Οι έκτακτες καταστάσεις που αντιμετωπίζουμε από την αρχή αυτής της δεκαετίας, είτε πρόκειται για την πανδημία και τις γεωπολιτικές συγκρούσεις, είτε για μεγάλες καταστροφές συνέπεια της κλιματικής αλλαγής, δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά αλλά η νέα πραγματικότητα στην οποία καλούμαστε να ανταπεξέλθουμε. Η όποια επιδότηση έχει νόημα, όταν στηρίζει τους πολίτες στα αρχικά στάδια μια καταστροφής. Αυτό που χρειάζεται η χώρα ωστόσο, είναι να δημιουργήσει πάση θυσία αντανακλαστικά, που θα της επιτρέπουν να προσαρμοστεί και να διαχειριστεί με επιτυχία τις μεγάλες προκλήσεις. Θα πρέπει να ξεκινήσουμε να λύνουμε παλιά προβλήματα όπως καλύτερα μπορούμε, για μπορέσουμε να προχωρήσουμε παρακάτω.
Ο ρόλος του κράτους στις κρίσεις είναι και πυροσβεστικός. Θα πρέπει να αποζημιώσει, να επιδοτήσει και να μειώσει τις φορολογίες αν έκτακτες καταστάσεις το επιβάλλουν. Πρωτίστως ωστόσο, αυτό που έχει σημασία είναι να χτίσει μηχανισμούς και νοοτροπίες που θα προλάβουν καταστάσεις ή θα επιτρέψουν την καλύτερη διαχείριση τους. Πιστεύει κανένας από εμάς πως αν ο σεισμός που έπληξε την περιοχή μας αρχές του χρόνου, αν ήταν μερικά χιλιόμετρα πιο κοντά μας, δεν θα είχαμε και εμείς παρόμοια τύχη με τους κατοίκους των πόλεων σε Συρία και Τουρκία; Πιστεύει κανένας από εμάς πως αν μας τύχαινε πυρκαγιά παρόμοια με αυτή της Ρόδου ή του Έβρου, τα δάση μας θα είχαν καλύτερη τύχη; Ή μήπως πιστεύουμε πως θα τα καταφέρναμε καλύτερα από Ελλάδα και Λιβύη, αν η καταιγίδα «Ντάνιελ» περνούσε και από την Κύπρο; Θα ψάχναμε και εμείς νεκρούς στη θάλασσα.
Είναι για αυτό που πρέπει τώρα, περισσότερο από ποτέ, που δεν πρέπει αναβάλλουμε τις επώδυνες λύσεις των προβλημάτων. Εκεί που μπορούμε, στο βαθμό που μας επιτρέπουν οι συνθήκες και η τεχνογνωσία, θα πρέπει να δώσουμε λύσεις. Ακόμη ή αν προτιμάται, ειδικά στο Κυπριακό. Αν δεν το κάνουμε εμείς, αν δεν δώσουμε εμείς το περίγραμμα, αυτό θα συμβεί δυστυχώς μέσα στην «τρικυμία» της εποχής μας. Αυτό που συνέβη στο Ναγκόρνο Καραμπάχ αλλά και τώρα στο Ισραήλ με τους Παλαιστίνιους. Το ίδιο θα συμβεί και στην οικονομία. Αν δεν πάμε τώρα σε μια πράσινη μετάβαση, αν δεν έχουμε το θάρρος να αλλάξουμε τις καθημερινές μας συνήθειες, δεν θα είμαστε ευθυγραμμισμένοι με την Ευρώπη, δεν θα είμαστε συμβατοί με τις πραγματικότητες της εποχής. Οι δύσκολες εποχές, χρειάζονται δύσκολες αλλά ωφέλιμες αποφάσεις. Θα έπρεπε να το είχαμε μάθει αυτό.
