Όταν τον Φεβρουαρίου του 2020, με αφορμή την σκαλωσιά που ο κατοχικός στρατός έστησε μπροστά στο Spitfire, ο τότε Κυβερνητικός Εκπρόσωπος Κυριάκος Κούσιος με περισσή αυστηρότητα διαβεβαίωνε πως «η Κυβέρνηση δεν προτίθεται με κανένα τρόπο να δεχθεί νέα τετελεσμένα», αρκετοί ήταν αυτοί που πίστεψαν πως εύκολα – δύσκολα, τα Ηνωμένα Έθνη θα επιτύγχαναν την αποκλιμάκωση της έντασης στην καρδιά της Λευκωσίας.
Δύο χρόνια μετά και παρά τις διαβεβαιώσεις πως «κάποια θετικά αποτελέσματα υπάρχουν» και πως «το θέμα δεν έχει τελειώσει πλήρως, αλλά πιστεύουμε σε θετική κατάληξη σύντομα», η εικόνα έξω από το ιστορικό καφενείο παρά την Πύλη Πάφου, παραμένει - τρομακτικά - η ίδια.
Οι «επανειλημμένες και εντονότατες διαμαρτυρίες» της Λευκωσίας προς τα ΗΕ, κατέληξαν εις ώτα μη ακουόντων. Στα ίδια ώτα που προσκρούουν τα τελευταία (πολλά) χρόνια τα διαβήματα, οι ρηματικές διακοινώσεις και οι έντονες αντιδράσεις της κυπριακής διπλωματίας, για τις τουρκικές παραβιάσεις σε θάλασσα, στεριά και αέρα.
Η αναποτελεσματικότητα των διαβημάτων και οι βυθισμένες, πιο κάτω και απ’ τον πάτο, προσδοκίες του λαού, καταγράφονται. Όπως καταγεγραμμένο είναι και το κυβερνητικό αφήγημα, «κολλημένο» στο ίδιο, κουραστικά εύηχο, τέμπο. Αυτή τη φορά με αφορμή την παρενόχληση Ελληνοκύπριου γεωργού στη Δένεια, από τις δυνάμεις του Αττίλα.
«Το ΥΠΕΞ έχει ήδη καταγγείλει το περιστατικό στα ΗΕ, τα οποία έχουν ξεκινήσει τη διερεύνηση... όλα τα περιστατικά κατά τα οποία παραβιάζονται τα ψηφίσματα του ΣΑ και η πράσινη γραμμή καταγγέλλονται. Βεβαίως, και αυτό το περιστατικό θα καταγγελθεί στην ΕΕ» δήλωνε προ ημερών ο Μάριος Πελεκάνος.
Ξέρετε, κουραστήκαμε. Όχι από τα διαβήματα και τις καταγγελίες, που πρέπει και οφείλουμε να κάνουμε, αλλά από την - κακόγουστη πλέον - καλλιέργεια προσδοκιών πως, «έχοντας το δίκαιο με το μέρος μας, θα τύχουμε στήριξης».
Η προκλητική νωχέλεια της ΟΥΝΦΙΚΥΠ που έμμεσα σιγοντάρει την τουρκική θρασύτητα, γίνεται παραδεχτή και από τους πλέον καλόπιστους παρατηρητές της. Οι λόγοι που οδήγησαν σε αυτή την απάθεια, σίγουρα δεν δύναται να απαριθμηστούν σε μια μόλις στήλη. Απλά, μπορούν να συνοψιστούν σε μια μόλις λέξη. Τετελεσμένα!
Με δεδομένο πως μετά από 47 χρόνια, το κυπριακό κούρασε το διεθνή παράγοντα και ουδείς πλέον ενδιαφέρεται, οι προκλήσεις Άγκυρας - ψευδοκράτους - δυνάμεων του Αττίλα, θα κλιμακώνονται.
Η διαχρονικά καταγγελτική στρατηγική και λόγος των εκάστοτε κυβερνώντων, το μόνο που πετυχαίνουν είναι την καλλιέργεια προσδοκιών, που πριν ο αλέκτωρ λαλήσει τρις… «όμορφα καίγονται».
Πρέπει επιτέλους να είμαστε ειλικρινείς. Τα διπλωματικά διαβήματα οφείλουν και πρέπει να συνεχιστούν, ωστόσο η κυβερνητική ρητορική οφείλει και πρέπει να αλλάξει. Να προσγειωθεί, ακόμη και ανώμαλα στην πραγματικότητα, προκειμένου να μπει τέλος στη διαχρονική κοροϊδία του λαού.
Λύση στις προκλήσεις, μόνο η λύση μπορεί να δώσει. Μα θα μου πείτε, ποια λύση; Αυτή «κάηκε» άσχημα, πολύ άσχημα…
