Είναι ένας ποδοσφαιριστής που ζει για να σπάει το ένα ρεκόρ πίσω από το άλλο. Για εκείνον, το κίνητρο είναι να καταφέρει να μείνει στην ιστορία ως ο καλύτερος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών.
Η επόμενη... πρωτιά που θέλει να κατακτήσει ο Κριστιάνο Ρονάλντο είναι αυτή του πρώτου σκόρερ όλων των εποχών σε επίπεδο εθνικών ομάδων. Για να ανέβει στην πρώτη θέση, χρειάζεται μόλις εννιά τέρματα. Πάμε, όμως, να δούμε τους δέκα κορυφαίους σκόρερ.
Αλί Νταεΐ - Ιράν
Κι όμως, η πρώτη θέση δεν ανήκει σε κάποιον από τους σπουδαίους παίκτες της Ευρώπης ή της Λατινικής Αμερικής, αλλά της Ασίας και συγκεκριμένα του Ιράν. Ο Αλί Νταεΐ, τον οποίο είδαμε και στα ευρωπαϊκά γήπεδα με τις Μπάγερν και Χέρτα Βερολίνου, κλήθηκε για πρώτη φορά στην εθνική ομάδα της χώρας του το 1993 και μέχρι το Μουντιάλ του 2006 αγωνίστηκε 149 φορές με το εθνόσημο. Ο απολογισμός του; 109 τέρματα! Για την ακρίβεια, σημείωσε 27 γκολ σε διεθνή φιλικά, 23 σε προκριματικά του Ασιατικού Κυπέλλου, 14 σε τελική φάση του Ασιατικού Κυπέλλου, 9 στους Ασιατικούς Αγώνες και 36 σε προκριματικά του Μουντιάλ.
Κριστιάνο Ρονάλντο - Πορτογαλία
Προς το παρόν είναι δεύτερος, όμως είναι θέμα χρόνου να ανέβει στην πρώτη θέση. Με τα δύο γκολ που πέτυχε κόντρα στη Σουηδία για το Nations League, ο Κριστιάνο Ρονάλντο έφτασε σε τριψήφιο αριθμό τερμάτων, 101 για την ακρίβεια σε 165 συμμετοχές. Το... στοίχημα πλέον για τον άσο της Γιουβέντους είναι να ξεπεράσει τον Νταεΐ, είτε στο Nations League, είτε στην τελική φάση του Euro το ερχόμενο καλοκαίρι (καλώς εχόντων των πραγμάτων). Αν θέλετε την πρόβλεψή μας, πιστεύουμε ότι κάποια στιγμή θα τον δούμε στην κορυφή.
Φέρεντς Πούσκας – Ουγγαρία/Ισπανία
Από τους απειροελάχιστους παίκτες που έπαιξαν σε δύο εθνικές ομάδες. Ο Φέρεντς Πούσκας φόρεσε τη φανέλα της πατρίδας του, της Ουγγαρίας, αλλά και αυτή της Ισπανίας, στην οποία αγωνιζόταν με τα χρώματα της Ρεάλ Μαδρίτης. Και με τις δύο χώρες μετράει 89 συμμετοχές (4 εκ των οποίων με τη «φούρια ρόχα»), όμως και τα 84 γκολ του τα σημείωσε με τους Μαγυάρους. Με τους Ούγγρους έπαιξε από το 1945 μέχρι το 1956, όταν κι έγινε εξέγερση στη χώρα κατά του κομμουνιστικού καθεστώτος.
Κουνισίγκε Καμαμότο – Ιαπωνία
Και οι «μπλε σαμουράι» έχουν τον ήρωά τους. Ο Κουνισίγκε Καμαμότο, 76 ετών σήμερα, αποτελεί την πλέον εμβληματική μορφή της εθνικής ομάδας της Ιαπωνίας. Έπαιξε για πρώτη φορά με το εθνόσημο στις 3 Μαρτίου του 1964 σε ένα ματς κόντρα στη Σιγκαπούρη, πετυχαίνοντας μάλιστα γκολ, κερδίζοντας ένα χάλκινο Ολυμπιακό Μετάλλιο στους Αγώνες στο Μεξικό το 1968 και την τρίτη θέση στους Ασιατικούς Αγώνες του 1966. Συνολικός απολογισμός; 80 γκολ σε 84 συμμετοχές!
Γκόντφρεϊ Τσιτάλου – Ζάμπια
Ο μοναδικός εκπρόσωπος της Αφρικής στο top-10 των σκόρερ. Θεωρείται ως ο καλύτερος παίκτης της Ζάμπια όλων των εποχών, φορώντας τη φανέλα της 111 φορές, από το 1968 μέχρι το 1980, σκοράροντας 79 φορές σε 108 παιχνίδια. Μάλιστα, σύμφωνα με την ποδοσφαιρική ομοσπονδία της χώρας, το ρεκόρ με τα περισσότερα τέρματα σε ένα ωρολογιακό έτος έπρεπε να ανήκει στον Τσιτάλου, ισχυριζόμενη ότι πέτυχε 116 γκολ το 1972. Εκτός από παίκτης, υπήρξε και προπονητής της Ζάμπια, χάνοντας ωστόσο τη ζωή του το 1993 σε αεροπορικό δυστύχημα.
Χουσεΐν Σαέντ – Ιράκ
Ο μεγαλύτερος γκολτζής που έχει βγάλει ποτέ το ποδόσφαιρο του Ιράκ. Ο Χουσεΐν Σαέντ θεωρείται θρύλος τόσο της εθνικής ομάδας της χώρας, του, όσο και της Αλ Ταλάμπα, στην οποία αγωνίστηκε καθ' όλη τη διάρκεια της καριέρας του. Με το εθνόσημο αγωνίστηκε 137 φορές και σκόραρε 78 τέρματα, λαμβάνοντας μέρος και στο Μουντιάλ του 1986 στα γήπεδα του Μεξικού.
Πελέ – Βραζιλία
Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά πράγματα για το ποιος ήταν και το τι έκανε στην καριέρα του. Ο Έντσον Αράντες ντο Νασιμέντο -κατά κόσμον Πελέ-, έπαιξε με τη «Σελεσάο» για πρώτη φορά στις 7 Ιουλίου του 1957, στην ήττα με 2-1 από την Αργεντινή στο «Μαρακανά», σκοράροντας μάλιστα το μοναδικό τέρμα του ματς σε ηλικία 17 ετών. Μέχρι και το 1971, ο σπουδαίος Πελέ σκόραρε 77 γκολ σε 92 συμμετοχές, κατακτώντας τρία Μουντιάλ (1958, 1962, 1970).
Σάντορ Κότσις – Ουγγαρία
Ο δεύτερος Ούγγρος στη σχετική λίστα. Όπως και ο Φέρεντς Πούσκας, έτσι και ο Σάντορ Κότσις σταμάτησε από την εθνική το 1956, αρνούμενος να γυρίσει στη χώρα μετά από τον αγώνα κόντρα στη Μπιλμπάο στην Ισπανία λόγω της εξέγερσης που έγινε κατά του κομμουνιστικού καθεστώτος. Μέχρι τότε, ο Κότσις πρόλαβε να παίξει 68 φορές με το εθνόσημο, με τα τέρματά του ωστόσο να είναι περισσότερα από τις συμμετοχές του. Πέτυχε 75 γκολ, έχοντας μάλιστα κάνει επτά φορές χατ-τρικ. «Έφυγε» από τη ζωή μόλις στα 49 του χρόνια, πέφτοντας από τον τέταρτο όροφο του νοσοκομείου της Βαρκελώνης, όπου νοσηλευόταν καθώς είχε λευχαιμία.
Μπασάρ Αμπντουλάχ – Κουβέιτ
Το μικρό κράτος του Κουβέιτ έχει κι αυτό τον δικό του ήρωα. Πρόκειται για τον Μπασάρ Αμπντουλάχ, έναν σπουδαίο επιθετικό που φόρεσε για 11 χρόνια τη φανέλα της εθνικής του ομάδας (1996-2007). Με το εθνόσημο αγωνίστηκε 134 φορές και σκόραρε 75 τέρματα, έφτασε μέχρι τα ημιτελικά του Ασιατικού Κυπέλλου του 2000, ενώ συμμετείχε και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ την ίδια χρονιά.
Σουνίλ Τσχέτρι – Ινδία
Η δεύτερη χώρα σε πληθυσμό στον κόσμο δεν έχει μεγάλη παράδοση στο ποδόσφαιρο. Για την ακρίβεια, η Ινδία έχει λάβει μέρος μόλις τέσσερις φορές σε τελική φάση του Ασιατικού Κυπέλλου, ενώ καμία φορά δεν προκρίθηκε σε Μουντιάλ. Τοπικός ήρωας θεωρείται ο Σουνίλ Τσχέτρι, ο οποίος στα 36 του αγωνίζεται ακόμη με το εθνόσημο. Ο αρχηγός των Ινδών μετρά 115 συμμετοχές και 72 τέρματα.
Όσον αφορά τον Λιονέλ Μέσι, χρειάζεται ακόμη δύο γκολ για να φτάσει την πρώτη δεκάδα, καθώς μετρά 70 γκολ σε 138 ματς με την «αλμπισελέστε».
