Είναι ένας σύλλογος ο οποίος βρίσκεται στον «αφρό» τα τελευταία χρόνια, με συμμετοχή ακόμη και σε τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Η συγκομιδή, ωστόσο, σε τίτλους, δεν είναι η ανάλογη. Για την ακρίβεια, έχει να πάρει τρόπαιο από το 2008, όταν υπό τις οδηγίες του Χουάντε Ράμος, κατακτούσε το Λιγκ Καπ.
Αυτή η -τρόπον τινά- εμμονή στην Τότεναμ είναι αυτή που την έχει κρατήσει μακριά από «ασημικά». Κι αυτή η πίεση μεταφέρθηκε στον Αντόνιο Κόντε, ο οποίος από το βράδυ της Κυριακής (26/3) αποτελεί παρελθόν από τον πάγκο των «σπιρουνιών».
Οι φίλοι της ομάδας, από τη στιγμή που αντιλήφθηκαν ότι δεν θα διεκδικήσει κάποιο τρόπαιο, ήθελαν να δούν τρία πράγματα: πρόοδο, ενθουσιασμό και ενότητα στα αποδυτήρια. Ο Ιταλός τεχνικός απέτυχε και στα τρία.
Για το τι φταίει ακριβώς, οι λόγοι μπορεί να είναι διάφοροι. Ο ίδιος το έριξε στη νοοτροπία που έχει η Τότεναμ. «Μπορούν να αλλάξουν τον προπονητή συνέχεια, αλλά η κατάσταση δεν αλλάζει, πιστέψτε με», είχε δηλώσει μετά το 3-3 κόντρα στη Σαουθάμπτον, θέλοντας να πει με αυτό τον τρόπο ότι οι παίκτες έπαιρναν ανέκαθεν... συγχωροχάρτι από τη διοίκηση Λέβι.
Ενδεχομένως να έχει να κάνει και με το επιτυχημένο παρελθόν του, όπως ακριβώς έγινε και με τον Ζοζέ Μουρίνιο. «Εάν ήμουν καλός προπονητής, αλλά χωρίς τρόπαιο στην καριέρα μου, ίσως αυτή θα ήταν η τέλεια κατάσταση. Το παρελθόν μου ίσως με τιμωρεί», είχε επισημάνει.
Τα δύο άκρα
Εάν είμαστε για κάτι σίγουροι σχετικά με τον Αντόνιο Κόντε είναι ότι δεν αρέσκεται στους συμβιβασμούς. Για την ακρίβεια, τους σιχαίνεται. Είναι της λογικής «όλα ή τίποτα». Στην προκειμένη περίπτωση, για τον ίδιο εάν μια χρονιά δε συνοδευτεί με κάποιο τίτλο, κρίνεται ως αποτυχημένη. Ήταν, ίσως, ο μοναδικός προπονητής που πέρασε από την Τότεναμ τα τελευταία χρόνια με τέτοια νοοτροπία. Για παράδειγμα, ο Ποτσετίνο μνημονεύεται ακόμη από τους φίλους των «σπιρουνιών» για τον τρόπο παιχνιδιού του, αλλά και για την παρουσία στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, άσχετα αν στο τέλος δεν ήρθε το πολυπόθητο τρόπαιο.
Έτσι, όταν ο Κόντε είδε ότι οι τίτλοι δεν έρχονταν στο Βόρειο Λονδίνο, άρχισε να τα χάνει. Στην πραγματικότητα, δεν ένιωσε ποτέ άνετα στο σύλλογο και η ίδια του η ανυπομονησία ήταν αυτή που τον «σκότωσε».
Οι άλλοι λόγοι
Πολλές φορές, για μια κακή θητεία ενός ποδοσφαιριστή ή προπονητή, μπορεί να είναι κάτι που να μην έχει σχέση με το ίδιο το άθλημα. Όπως, για παράδειγμα, μία απώλεια. Ο Αντόνιο Κόντε βίωσε τρεις μέσα σε διάστημα λίγων μηνών: του συνεργάτη του και προπονητή φυσικής κατάστασης, Τζιαν Πιέρο Βεντρόνε, του σπουδαίου Σίνισα Μιχάιλοβιτς, αλλά και του Τζιανλούκα Βιάλι. Συν τοις άλλοις, το γεγονός ότι έμενε μακριά από τη σύζυγό του και την κόρη του (που ζουν στην Ιταλία), αλλά και το ότι έπρεπε να αφαιρέσει επειγόντως τη χοληδόχο κύστη του στις αρχές Φεβρουαρίου, έκαναν ακόμη χειρότερη την ψυχολογία του 53χρονου τεχνικού.
Εντέλει, τις πταίει; Ενδεχομένως να είναι ένας συνδυασμός όλων των προαναφερθέντων. Και σίγουρα, σε έναν «χωρισμό», ποτέ δε φταίει ο ένας.
Πηγή φωτογραφίας: ΚΥΠΕ
