Ο πολυαναμενόμενος νέος δίσκος της Βάκιας Σταύρου, «Αλάσια» που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τη γαλλική δισκογραφική εταιρεία Accords Croises/ Pias, είναι η αφορμή αυτής της συναυλίας: νέα πνοή, νέα τραγούδια, νέα ταξίδια.

Τραγούδια σε άδολα χρώματα, σε αγνές γραμμές, εξίσου του φωτός και του λαμπρού σκότους, με έντονα συναισθήματα. Λες και το να τραγουδάς είναι μια πράξη τεκτονική, αρχέγονη, που δεν την αγγίζει ο χρόνος. Λες και πρόκειται για ένα έργο ταπεινό και τεράστιο συνάμα, λες και πρόκειται να καταφέρεις ν’ ακουστεί το φίλημα της θάλασσας.

Αυτά νιώθει κανείς ακούγοντας την να τραγουδάει με τον δικό της μοναδικό τρόπο, σε οποιαδήποτε γλώσσα κι αν το κάνει.

Στην συναυλία συμμετέχουν η ίδια στην φωνή, κιθάρα και συνθέσεις, ο Κάρλος Μπερνάρντο στις ενορχηστρώσεις, κιθάρα, kalimba και charango, ο Ινόρ Σοτολόγκο στα κρουστά και ο Στέλιος Πίττας στο βιολοντσέλο.

Με τη Βάκια Σταύρου όλα είναι λιτά. Λίγες νότες, λίγες χειρονομίες, λίγα όργανα. Κι όλα διασώζονται μ’ αυτή τη σοφή οικονομία: η μελαγχολία κι ο ήλιος, η περισυλλογή κι η καταιγίδα του συναισθήματος, η καρδιά γυμνή κι ο ίλιγγος της ψυχής. Στα ελληνικά, στα πορτογαλικά και στα αγγλικά, ερμηνεύει ενστικτώδη αλλά και λόγια διαμάντια, μετουσιώνει τα σύνορα των ειδών και των πολιτισμών, επιβάλλει την απεριόριστη γοητεία της φωνής της, καθώς επίσης και μια γραφή σύγχρονη, με βαθιές ρίζες.

Η Βάκια Σταύρου τοποθετεί την Αλάσιά της στην καρδιά του κόσμου, στο κέντρο μιας Μεσογείου με ουσία και νόημα. Δεν αρκεί να μιλήσει κανείς για την αγνή φωνή της, τη λαμπρή έμπνευσή της, τη γοητεία της που εκφράζεται σε πολλές γλώσσες. Βρίσκει κανείς σ’ αυτή μιαν επιτήδευση που πηγάζει από τα θαύματα που οι αρχαίοι απέδιδαν στη γόνιμη φαντασία των εμπνευσμένων θεών – αυτήν που τους οδηγούσε να ζωγραφίσουν στην άκρη ενός ταπεινού μονοπατιού τη μεγαλοπρεπή λάμψη ενός υπέροχου άνθους, αυτήν με την οποία ύφαιναν πάνω στη νύχτα αστερισμούς οι οποίοι συνόψιζαν σε μερικά άστρα την εξαίρετη μοίρα περίπλοκων ηρώων. Με τον ίδιο τρόπο, η Βάκια Σταύρου τραγουδάει στα πορτογαλικά συνοδεία μιας μόνο κιθάρας και μας κάνει να αναπολούμε το κρύσταλλο του Μπιλ Έβανς στο πιάνο του.

Ο δημοσιογράφος Bertrand Dicale της Κρατικής Γαλλικής Ραδιοφωνίας, προλόγισε τον δίσκο της γράφοντας: «Ο ελληνικός πολιτισμός έδωσε ένα από τα ομορφότερα ονόματά του στο νησί της Κύπρου: Αλάσια. Η ετυμολογία συνδέει τη λέξη αυτή με τη θάλασσα – είναι ένα νησί εντός της θάλασσας, από τη θάλασσα και της ίδιας της θάλασσας ή άλλως, όπως λέει ο ποιητής, «Κύπρο[ς]… θαλασσοφίλητη».

 

Που και πότε;

Απόψε στις 20:30 Πολιτιστικό Κέντρο Πανεπιστημίου Κύπρου, στο Αρχοντικό Οδού Αξιοθέας, στην

Παλιά Λευκωσία.

Για περισσότερες πληροφορίες και για κρατήσεις μπορέιτε να αποταθείτε στο: 22894531 και 22894532.

 

* Στείλτε μας και τις δικές σας προτάσεις στο [email protected]