Καθώς προσεγγίζουμε την Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, Λευκωσία και Αθήνα θα ήθελαν να δουν κάποια εξέλιξη που να διευκολύνει τις προσπάθειες τους να συνομιλήσουν με την Τουρκία βελτιώνοντας το περιβάλλον στο οποίο θα μπορούσαν να γίνουν αυτές οι συζητήσεις. Από τη μια, τα ελληνοτουρκικά, από την άλλη το κυπριακό. Όσο παραμένουν ανοιχτά, τόσο παρατείνεται η αβεβαιότητα σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, αποστερώντας την προοπτική για την ευρύτερη περιοχή αλλά και τις ίδιες τις εμπλεκόμενες χώρες.
Η επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στην Κύπρο αποτελεί μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για σκιαγράφηση του νέου μομέντουμ που διαφαίνεται ώστε να ανοίξει ένας δίαυλος επικοινωνίας με σκοπό την επίλυση των διαφορών με την Άγκυρα. Στα ελληνοτουρκικά, τα πράγματα φαίνονται ελαφρώς πιο εύκολα, όμως σε ότι αφορά το κυπριακό, η στάση της Τουρκίας και τα πράγματα επί του εδάφους στο κατεχόμενο μέρος της Κύπρου, δεν βοηθούν.
Στα υπόψη του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Νίκου Χριστοδουλίδη, είναι τα μηνύματα που φθάνουν από άλλους ευρωπαίους ηγέτες και αξιωματούχους των θεσμών, πως η Τουρκία ψάχνει τρόπο να φτιάξει τις σχέσεις της με τη Δύση. Για να το πετύχει, θα πρέπει να λύσει ζητήματα που δυσχεραίνουν τις σχέσεις της με κράτη-μέλη της ΕΕ και συγκεκριμένα με την Ελλάδα και την Κύπρο οι οποίες υπέφεραν τα τελευταία χρόνια λόγω του τουρκικού αναθεωρητισμού. Εν ολίγοις είναι η Τουρκία που χρειάζεται να καταβάλει προσπάθεια για κερδίσει την εμπιστοσύνη της Αθήνας αλλά και της Λευκωσίας. Η Χάγη για παράδειγμα αποτελεί ένα εργαλείο επίλυσης του θέματος των θαλασσίων ζωνών στα ευρωτουρκικά, ενώ υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, θα διεξαχθούν όπως πάντοτε διαπραγματεύσεις για επίλυση του κυπριακού. Σε ότι αφορά το δεύτερο, η Άγκυρα θα κληθεί να επιστρέψει πίσω στη λογική της λύσης της ομοσπονδίας, διαφορετικά δύσκολα θα γίνουν ουσιαστικά βήματα.
Πέραν των πρόσφατων δηλώσεων Ερντογάν περί ετοιμότητας της Άγκυρας να συζητήσει με ειλικρίνεια το κυπριακό όπως το έκανε και στο παρελθόν, η παραίτηση του Τ/κ σκληροπυρηνικού διαπραγματευτή Εργκούν Ολγκιούν εισπράττεται από τη Λευκωσία ως θετική εξέλιξη. Βέβαια ο Τατάρ επέμεινε στη θέση για αναγνώριση της κυριαρχικής ισότητας ως προαπαιτούμενο για επανέναρξη συνομιλιών, όμως η δικιά του θέση ελάχιστη σημασία θα έχει αν η Τουρκία επιδιώξει ένα νέο σημαντικό άνοιγμα στο εγγύς μέλλον. Εκείνο που σίγουρα θα επιδιωχθεί όμως, είναι το κλείδωμα της πολιτικής ισότητας με αυστηρούς όρους από την τουρκική πλευρά, προτού επαναρχίσει μια νέα διαδικασία.
