Πόσες φορές δεν έχουμε αναρωτηθεί για κάποιο άτομο « μα πώς τα κατάφερε;»
Πόσες φορές, δεν έχουμε πει ότι κάποιος ήταν τυχερός, ή τυχερή στη ζωή του, ή ακόμα, πόσες φορές δεν έχουμε αναλογιστεί τι πρέπει να κάνουμε για να καταφέρουμε να πάμε τη ζωή μας στο επόμενο επίπεδο. Για να καταφέρουμε να πετύχουμε κάτι απλό που έχουμε βάλει στο μυαλό μας ή ένα μεγάλο μας όνειρο;
Η αλήθεια είναι ότι τις περισσότερες φορές, όχι μόνο δεν έχουμε ιδέα τι πρέπει να κάνουμε για να πετύχουμε έναν μεγάλο μας στόχο, αλλά ο στόχος από μόνος του ίσως μας αγχώνει και λίγο. Μας κάνει να νιώθουμε έξω από τα νερά μας.
Θέλεις να αλλάξεις δουλειά και να πας σε μια άλλη εταιρία, αλλά φοβάσαι να κάνεις το βήμα. Και αν δεν πετύχει; Θέλεις να κάνεις μια σχέση με το άτομο που βγαίνεις τον τελευταίο καιρό, αλλά δεν έχεις ιδέα πώς θα εξελιχθεί. Και αν πληγωθείς; Θέλεις να κάνεις ένα παιδί, αλλά τρέμεις στην ιδέα ότι θα είναι γονιός. Και αν δεν τα καταφέρεις; Θέλεις να ανοίξεις την δική σου επιχείρηση, αλλά δεν έχεις ιδέα πως. Και αν πάλι δεν πάει όπως το φαντάζεσαι και αποτύχεις;
Όλες αυτές οι σκέψεις, όλα αυτά τα «εμπόδια» που βάζουμε εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας δεν είναι τίποτε άλλο από το ίδιο μας το ‘εγώ’ που επιθυμεί να μας κρατήσει πίσω. Δεν είναι τίποτε άλλο, από τις ίδιες μας τις ανασφάλειες που βγαίνουν μπροστά για να μας «προστατεύσουν» από το να πάρουμε «λανθασμένες» αποφάσεις.
Καταλαβαίνω με το καιρό που λες, ότι το μυστικό της επιτυχίας σου, δεν είναι τίποτε παραπάνω από τις καθημερινές αποφάσεις που παίρνεις για δράση. Δεν είναι τίποτε άλλο από τις μικρές νίκες που πετυχαίνεις. Από τα μικρά και «ασήμαντα» παιδικά βήματα, (baby steps) που κάνεις.
Θα ήθελα να φέρεις στη μνήμη σου ένα μικρό παιδάκι που κάνει τα πρώτα του βήματα. «Ένα… δύο… πατ, κάτω! Κλάμα! Πάλι. Ένα… δύο…δυόμιση.. τρία, πατ, πάλι κάτω» Έχεις δει ποτέ κανένα μωρό να πέφτει και μετά να λέει δεν θα ξαναπροσπαθήσω μήπως και ξαναπέσω; Δεν θα τα καταφέρω; Έχεις δει ποτέ κανένα μωρό να τα παρατάει; Φυσικά και όχι! Κάνει μικρά, παιδικά βήματα. Πρώτα κρατάει το χέρι σου. Μετά το τραπέζι, τον καναπέ, ότι βρει.. Μετά; Τίποτα. Πέφτει. Κλαίει, σηκώνεται, συνεχίζει… και κάνει χιλιάδες βήματα, χωρίς αποτελέσματα. Αποτυγχάνει. Ξανά και ξανά και ξανά! Ώσπου μια μέρα, από εκεί που δεν το περιμένει κανείς, αφήνει τα χέρια του και αρχίζει να περπατά κανονικά. Και πάλι, τίποτα δεν είναι τέλειο. Αρχίζει να τρέχει, και να πέφτει και να ξανατρέχει…
Τα παιδιά που λες είναι το μεγαλύτερο μάθημα. Αποτυγχάνουν όσες φορές χρειαστεί μέχρι να τα καταφέρουν. Βλέπουν αυτό που θέλουν αποφασίζουν να σηκωθούν, μπαίνουν στη δράση και κάνουν δουλειά.
Έχεις δει ποτέ κανένα μωρό να κάθεται και να βλέπει τους άλλους που περπατούν και να λέει «τι τυχερός που είσαι εσύ;» Έχεις δει ποτέ κανένα μωρό να σου λέει δεν μπορώ να το κάνω, δεν ξέρω πως; Τρώει τα μούτρα του όσες φορές χρειαστεί και τελικά τα καταφέρνει!!
Φυσικά και δεν σου προτείνω να αρχίσεις να κάνεις πράγματα που δεν έχεις σκεφτεί καθόλου και να αρχίσεις να τρως τα μούτρα σου άτσαλα μέχρι να τα καταφέρεις. Αυτό που άλλωστε μας διαφοροποιεί από τα μωρά είναι η εμπειρίες μας, οι γνώσεις μας και οι σκέψεις μας.
Το μυστικό της επιτυχίας σου είναι η απόφαση που παίρνεις ΤΩΡΑ να αλλάξεις κάτι. Πολλές φορές υποτιμούμε την δύναμη της στιγμής, την δύναμη που έχει μέσα του ένα ολόκληρο λεπτό. Μέσα σε ένα λεπτό, μπορεί να αλλάξει ολόκληρη σου η ζωή. Μέσα σε ένα λεπτό, μπορεί να γίνουν όσα δεν έχουν γίνει μια ολόκληρη ζωή. Μην υποτιμάς το χρόνο σου. Μην τον αφήνεις να χάνεται. Πάρε μια απόφαση και μετά βάλε το πλάνο σου και δούλεψε. Πάρε έναν coach, έναν δάσκαλο, έναν σύντροφο αλλά κάνε τη δουλειά. Κάνε όλα αυτά τα χιλιάδες παιδικά βήματα που χρειάζεται να κάνεις και μην σταματήσεις μέχρι να τα καταφέρεις.
Θα περπατήσεις, θα τρέξεις και μετά; Θα αρχίσεις να πετάς!
