Της Δρ. Άνδρεας Θεολόγου Μανώλη

Η παρουσία του ευρωβουλευτή Φειδία Παναγιώτου στο λεγόμενο «Προεδρικό Μέγαρο» του κατοχικού καθεστώτος και η παραχώρηση συνέντευξης στον Ερσίν Τατάρ συνιστούν εθνικό ατόπημα πρώτου μεγέθους. Δεν είναι απλώς μια πολιτικά άστοχη ενέργεια. Είναι μια κατάφωρα εθνικά επιζήμια πράξη που πλήττει τη διεθνή θέση της Κυπριακής Δημοκρατίας και παραβιάζει ευθέως τα Ψηφίσματα 541 (1983) και 550 (1984) του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, τα οποία απαγορεύουν ρητά κάθε μορφή αναγνώρισης του ψευδοκράτους.

Όταν ένας  εκλελεγμένος αξιωματούχος, εκπρόσωπος των, κατά πλειοψηφία, Ελληνοκυπρίων ψηφοφόρων που του εμπιστεύτηκαν για τους δικούς τους τέλος πάντων λόγους, την εκπροσώπηση της Κυπριακής Δημοκρατίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, παραβιάζει το αυτονόητο πλαίσιο νομιμότητας και στοιχειώδους πολιτικής αξιοπρέπειας, δεν πρόκειται για πολιτική διαφωνία ή για μια απλή αβλεψία. Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν ταιριάζει ούτε το γνωστό του σλόγκαν «είμαι μικρός, θα μάθω» ούτε το «μόνο αγάπη», αφού αρχικά όφειλε να ξέρει και μόνο αγάπη δεν μοιράζει. Αντ’ αυτού, με την πράξη του δίνει πολιτικό άλλοθι στην κατοχική προπαγάνδα, ενισχύει τις θέσεις περί «δύο κρατών» και υπονομεύει την εθνική ασφάλεια της Κυπριακής Δημοκρατίας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Τατάρ σε Φειδία: Μην υποκύπτεις στις απειλές, δημοσίευσε τη συνέντευξη

Για άλλη μια φορά βρέθηκε σε λάθος τόπο, τον λάθος χρόνο, με λάθος πρόθεση, αφού βρισκόμαστε σε μια εξαιρετικά ευαίσθητη συγκυρία: λίγες μόνο ημέρες πριν τη μαύρη επέτειο της πρώτης φάσης της τουρκικής εισβολής του 1974, λίγες ημέρες πριν από την προγραμματισμένη άτυπη πενταμερή για το Κυπριακό, και σε μια περίοδο που ο Τατάρ ξεπερνά σε προκλητικότητα και τον χειρότερο εαυτό του, επαναλαμβάνοντας προκλητικές τοποθετήσεις περί διχοτόμησης και «δύο κρατών».

Σε τέτοιες κρίσιμες ώρες, η ευθύνη των εκλεγμένων και των θεσμών είναι διπλή. Όχι μόνο να στηρίζουν το εθνικό δίκαιο και τις διεθνείς θέσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά και να προστατεύουν τη χώρα από οποιαδήποτε ενέργεια που μπορεί να αξιοποιηθεί από την Άγκυρα και το κατοχικό καθεστώς για πολιτικούς και επικοινωνιακούς λόγους.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: «Πυρά» ΔΗΚΟ κατά Φειδία: Μετατρέπεται σε πιόνι της τουρκικής διπλωματίας | AlphaNews

Η ανησυχία μου εντείνεται από το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος ευρωβουλευτής έχει επανειλημμένα προβεί σε δηλώσεις και ενέργειες που μόνο ζημία προκάλεσαν στον εθνικό αγώνα. Η πολιτική του συμπεριφορά, αντί να στηρίζει τη θέση της Κυπριακής Δημοκρατίας, συχνά γίνεται εργαλείο πολιτικού εντυπωσιασμού και διαδικτυακής προβολής. Τέτοιες κινήσεις όχι μόνο δεν υπηρετούν το καλό του τόπου, αλλά προσφέρουν απλόχερα βήμα σε όσους επιδιώκουν να υπονομεύσουν την κυριαρχία και την εθνική αξιοπρέπεια της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε τη νομιμοποίηση τέτοιων συμπεριφορών, ειδικά όταν προέρχονται από εκλεγμένους ευρωβουλευτές. Η δημόσια εκπροσώπηση απαιτεί σοβαρότητα, ιστορική επίγνωση και απόλυτο σεβασμό στη νομιμότητα. Σε διαφορετική περίπτωση, μετατρέπεται σε όργανο του κατοχικού καθεστώτος, δίνοντας de facto αναγνώριση σε μια παράνομη οντότητα που συνεχίζει να κρατά την Κύπρο ημικατεχόμενη.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Κυβέρνηση κατά Φειδία: «Είναι λυπηρό… Αν το έκανε ξένος Ευρωβουλευτής, τώρα θα προβαίναμε σε διαβήματα»

Η Κυπριακή Δημοκρατία δεν έχει την πολυτέλεια να ανέχεται τέτοιες ανεύθυνες, προκλητικές και εθνικά επικίνδυνες συμπεριφορές. Και όσοι τις διαπράττουν, οφείλουν να λογοδοτήσουν πολιτικά, θεσμικά και, όπου απαιτείται, νομικά (βλ. υποθέσεις σφετεριστών Ε/Κ περιουσιών). Ας είμαστε σαφείς: η πολιτική διαμαρτυρία έχει όρια όταν απειλεί την εθνική ασφάλεια και τη διεθνή αξιοπιστία της χώρας. Άλλο η απόρριψη του κατεστημένου και άλλο η εθνική μειοδοσία.

Σε αυτή τη χώρα, με τις χαίνουσες πληγές του 1974 και τους 200.000 πρόσφυγες ακόμα μακριά από τις πατρογονικές τους εστίες, η εθνική αξιοπρέπεια δεν είναι πεδίο για πολιτικές ακροβασίες και προσωπικές ματαιοδοξίες.

Το μήνυμα πρέπει να είναι αδιαπραγμάτευτο: κανείς δεν δικαιούται να παίζει με την υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας και του Κυπριακού Ελληνισμού. Όποιος το επιχειρεί, θέτει εαυτόν εκτός εθνικού πλαισίου.