Λίγο μετά την εξαγγελία της ίδρυσης κόμματος και της συμμετοχής του στις βουλευτικές εκλογές, ο ανεξάρτητος ευρωβουλευτής Φειδίας Παναγιώτου εισερχόταν θριαμβευτικά και ντυμένος κλόουν στην εκπομπή της Χριστιάνας Αριστοτέλους για να εξηγήσει τους λόγους που κατέρχεται στην πολιτική. Και όταν ερωτάτο για την επιλογή αυτής της καρναβαλίστικης αμφίεσης, ανταπαντούσε με αφοπλιστική αναίδεια πως «είδαμε και τους σοβαρούς τι έκαναν τόσα χρόνια». Μία απάντηση που ομολογουμένως γύρισε αρκετούς πίσω στον προεκλογικό των ευρωεκλογών. Τότε που όταν καλείτο να εξηγήσει πως ένα πρόσωπο με πλήρη άγνοια για την πολιτική θα μπορούσε να βελτιώσει την χώρα και την καθημερινότητα των πολιτών, εκείνος απαντούσε πως «είδαμε και αυτούς που ξέρουν από πολιτική τι έκαναν». Ήταν συνεπώς μία τακτική που όσο κι αν διακωμωδούσε την πολιτική, εκ του αποτελέσματος απέδωσε. Και κάπως έτσι, σε ένα περιβάλλον γενικευμένης οργής και απογοήτευσης λόγω των συνεχών σκανδάλων, της ακρίβειας και της ανεπάρκειας πολιτικών προσώπων που βρίσκονταν σε θέσεις εξουσίας, το αφήγημα του «οι άλλοι δεν είναι καλύτεροι» εξέλεξε τον Φειδία Παναγιώτου και τον κατέταξε με 70.000 και πλέον ψήφους στην τρίτη θέση.
Δεν γνωρίζω πόσοι από τους ψηφοφόρους του Φειδία Παναγιώτου τον ψήφισαν για να βγάλουν την γλώσσα στο υφιστάμενο πολιτικό σύστημα. Πόσοι από αυτούς θεώρησαν πως σε μία εκλογική μάχη με μικρό ρίσκο η ψήφος σε έναν πολιτικά αδαή τικ τόκερ θα αποτελούσε μάθημα συμμόρφωσης προς το υπάρχον κομματικό σύστημα. Και πόσοι πραγματικά πίστεψαν πως αυτός μπορεί να αποτελέσει την λύση σ΄ αυτό το σύστημα που χωλαίνει.
Το ανησυχητικό όμως είναι πως εκείνοι που όφειλαν να ταρακουνηθούν από το αποτέλεσμα, έπαιξαν με ευκολία το παιχνίδι του. Τα κόμματα είπαν πως ήταν μια χαλαρή ψήφος σε μία εκλογική αναμέτρηση με μηδενικό διακύβευμα. Και πολιτικά πρόσωπα επιχείρησαν να προσδεθούν στο άρμα της δημοφιλίας του. Κάποιοι με το να παρελαύνουν στα podcast του για να κερδίσουν το κοινό του, άλλοι με το να παρουσιάζονται ως πολιτικοί μέντορές του και πολλοί με το να μαϊμουδίζουν την τακτική του. Όμως και τα ΜΜΕ δεν φρόντισαν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Γιατί αντί να τον καλούν ως ένα πολιτικό πρόσωπο που οφείλει να λογοδοτήσει για το πως πολιτεύεται είδαν στο πρόσωπό του μια καλή ευκαιρία να κάνουν νούμερα.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Κάπως έτσι λοιπόν αφέθηκε να διαστρεβλωθεί πλήρως το τι αποτελεί δημοκρατία. Να προκαλεί σύγχυση το που σταματά η λαϊκή βούληση και που ξεκινά η ευθυνοφοβία προσώπων που εκλέγηκαν ακριβώς για να αναλαμβάνουν την ευθύνη των πολιτικών τους πράξεων. Να θεωρείται πως η αντανάκλαση της δημοκρατίας σήμερα, είναι ο Φειδίας που με γκάλοπ, διαδικτυακές ψηφοφορίες καλεί τον κόσμο να αποφασίσει για το ποιόν θα εκλέξει Πρόεδρο της Κομισιόν και πως θα κινηθεί εντός του ευρωκοινοβουλίου. Να γίνεται εκούσια ή ακούσια ο δούρειος ίππος ξένων συμφερόντων και να υιοθετεί τα πιο προσβλητικά ιστορικά αφηγήματα. Με την πρόφαση ότι αυτό αποτελεί ελευθερία της σκέψης. Είτε λόγω της πλήρους άγνοιάς του για το τι είναι η πολιτική, τι προεκτάσεις και τι συνέπειες έχουν οι αποφάσεις του είτε γιατί ως ένας καλός επιχειρηματίας είδε τι εξυπηρετεί τον δικό του αλγόριθμο.
Και επειδή δεν αποδομήθηκαν εγκαίρως με πολιτικά επιχειρήματα, με νηφαλιότητα και ορθολογισμό όσα παράλογα έχουμε δει να κάνει και να λέει όλο αυτό το διάστημα, σήμερα παρακολουθούμε με αμηχανία το δεύτερο μέρος της πολιτικής του παρακαταθήκης. Όπου το ένστικτο αντικαθιστά την λογική, το συναίσθημα και ο λαϊκισμός επικρατεί της γνώσης. Και οι άναρθρες κραυγές στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης θα συνθλίβουν το τι εξυπηρετεί τελικά το δημόσιο συμφέρον. Εξευτελίζοντας ολοένα και περισσότερο το τι είναι πολιτική. Και υποσκάπτοντας καθημερινά την δημοκρατία.
Σήμερα γινόμαστε ξανά θεατές ενός νέου μεγάλου θεάματος. Και δυστυχώς παρατηρητές μίας ακόμη μεγάλης ήττας.
