπική αυτοδιοίκηση της Κύπρου το 1979. Η κα Ρωτή, η οποία ήταν και αγρότισσα και διαμένει στα Περιβόλια της Λάρνακας, βραβεύτηκε πρόσφατα από την ΠΟΓΟ για την προσφορά της στα κοινά.
Η κα Ρωτή μίλησε στην εκπομπή Alpha Ενημέρωση και τη δημοσιογράφο Όλγα Κωνσταντίνου για την εκλογή της, τη ζωή της, τη βράβευσή της, ενώ στέλνει κι ένα μήνυμα στις γυναίκες.
«Είμαι πολύ χαρούμενη γιατί μέσα σε αυτές τις αντίξοες συνθήκες που εγώ εργαζόμουν, σήμερα ήρθαν να με βραβεύσουν, δεν λέω το βραβείο αλλά λέω την πραγματικότητα. Μέσα στη ψυχή των ανθρώπων βραβεύτηκα και νιώθω περήφανη και χαρούμενη γιατί τότε τόλμησα και αγωνίστηκα και σήμερα απολαμβάνω τους κόπους μου μαζί με εσάς, με όλη σχεδόν την Κύπρο γιατί μεταδόθηκε το μήνυμα παντού, ότι εγώ εργάστηκα».
Μίλησε επίσης για τις δυσκολίες της ζωής της, με ένα πρόγραμμα γεμάτο, από το πρωί μέχρι αργά το βράδυ.
«Εργάστηκα πάρα πολύ γιατί είχα πολλές υποχρεώσεις, είχα το σπίτι μου, να κάνω την οικογένεια μου, να δουλεύω στα χωράφια και τις νύχτες έξω. Τελείωνε πολλές φορές μεσάνυχτα, η ώρα 1 γιατί ήμουν μέσα στην κομματική επιτροπή που έπρεπε να δούμε ποιος είχε πρόβλημα, να το τρέξουμε, ήταν πολλά τα προβλήματα, όμως με τη θέληση τα περάσαμε. Υπήρχε δύναμη, υπήρχε θέληση και υπήρχε μαζικότητα, δεν ήμουν μόνη μου, ποτέ δεν ήμουν μόνη μου και ούτε θα μείνω μόνη μου.»
Και ανέφερε πώς κατέβηκε για πρώτη φορά υποψήφια στις εκλογές του 1979...
«Το χωριό μου πάντα ήταν προοδευτικό. Το 75% ήταν αριστεροί στα Περβόλια και όταν καθίσαμε τη νύχτα να συνεδριάσουμε γιατί ειχαμε εκλογές, ο κοινοτάρχης μου είπε ότι θέλει να είμαι κοινοτική σύμβουλος, μπήκα 5 χρόνια σύμβουλος της Χωριτικής αρχής και 5 χρόνια στο Συμβούλιο. 10 χρόνια συνολικά δούλεψα, είμαι ευχαριστημένη, οι άνθρωποι μου είναι ευχαριστημένοι, δεν είχα ανθυποψήφιο ούτε από την Αριστερά, ούτε από την Δεξιά.»
«Σαν Αριστερή που είμαι το δικό μου σύνθημα είναι να αγαπάς τον κόσμο, όχι τον εαυτό σου, είναι εγωιστικό να αγαπάς τον εαυτό σου, να αγαπάς τον κόσμο, να βοηθάς τον κόσμο όσο μπορείς, κι εγώ όσο μπορούσα», συνεχίζει.
Κλήθηκε να στείλει ένα μήνυμα στις γυναίκα ενόψει και των επικείμενων εκλογών.
«Εγώ στέλνω μήνυμα στις γυναίκες να παν μπροστά, όχι να πουν ακολουθώ τη Λούλα, ό,τι έκανε η Λούλα, εσείς τώρα οι νέες να πάτε μπροστά, να πάτε μπροστά, να γίνετε μπροστάρισσες, εμείς να σας βλέπουμε και να λέμε 'τι ωραία'. Η γυναίκα έχει λόγο, έχει άποψη και μπορεί να πάει στα ψηλότερα δόματα. Δεν το κρύβω, είμαι Αριστερή, όμως χαίρομαι για το ότι η κα. Δημητρίου είναι Πρόεδρος της Βουλής, γιατί θα ήταν εγωιστικό και εμείς δεν θέλουμε εγωισμό, θέλουμε την πραγματικότητα. Έχουμε δικηγόρους, έχουμε γιατρούς, έχουμε δικαστές, μια χαρά, εγώ τους βλέπω και χαίρομαι. Τον εαυτό μου λυπούμαι που δεν σπούδασα, έστω έναν χρόνο γυμνάσιο.»
Μίλησε επίσης για τα βιβλία που είχε διαβάσει αλλά και τις συνθήκες της εποχής που έζησε και δραστηριοποιήθηκε.
«Επί Αγγλοκρατίας πηγαίναμε από το ένα σπίτι στο άλλο για να συνεδριάσουμε και κρύβαμε τα φυλλάδια, έπρεπε να έρθει νύχτα εκείνος που θα τα έπαιρνε. Μια φορά ήρθε ο σύντροφος μου, ο μακαρίτης ο Πασσιουρτίδης και τα είχα κρύψει κάτω από τα κουνέλια.»
Αναφέρθηκε τέλος στις αγωνίες που έχει να αντιμετωπίσει ένας αγρότης.
