Την επικοινωνιακή διαχείριση του Φειδία Παναγιώτου αλλά και τη συμπεριφορά κομμάτων και ψηφοφόρων αναλύει μιλώντας στην εκπομπή Alpha Καλημέρα ο Αναπληρωτής Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας Γιάννος Κατσουρίδης.

Διαβάστε επίσης: «Να τους περιπαίξουμε και εμείς λίγο»: Ο Φειδίας απαντά γιατί φόρεσε κόκκινη μύτη στην εξαγγελία του κόμματος του

«Όχι απλά δεν θα βαρεθούμε πηγαίνοντας προς αυτές τις εκλογές αλλά ενδεχομένως να βλέπουμε μπροστά μας συνεχώς καινούργια ζητήματα, καινούργιες θεματικές, καινούργια σχήματα το οποίο απλά καταδεικνύει ότι το κομματικό μας σύστημα, το πολιτικό μας σύστημα, έχει αλλάξει θεμελιακά πλέον. Η ρευστότητα είναι τέτοιου μεγέθους που θεωρώ ότι πρέπει να ξεκινούμε με μια πολύ βασική κατανόηση είναι ότι αυτή η ρευστότητα δεν μας επιτρέπει εύκολες προβλέψεις και εύκολες αναλύσεις σε σχέση με το τι γίνεται στην κυπριακή κοινωνία και στην κυπριακή πολιτική.»

Διαβάστε επίσης: «Εντείνεται μια παρακμή της κοινωνίας»: Οι πρώτες αντιδράσεις για το κόμμα του Φειδία

Σχολιάζει ότι επικοινωνιακά ο Φειδίας Παναγιώτου χειρίζεται έξυπνα την κατάσταση.

«Ο Φειδίας θεωρώ ότι πάρα πολύ έξυπνα χειρίζεται το επικοινωνιακό κομμάτι, κατά πόσο αυτό θα έχει πολιτικό αποτέλεσμα είναι κάτι διαφορετικό αλλά μέσα σε αυτό το εντελώς καινούργιο σκηνικό στο οποίο βομβαρδιζόμαστε συνεχώς με μηνύματα πολιτικά, προσωπικά και άλλα που σχετίζονται με την πολιτική φαίνεται να μπαίνει με έναν τρόπο που το κατανοεί καλύτερα.»

«Είμαστε στην εποχή, νομίζω, που το κομματικό σύστημα έχει κατακερματιστεί σε τέτοιο βαθμό που είναι πολύ δύσκολο να επανέλθουμε στις σταθερές του παρελθόντος», συνεχίζει και αναφέρει ότι ο Φειδίας στο βιντεάκι του κάνει δύο παραδοχές.

«Η πρώτη σημαντική διαπίστωση που κάνει είναι ότι ένας ανεξάρτητος πολιτικός, είναι τα δικά του λόγια, δεν μπορεί να αλλάξει τα πράγματα από μόνος του, άρα χρειάζεται ένα κόμμα και αυτό παραπέμπει σε μία μορφή οργάνωσης δομημένη που θα παράγει πολιτική και θα μπορεί να φέρει αποτελέσματα. Η δεύτερη διαπίστωση ‘να δώσουμε έναν πάτσο στο σύστημα αυτή τη φορά προσπαθώντας από τα μέσα’ μπορεί να διαβαστεί διπλά. Δηλαδή ενώ απευθύνεται στον «αντισυστημικό» χώρο, ουσιαστικά τους λέει τώρα ότι ελάτε να μπούμε μέσα να λειτουργήσουμε συστημικά.»

Και εξηγεί ότι το συστημικό συνεπάγεται πλέον να ξεφύγεις από το καθαρά πολιτικά επικοινωνιακό και να λειτουργήσεις ως κόμμα. Αναλύει ότι τα κόμματα παρουσίαζαν ένα συνεκτικό πρόγραμμα, με υποψήφιοις οι οποίοι είχαν και κάποιες κοινές αναφορές.

«Τούτον όπως εμφανίζεται δεν πληροί όλα χαρακτηριστικά. Μάλλον θα είναι κάτι έτσι λίγο από όλα που η μόνη κοινή συνισταμένη θα είναι είτε μια απόρριψη της mainstream πολιτικής, της κατεστημένης πολιτικής των παλιών κομμάτων, είτε μια διακωμώδηση της πολιτικής.»

Σχολιάζει ότι ο καταγγελτικός λόγος πρέπει να πάει ένα βήμα παρακάτω και όχι να γίνεται δήλωση δυσαρέσκειας χωρίς στοχευμένες πρακτικές. Αναλύει επίσης και συμπεριφορές κομμάτων.

«Από μια σκοπιά ήταν και μια αυτουπονόμηση των κομμάτων διότι και τα ίδια τα κόμματα άρχισαν να παίζουν το παιχνίδι των celebrities, των προσωπικότητων που θα έφερναν αυτοί τους ψήφους, αυτοί θα διαμόρφωναν κάτι το οποίο δεν είχαν τα κόμματα το οποίο λειτουργούσε λίγο αυτό υπονομευτικά Από την άλλη όμως όταν ήταν ένας, δύο, τρεις μέσα σε ένα ολόκληρο κόμμα δεν μπορείς να πεις ότι επιβάλλονταν αυτοί στο κόμμα.»

Αναφέρει επίσης ότι πολλοί άνθρωποι του αθλητισμού, του πολιτισμού, των τεχνών μπήκαν στα ψηφοδέλτια και είχαν σημαντικά αποτελέσματα.

«Αυτό όμως που γίνεται στην πιο σύγχρονη εποχή νομίζω, έχει ξεφύγει από αυτό. Δηλαδή είναι απλά ανθρώποι οι οποίοι έχουν αποκτήσει κάποια ορατότητα μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης που δεν το ψάχνουμε περισσότερο. Δηλαδή μας αρκεί η ορατότητα. Η ίδια λογική αν την πάρουμε στο ευρύτερο πολιτικό, δεν μπορεί να αρκούμαστε σε έναν καταγγελτικό λόγο από όποιον και αν εκφέρεται. Είτε είναι άτομο όπως ο Φειδίας, είτε είναι κόμμα, είτε είναι κάτι άλλο. Δηλαδή πρέπει να πάμε και ένα βήμα παρακάτω, και να το απαιτήσει ο κόσμος. Ο κόσμος που αγανακτεί, μπορώ να το καταλάβω το γιατί, μετά την αγανακτήση που πάμε. Πρέπει να δούμε κάτι. Έχουμε κάτι να δούμε; Τα προβλήματα τα ξέρουμε, το να πούμε απλά απορρίπτω το ήδη υφιστάμενο. Ωραία. Είναι μια πρόταση. Αλλά τι είναι το επόμενο που προτείνω για να λύσω αυτά τα ζητήματα;»

Αναφέρει ότι είναι θεμιτή η αγανάκτηση αλλά ο κόσμος πρέπει να απαιτεί και λύσεις.

Σχολιάζει ότι το ΕΛΑΜ μεγαλώνει και μεταλλάσσεται συνειδητά και στο εσωτερικό του υπάρχουν και αυτοί που βλέπουν την πολιτική πιο ιδεολογικοποιημένα με τις διαστάσεις και τα αξιαικά συστήματα.

«Θεωρώ ότι είχαν γίνει και στο παρελθόν κάποιες μικρές διασπάσεις μέσα στο ΕΛΑΜ από πιο ιδεολογικοποιημένα άτομα τα οποία όμως αριθμητικά συνήθως αυτές οι διασπάσεις δεν προσελκύουν κόσμο. Άρα το ένα σκέλος θεωρώ είναι αυτό που είναι το φυσιολογικό που αντιμετωπίζουν τα κόμματα τα οποία αποφασίζουν ότι θα κάνουν ένα βήμα περισσότερο, θα διευρυνθούν και διευρυνόμενοι δεν μπορούν να έχουν την ιδεολογική συνοχή που είχαν πριν και την όποια καθαρότητα ιδεολογική. Όμως από αυτή τη συζήτηση θεωρώ ότι ειδικά για το ΕΛΑΜ προκύπτουν και κάποια άλλα σοβαρά ζητήματα που αφορούν εσωκομματική λειτουργία, ζητήματα δημοκρατίας, ζητήματα εκλογών, ποια είναι τα σώματα, ποιοι είναι οι αξιωματούχοι, αν υπάρχει ένα και δύο καταστατικά όπως υπήρχαν στο μητρικό κόμμα της Χρυσής Αυγής, ζητήματα που αφορούν και τις εκλογές που έρχονται προφανώς.»