Τη λες και σεζόν των αλλαγών ή της διάλυσης του «κατεστημένου», αυτή που ζούμε.
Το πρώτο ηχηρό μήνυμα ήρθε από το Παρίσι, στις αρχές του περασμένου Δεκεμβρίου. Μετά από δέκα χρόνια, οι GOATs (Greatest Of All Time - οι καλύτεροι κατά τους οπαδούς τους), είδαν να... φεύγει από τα χέρια τους η Χρυσή Μπάλα, και να καταλήγει στο Λούκα Μόντριτς, αφήνοντας τους -για την ώρα- με από πέντε τέτοια βραβεία. Ο λόγος, βεβαίως, για Κριστιάνο Ρονάλντο και Λιονέλ Μέσι.
Ακολούθησαν οι αποκλεισμοί τους, σε προημιτελικά και ημιτελικά αντίστοιχα, αφήνοντας τον τελικό χωρίς κάποιον... GOAT μετά από πέντε χρόνια. Επιβεβαιώνοντας έτσι, με τον καλύτερο τρόπο, πως όλα παίζουν ρόλο (και μπάλα στην προκειμένη) στο ποδόσφαιρο και σε τέτοιου είδους διοργανώσεις. Και η φανέλα, και ο προπονητής αλλά και οι συμπαίκτες.
Μετά τον αποκλεισμό της Μπαρσελόνα, θα δούμε και τελικό χωρίς Μπάρσα ή Ρεάλ, μετά από επίσης πέντε χρόνια. Τελευταία φορά που συνέβη κάτι τέτοιο ήταν το 2013, όταν ο ξανθομάλλης κύριος στα αριστερά της κεντρικής μας φωτογραφίας, απέκλειε τη Ρεάλ στα ημιτελικά, ενώ η Μπάγερν του Γιουπ Χάινκες διέσυρε τη Μπαρσελόνα με συνολικό σκορ 7-0. Εδώ σηκώνει μεγάλη συζήτηση για το επίπεδο (πλέον) του Ισπανικού ποδοσφαίρου, που συνδέεται άρρηκτα με την κάκιστη σεζόν της Ρεάλ κατά την άποψη μας, αλλά δεν είναι της ώρας.
Μια εξαετία μετά, το Champions League θα καταλήξει σε Αγγλική ομάδα, έντεκα χρόνια μετά τον πρώτο Αγγλικό τελικό της διοργάνωσης (Γιουνάιτεντ - Τσέλσι 1-1 και 6-5 στα πέναλτι το 2008). It's coming home, που φώναζαν οι Άγγλοι οπαδοί το περασμένο καλοκαίρι, όταν έβλεπαν την Εθνική τους μετά από καιρό (18 χρόνια συγκεκριμένα) να φθάνει στα ημιτελικά Παγκοσμίου Κυπέλλου. Οχτώ παίκτες εκείνης της Εθνικής, αποτελούν βασικά στελέχη των δύο ομάδων που θα παίξουν στον τελικό...
