ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ μετράμε ήδη λιγότερο από τρεΙς μήνες για τις προεδρικές εκλογές της 29ης Ιανουαρίου 2018 και αν υπολογίσουμε και μία 15νθήμερη τουλάχιστον, υποχρεωτική ανάπαυλα λόγω γιορτών, σημαίνει ότι οι υποψήφιοι και τα επιτελεία τους έχουν, μόλις δυόμιση μήνες στη διάθεσή τους, μέχρι την ώρα της τελικής κρίσεως.
ΑΝ ΗΜΟΥΝ στη θέση τους, θα έπαιρνα το τετράδιο των μέχρι τώρα προεκλογικών πεπραγμένων μου, θα τράβαγα ένα μεγάλο «χ» σε όλες τις σελίδες, θα το πέταγα στον κάλαθο των αχρήστων και θα έλεγα στους συνεργάτες μου, ελάτε να σοβαρευτούμε, να το ξαναπάρουμε από την αρχή και να προσπαθήσουμε να κάνουμε σε αυτές τις τελευταίες 70-80 μέρες μία σοβαρή, υπεύθυνη και δημιουργική προσπάθεια και εκστρατεία, μπας και προλαβαίνουμε να σώσουμε την κατάσταση και να πείσουμε τους ψηφοφόρους να μας εμπιστευτούν.
ΚΑΙ ΤΟ ΛΕΩ αυτό, γιατί αυτό που βλέπουμε και βιώνουμε μέχρι σήμερα δεν είναι προεκλογική εκστρατεία προεδρικών εκλογών αλλά μία κουραστική επανάληψη των ίδιων και ίδιων, ένα αναμάσημα χιλιοειπωμένων κουβέντων, μία ακατάσχετη παρελθοντολογία και μία ανακύκλωση αλληλοκατηγοριών και συχνάκις προσβλητικών χαρακτηρισμών και ύβρεων.
ΚΑΜΙΑ νέα πρόταση, καμία νέα ιδέα, καμία πρακτικά εφαρμόσιμη και υλοποιήσιμη λύση για τα χίλια μύρια καθημερινά προβλήματα που απασχολούν τον πολίτη και κυρίως κανένα απολύτως όραμα και υποψία προοπτικής!
ΓΙΑΤΙ κύριοι υποψήφιοι τα θα, θα, θα και τα «εγώ ξέρω» και «εγώ μπορώ», που, που και που μας πετάτε, όταν θυμάστε να ξεκολλήσετε για λίγο από το τί έγινε και τι δεν έγινε, πέρσι, πρόπερσι, πριν πέντε, δέκα και σαράντα χρόνια, δεν είναι, ούτε προτάσεις, ούτε πειστήρια για τον πολίτη του 2018.
ΟΙ ΕΠΟΧΕΣ των Μαυρογιαλλούρηδων και Χατζηπαύλων, που έταζαν «και σχολεία και παιδεία» και γίνονταν και πιστευτοί, έχουν πεθάνει, αν δεν το έχετε καταλάβει. Ο πολίτης σήμερα περιμένει και ζητά πρώτα απ’ όλα και πάνω απ’ όλα, λύσεις στα συγκεκριμένα προβλήματα που τον ταλανίζουν και βασανίζουν. Και για να καταλάβετε τί εννοώ, δεν περιμένει για παράδειγμα, να του πείτε πόσα και τι νέα Νοσοκομεία θα του κτίσετε, αλλά πως θα κάνετε και αυτά τα λίγα που έχει, να γίνουν πραγματικά Νοσοκομεία.
ΔΕΝ ΘΑ ΠΩ καν για το μείζων πρόβλημα του τόπου, το κυπριακό και το αύριο αυτού του τόπου, γιατί εκεί και αν έχετε κυριολεχτικά όλοι, «χάσει τα πάτερα» και αντί να προσπαθείτε να μας δείξετε πως θα μας βγάλετε από τα σημερινά αδιέξοδα, προσπαθείτε να μας πείσετε, πως ΔΕΝ θα το λύσετε.
ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ. Αν θέλετε να κάνετε ένα ουσιαστικό restart στην προεκλογική σας, τώρα που μπήκαμε στο τελευταίο κρίσιμο τρίμηνο, ξεκαθαρίστε επιτέλους όλοι σας, που και σε τί στοχεύετε και σε ποιούς απευθύνεστε και θέλετε να κερδίσετε. Με το και λίγο έτσι και λίγο από το άλλο, δουλειά δεν γίνεται.
ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΕ λοιπόν ποιοί είστε και που πάτε. Επιλέξτε δηλαδή επιτέλους στόχο. Γιατί μέχρι σήμερα μοιάζετε με φαντάρους που είναι ξαπλωμένοι στη γραμμή της βολής και ρίχνουν όλοι σε όλους τους στόχους, με αποτέλεσμα να μην ξέρει κανένας στο τέλος, πόσα και τι, «κούτσιησε».
