Την βδομάδα που πέρασε, μία ομάδα ηχηρών ονομάτων έδιναν την τελευταία τους ομιλία από το βάθρο της βουλής κατά την διάρκεια του προϋπολογισμού. Κάποιοι όπως ο Άντρος Κυπριανού και ο Χαράλαμπος Θεοπέμπτου αποχωρούν γιατί έκλεισε –όπως λένε– ο πολιτικός τους κύκλος, άλλοι όπως οι Αβέρωφ Νεοφύτου, Χάρης Γεωργιάδης και Κωστής Ευσταθίου που για τους δικούς τους λόγους δεν θέλουν να διεκδικήσουν επανεκλογή στη βουλή. Υπάρχουν όμως και αυτοί που εξαιτίας κάποιων προνοιών ή του περιορισμού θητειών που επιβάλλει το καταστατικό του κόμματός τους, αποχαιρετούν τα έδρανα. Ή τουλάχιστον τα έδρανα του κόμματός τους επί του παρόντος. Σε αυτή την ομάδα συγκαταλέγονται αρκετοί όπως οι Ευθύμιος Δίπλαρος, Νίκος Τορναρίτης, Ειρήνη Χαραλαμπίδου, Ανδρέας Καυκαλιάς, Κώστας Κώστα και Χρίστος Χριστόφια. Παρά τους περιορισμούς και τις δημόσιες δηλώσεις, κάποιοι εξ αυτών θα παίξουν τον δικό τους καθοριστικό ρόλο το επόμενο διάστημα. Είτε εντός είτε εκτός της βουλής.

Το μετέωρο της Ειρήνης

Το ποια θα είναι τα βήματα της Ειρήνης Χαραλαμπίδου είναι ένα από τα ζητήματα που συζητούνται έντονα στα κομματικά πηγαδάκια εδώ και καιρό. Γιατί ενώ από την Εζεκία Παπαϊωάννου είχε διευκρινιστεί εδώ και καιρό πως δεν θα της δοθεί εξαίρεση από την πρόνοια περιορισμού θητειών για να επαναδιεκδικήσει με το ΑΚΕΛ, η ίδια είχε ξεκαθαρίσει πως θέλει να παραμείνει πολιτικά ενεργή. Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο και με δεδομένο ότι είναι η πρώτη σε σταυρούς προτίμησης βουλεύτρια παγκυπρίως, έχει βολιδοσκοπηθεί από το ΔΗΚΟ, το ΆΛΜΑ και εμμέσως από το Volt ούτως ώστε να βρίσκεται στο ψηφοδέλτιό τους. Όσο όμως κι αν αποτελεί για πολλούς πολύφερνη νύφη, η αλήθεια είναι πως η όποια επιλογή δεν θα είναι εύκολη ή χωρίς ρίσκο για την ίδια. Το φλερτ με το ΔΗΚΟ είχε ξεκινήσει από το περασμένο καλοκαίρι, με την Ειρήνη Χαραλαμπίδου ωστόσο να κλείνει ευσχήμως την πόρτα πρόσφατα αναφέροντας στον ALPHA και στην Κάτια Σάββα πως δεν θα μπορούσε να είναι υποψήφια με ένα κόμμα που υποστηρίζει την κυβέρνηση. Πλέον οι επιλογές της κας Χαραλαμπίδου είναι τρεις:

• Να κατέλθει ως υποψήφια με το ΑΛΜΑ
• Να κατέλθει ως ανεξάρτητη υποψήφια στις επικείμενες εκλογές
• Να μείνει εκτός των βουλευτικών εκλογών και να προετοιμαστεί για τις προεδρικές εκλογές

Για πολλούς θεωρείται δεδομένη η σύμπλευσή της με το ΑΛΜΑ του Οδυσσέα Μιχαηλίδη. Δεν είναι μόνο η πολύ καλή συνεργασία που είχαν όλα αυτά τα χρόνια αλλά και το κοινό αφήγημα περί πάταξης της διαφθοράς. Το ερώτημα ωστόσο που εγείρεται είναι για ποιο λόγο- αν όπως λέγεται είναι σχεδόν βέβαιη η κοινή τους πορεία- καθυστερεί τόσο να ανακοινώσει τις αποφάσεις της. Δεν αποκλείεται να προκάλεσαν δεύτερες σκέψεις οι ατυχείς στιγμές του Άλματος, με την ανομοιογένεια στελεχών, τις αποχωρήσεις, τις καταγγελίες και τα μηνύματα που είδαν το φως της δημοσιότητας από τον Ανδρέα Χασαπόπουλο. Ωστόσο το κύριο ζήτημα είναι πως ο Οδυσσέας Μιχαηλίδης έχει ξεκαθαρίσει από την αρχή ότι ο στόχος του είναι οι προεδρικές εκλογές του 2028. Αυτό αναγκάζει την κα Χαραλαμπίδου να αγκαλιάσει εξ αρχής την υποψηφιότητα του Οδυσσέα Μιχαηλίδη εισερχόμενη στο Άλμα και να παραμερίσει κατ’ επέκταση τις δικές της φιλοδοξίες για το 2028.

Πέραν τούτου, όσο κι αν οι σχέσεις της με το ΑΚΕΛ είναι καλά γνωστό πως δεν είναι οι καλύτερες, η ίδια δεν θα ήθελε σε καμία περίπτωση να θεωρηθεί από τον ΑΚΕΛικό κόσμο πως προκαλεί ζημιά στο κόμμα που την ανέδειξε και στηρίζει πλέον άλλο. Βεβαίως το γεγονός ότι το ίδιο το κόμμα δεν έθεσε ζήτημα εξαίρεσης ούτως ώστε να επαναδιεκδικήσει- σε αντίθεση με την εξαίρεση που έδωσε στα δύο πρωτοκλασάτα στελέχη Δαμιανού-Λουκαϊδη- την απελευθερώνει στις όποιες μετέπειτα κινήσεις της καθώς θεωρείται πως δεν είναι η ίδια που έκλεισε την πόρτα στο κόμμα, αλλά η ηγεσία του ΑΚΕΛ σε αυτήν. Σε αυτό το πλαίσιο και με δεδομένους τους περιορισμούς του Άλματος δεν αποκλείεται να σκεφτεί ως εναλλακτική την ανεξάρτητη υποψηφιότητα στις επικείμενες εκλογές. Αυτό θα διευκολύνει ψηφοφόρους της ανεξαρτήτως κομμάτων αλλά και αυτούς που προέρχονται από την Αριστερά να την ψηφίσουν καθώς δεν θα νιώθουν πως στηρίζουν άλλο κόμμα. Βοηθά και την ίδια να μην διαρρήξει πλήρως τις σχέσεις της με το ΑΚΕΛ, μετακινούμενη σε άλλο κόμμα. Η δυσκολία ωστόσο πέραν από την εκλογή, είναι ότι οι ανεξάρτητοι βουλευτές δυσκολεύονται να έχουν την επιρροή που έχουν βουλευτές οι οποίοι βρίσκονται σε συγκεκριμένο κόμμα και η Ειρήνη Χαραλαμπίδου σίγουρα δεν θα ήθελε αν εκλεγεί, να έχει μειωμένη επιρροή αλλά να αφήσει το δικό της αποτύπωμα.

Η ίδια έχει ξεκαθαρίσει πως τις αποφάσεις της θα τις δημοσιοποιήσει τον Απρίλιο. Το ερώτημα είναι αν ανάμεσα στις σκέψεις της είναι και το ενδεχόμενο να κλείσει την πόρτα στο κοινοβούλιο μετά από μία επιτυχή 15ετία στα κοινοβουλευτικά έδρανα. Η ίδια δεν έχε κρύψει τις φιλοδοξίες της για τις προεδρικές εκλογές, συνεπώς δεν αποκλείεται να φυλάξει το πολιτικό της απόθεμα για τις προεδρικές εκλογές του 2028. Το ερώτημα βεβαίως είναι ποιος θα την στηρίξει ως υποψήφια. Η αρχηγία ενός κόμματος αναμφίβολα μπορεί και να φθείρει ένα πολιτικό πρόσωπο. Δεν αποκλείεται συνεπώς αυτό να οδηγήσει τον Οδυσσέα Μιχαηλίδη σε δεύτερες σκέψεις  και κατ’ επέκταση στο σενάριο στήριξης άλλου υποψηφίου σε συνεργασία με το ΑΚΕΛ. Το ερώτημα είναι αν το ΑΚΕΛ το οποίο δεν σκέφτηκε καν το σενάριο εξαίρεσης της Ειρήνης Χαραλαμπίδου από τις πρόνοιες του καταστατικού, είναι έτοιμο να κάνει τέτοια υπέρβαση και να την στηρίξει στις προεδρικές εκλογές του 2028.

Η επιστροφή του Αβέρωφ

Οι προεδρικές εκλογές του 2028, φαίνεται να βρίσκονται στο μυαλό και του τέως προέδρου του ΔΗΣΥ Αβέρωφ Νεοφύτου. Άλλωστε από τη μέρα που παραιτήθηκε από την διεκδίκηση της προεδρίας του ΔΗΣΥ έχει ξεκαθαρίσει ότι θα μείνει πολιτικά παρών. Και προφανώς δεν εννοεί την ίδρυση ενός δικού του think tank. Έχει το δικό του πολιτικό γραφείο και κάνει παρεμβάσεις ανεξάρτητες με αυτές που κάνει η Πινδάρου. Έχει ήδη εκφράσει ανησυχίες για το κρατικό μισθολόγιο, συγκεκριμένη θέση για την ΑΤΑ, τον κατώτατο μισθό, το ενεργειακό κομμάτι, αλλά και το κυπριακό. Για πολλούς αποτελεί την μόνη φωνή αντιπολίτευσης εντός του ΔΗΣΥ, στην Πινδάρου ωστόσο υπάρχει δυσφορία για τις πρωτοβουλίες κινήσεων που αναλαμβάνει και έρχονται συχνά σε σύγκρουση με την θέση του κόμματος. Όσο κι αν η Πρόεδρος του ΔΗΣΥ τον έχει φωτογραφήσει μέσα στα άτομα που δεν θέλουν να πάει το κόμμα καλά για να επιστρέψουν στην πολιτική, ο ίδιος έχει διαμηνύσει πως δεν επιθυμεί την προεδρία του κόμματος. Νιώθει άλλωστε απαλλαγμένος  από το βάρος που του προκαλούσε όπως φαίνεται η προεδρία του ΔΗΣΥ, αν ληφθούν υπόψη τα mea culpa που έχει πει το τελευταίο διάστημα για την πολύ θερμή στήριξη που έδωσε η βουλή στο χρηματοπιστωτικό σύστημα κατά την οικονομική κρίση. Το ερώτημα είναι ποιες συνθήκες μπορούν να επαναφέρουν πλέον τον Αβέρωφ Νεοφύτου στο προσκήνιο για το 2028. Ένα κακό αποτέλεσμα του ΔΗΣΥ θα προκαλέσει αμφισβήτηση της Αννίτας Δημητρίου, όμως δεν είναι σίγουρο ποια κατεύθυνση θα πάρει το κόμμα. Δεν αποκλείεται να ενισχυθούν εκείνες οι φωνές που θέλουν τον ΔΗΣΥ να συμπορευθεί με τον Νίκο Χριστοδουλίδη ερμηνεύοντας το αποτέλεσμα της κάλπης ως τιμωρία του ΔΗΣΥ για την απόφασή του να παραμείνει στην αντιπολίτευση. Ένα τέτοιο αποτέλεσμα σίγουρα δεν ευνοεί τον Αβέρωφ Νεοφύτου έστω κι αν επί του παρόντος ελέγχει πλήρως τα σώματα του κόμματος και αυτό φάνηκε άλλωστε στα τελευταία συνέδρια. Όχι μόνο γιατί πέρασε συντριπτικά η θέση του αλλά και από την θερμή στήριξη που δέχτηκε από τους σύνεδρους, ενώ πλέον επιχειρεί να αναθερμάνει την σχέση του και με τη συναγερμική βάση. Το σενάριο που ευνοεί τον Αβέρωφ Νεοφύτου είναι η αποτυχία των πολιτικών της εικόνας και των social media. Αυτό αφορά τόσο τον Νίκο Χριστοδουλίδη όσο και την Αννίτα Δημητρίου. Το ενδεχόμενο αποτυχίας διαχείρισης μιας κρίσης, σε συνδυασμό με μία βουλή χάους από τα αντισυστημικά πρόσωπα που θα κάνουν τον κύκλο τους, θεωρείται από πολιτικούς κύκλους πως θα επαναφέρει στο προσκήνιο πρόσωπα με καθαρό ιδεολογικοπολιτικό αποτύπωμα. Το ερώτημα είναι αν σε ένα τέτοιο σενάριο θα μπορέσει να κερδίσει τη συναγερμική βάση για το χρίσμα των προεδρικών, δεδομένης της δημοτικότητας που λαμβάνει η Αννίτα Δημητρίου και κυρίως ο Φαίδωνας Φαίδωνος ο οποίος εκτός του ότι έχει ξεκάθαρα αντιπολιτευτική τάση και αποτελεί το αντίβαρο του Οδυσσέα Μιχαηλίδη, δεν κρύβει τις φιλοδοξίες του για το 2028.

Οι βλέψεις του Δίπλαρου

Η επόμενη μέρα του ΔΗΣΥ είναι κάτι που αφορά συνεπώς πολύ περισσότερα στελέχη και όχι αποκλειστικά την Αννίτα Δημητρίου και τον Αβέρωφ Νεοφύτου. Ο αναπληρωτής Πρόεδρος του ΔΗΣΥ Ευθύμιος Δίπλαρος έχει ξεκαθαρίσει εδώ και καιρό πως τον ενδιαφέρει η προεδρία του ΔΗΣΥ. Το ερώτημα που εγείρεται είναι ποιες συνθήκες μπορεί να ευνοήσουν μία δική του υποψηφιότητα για την Προεδρία του κόμματος. Θα περιμένει άραγε να πάρει το δακτυλίδι ευνοώντας την υποψηφιότητα της Αννίτας Δημητρίου για το 2028 ή θα την αμφισβητήσει στο ενδεχόμενο ενός κακού αποτελέσματος την επομένη των βουλευτικών εκλογών; Η ιστορία πάντως είναι εκεί και αποδεικνύει στα Συναγερμικά στελέχη πως τα πάντα μπορεί να αλλάξουν ανά πάσα στιγμή και πως η πολιτική δεν βασίζεται σε μία επετηρίδα. Για να μπορέσει ωστόσο να αμφισβητήσει την Αννίτα Δημητρίου ο Ευθύμιος Δίπλαρος θα πρέπει να αποδείξει πως δεν ήταν μέρος των αποφάσεων που οδήγησαν σε ένα ενδεχομένως κακό εκλογικό αποτέλεσμα. Με δεδομένο ότι ο κ. Δίπλαρος είναι μέρος της ηγεσίας και βάσει καταστατικού ο υπεύθυνος της προεκλογικής εκστρατείας, δύσκολα μπορεί να πείσει ότι δεν ευθύνεται για το αποτέλεσμα. Αντιθέτως, θα έχει και ο ίδιος μέρος της ευθύνης, έστω κι αν η γραμμή υπεράσπισης είναι οτι βάσει του περιορισμού των θητειών ο αποκλεισμός του επηρέασε τα ποσοστά του κόμματος. Δεν αποκλείεται ωστόσο στο ενδεχόμενο ενός κακού αποτελέσματος να ηγηθεί της θέσης συμπόρευσης του κόμματος με την κυβέρνηση Χριστοδουλίδη. Είναι άλλωστε γνωστό ότι είναι θιασώτης της φιλοσοφίας που θέλει τον ΔΗΣΥ να βρίσκεται κοντά στην εξουσία. Ο ίδιος, εκτός από καλές σχέσεις με την κυβέρνηση, διατηρεί εξαιρετικές σχέσεις με τον Νίκο Αναστασιάδη και δεν αποκλείεται να έχει την στήριξή τους σε μία τέτοια προσπάθεια.

Η συμμαχία του Χάρη

Από το κάδρο ωστόσο των συμμαχιών και των νέων στρατηγικών, δεν πρέπει να αγνοείται η περίπτωση του Χάρη Γεωργιάδη και των δικών του κινήσεων. Ο τέως αναπληρωτής πρόεδρος του ΔΗΣΥ έχει ξεκαθαρίσει πως ολοκλήρωσε τον πολιτικό του κύκλο και αποχωρεί από την πολιτική το 2026. Οι τελευταίες κινήσεις του ωστόσο, στέλνουν το μήνυμα πως δεν είναι ακόμη έτοιμος να συνταξιοδοτηθεί πολιτικά. Στο τελευταίο διευρυμένο πολιτικό γραφείο, με την σύμφωνη γνώμη της ηγεσίας, ο Χάρης Γεωργιάδης κατέθεσε την πρόταση ότι ο Δημοκρατικός Συναγερμός θα πρέπει να ενισχύσει περαιτέρω τη συνεργασία του με το Δημοκρατικό Κόμμα και τη Δημοκρατική Παράταξη καθώς αυτά που ενώνουν τα εν λόγω κόμματα είναι πολύ περισσότερα από όσα τα χωρίζουν. Προχώρησε και ένα βήμα πιο κάτω σημειώνοντας ότι με δεδομένο ότι οι διαφωνίες με τα κόμματα ΔΗΚΟ-ΔΗΠΑ  έχουν πλέον αμβλυνθεί, η σχέση συνεργασίας μαζί τους δεν πρέπει να έχει συναλλακτικό και ευκαιριακό χαρακτήρα  αλλά να οικοδομηθεί, να έχει μακροπρόθεσμο στρατηγικό ορίζοντα και να απευθύνεται όχι μόνο στην ηγεσία αλλά και στην βάση.

Μία ματιά στις τελευταίες κινήσεις του Χάρη Γεωργιάδη επιβεβαιώνουν πως πέραν των δημόσιων δηλώσεων για συνεργασία του ΔΗΣΥ με τα κόμματα του Κέντρου, υπάρχει και μία εμφανής σύσφιξη σχέσεων του ιδίου με στελέχη και αυτό καταγράφεται στη βουλή. Οι σχέσεις με τον Πρόεδρο του ΔΗΚΟ Νικόλα Παπαδόπουλο έχουν εξομαλυνθεί σε σχέση με τον καιρό που ο κ. Γεωργιάδης ήταν υπουργός Οικονομικών και ο ΔΗΚΟϊκός Πρόεδρος ζητούσε επανειλημμένα την παραίτησή του. Έχει ωστόσο μία πολύ στενή συνεργασία με τον Χρύση Παντελίδη. Ενδεικτικό ότι οι δύο πολιτικοί άνδρες εκφράζουν συχνά τις ίδιες θέσεις –κάποιοι μιλάνε ακόμη και για υποτυπώδη συντονισμό, σε ο,τι αφορά την στάση της χώρας απέναντι στο Ισραήλ, στις σχέσεις με την Ελλάδα, το κομμάτι της άμυνας αλλά και στα της οικονομίας.

Το ερώτημα είναι πως μπορεί αυτή η συμμαχία να μετουσιωθεί σε πράξη, δεδομένου ότι μετά και τον τελευταίο ανασχηματισμό, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει κλειδώσει κοντά του το ΔΗΚΟ. Σε μία εποχή που ο ΔΗΣΥ παρουσιάζεται απομονωμένος, με συνεχείς διαρροές προς το ΕΛΑΜ και με τους ψηφοφόρους του Νίκου Χριστοδουλίδη να μην επαναπατρίζονται, ένα τέτοιο σενάριο δίνει προοπτική στο κόμμα, αλλά και στα δύο συγκυβερνώντα ΔΗΚΟ και ΔΗΠΑ που δεν είναι ευχαριστημένοι από την κυβέρνηση. Αυτού του είδους συνεργασία βολεύει βεβαίως και πρόσωπα. Είναι γνωστό το συζητούν συναγερμικά και ΔΗΚΟϊκά στελέχη για μία συνεργασία, πρώτα για την προεδρία της Βουλής και στη συνέχεια για την προεδρία της Δημοκρατίας. Στην ουσία μία συνδιαλλαγή, όπου ο ΔΗΣΥ θα στηρίξει τον Πρόεδρο του ΔΗΚΟ Νικόλα Παπαδόπουλο για την Προεδρία της Βουλής, δίδοντάς του έτσι και ένα πολιτικό σωσίβιο πριν την αποχώρηση από την προεδρία του ΔΗΚΟ και στη συνέχεια το ΔΗΚΟ να στηρίξει τον υποψήφιο του ΔΗΣΥ.

Για τον υποψήφιο του ΔΗΣΥ βεβαίως οι απόψεις διίστανται. Πολύ πιθανή μπορεί να είναι η στήριξη της Αννίτας Δημητρίου ή σε ένα σενάριο που η Πρόεδρος του ΔΗΣΥ δεν θέλει να διεκδικήσει, να μπει κάποιος άλλος. Αν και θεωρείται αρκετά απομακρυσμένο το σενάριο του Χάρη Γεωργιάδη, δεν αποκλείεται από κύκλους δεδομένου ότι οι θέσεις του βρίσκουν σύμφωνα τα δύο κόμματα του Κέντρου. Κάποιοι άλλοι βεβαίως δεν αποκλείουν και το ενδεχόμενο μίας ανεξάρτητης κοινής υποψηφιότητας, βλέποντας με ενδιαφέρον τον τρόπο που κινείται στο παρασκήνιο ο Πρόεδρος του ΕΟΑ Κωνσταντίνος Γιωρκάτζης. Με αυτό τον τρόπο θεωρείται πως ο Χάρης Γεωργιάδης θα αποτελεί τον kingmaker μίας διευρυμένης Κεντροδεξιάς, όμως το πόσο αυτές οι σκέψεις μπορούν να μετουσιωθούν σε πράξη, θα εξαρτηθούν από τα εκλογικά αποτελέσματα και των τριών κομμάτων στις επικείμενες εκλογές.