Ακούγεται (κάπως;) απίστευτο, όμως είναι πέρα για πέρα αληθινό: Η τρίτη στη βαθμολογία ομάδα αγόρασε τα δικαιώματα παίκτη από άλλη Κυπριακή ομάδα, με ποσό που ξεπερνάει το ετήσιο μπάτζετ της έβδομης ομάδας στο πρωτάθλημα Cyta!
Και αυτή δεν είναι η ακριβότερη μεταγραφή στην ιστορία της Πάφου, αφού είχαν προηγηθεί (ακριβότερες) άλλες, όμως η αναλογία που παραθέσαμε, σε κάνει να σκεφτείς...
Για τα λεφτά που βάζουν οι ιδιόκτητες της Πάφος FC εδώ και χρόνια και δεν δείχνουν σημάδια να σταματήσουν ή να έχουν ταβάνι, αλλά και για τη μαγκιά των «ερυθρολεύκων», με μπάτζετ λίγο πιο πάνω από ένα εκατομμύριο, όσο δηλαδή απέχει η εξάδα (σε βαθμούς), πέντε αγωνιστικές πριν το τέλος της πρώτης φάσης.
Απ' τη μία πρότζεκτ με σοβαρές βάσεις (αλλά και πολύ χρήμα), απ' την άλλη υπέρβαση - αλλά με δοκιμασμένη «συνταγή» (βλέπε Παπαϊωάννου και Πουρσαϊτίδη). Απ' τη μία «αν θέλω κάτι πολύ το παίρνω, απ' όποιον θελήσω», απ' την άλλη «δεν βάζω το χέρι μου πιο βαθιά απ' ότι με παίρνει».
Το μόνο κοινό τους; Ότι και οι δύο δουλεύουν με φόντο το μέλλον και δεν εννοώ το βραχυπρόθεσμο. Το χτίσιμο μίας ομάδας με παικταράδες, με πολυετή συμβόλαια, στην Πάφο και διασφάλιση στη Νέα Σαλαμίνα ότι δεν θα «πνιγεί» στο χρέος, λόγω κακής οικονομικής διαχείρισης. Κατάσταση που έχει ξαναβρεθεί.
Αν ήθελα να το «φιλοσοφήσω» ακόμη παραπάνω, θα έλεγα πως η πιο πάνω συσχέτιση είναι το ποδοσφαιρικό αντίστοιχο του ότι «τα λεφτά δεν φέρνουν ευτυχία, ούτε όμως η ευτυχία φέρνει λεφτά». Αν έπρεπε να μετρήσουμε μόνο τίτλους (στην περίπτωση της Πάφου) και χορηγούς (για τη Νέα Σαλαμίνα), τότε η προηγούμενη φράση θα ίσχυε. Κάθε άλλο όμως... λόγω -κυρίως- του πλάνου που δείχνουν να δουλεύουν αμφότερες, που αφορά και στις επόμενες χρονιές. Διαφορετικού είδους πλάνο μεν, υπαρκτό δε.
