Η μεγάλη είδηση της εβδομάδας που πέρασε για την κυπριακή οικονομία, ήταν το δημοσίευμα των Financial Times, για τις εκλεκτικές υπηρεσίες που εξακολουθούν να προσφέρονται στην Κύπρο προς τους Ρώσους πελάτες. Με άλλα λόγια, οι χρηματοοικονομικές μας υπηρεσίες, βρέθηκαν ξανά στο στόχαστρο και καλό είναι να έχουμε από τώρα ένα σχεδιασμό για να αποφύγουμε τον εξευτελισμό και τις οικονομικές συνέπειες που πάντοτε ακολουθούν. Το να σφυρίζουμε αδιάφορα στου στιλ, «δεν τρέχει και κάτι» δεν θα βοηθήσουν κανένα. Από τώρα, θα πρέπει να ξέρουμε ποιος θα πληρώσει και πως θα πληρώσει, αλλά και τι χειρισμοί θα πρέπει να γίνουν σε επίπεδο εντυπώσεων αν βρεθούμε μπλεγμένοι. Σε διαφορετική περίπτωση, θα την «πληρώσουμε» όλοι μαζί.
Κάπως έτσι συνήθως ξεκινά το γαϊτανάκι του εξευτελιστικού και επώδυνου τέλους ενός κλάδου στην Κύπρο. Με δημοσιεύματα στον τύπο, την αδράνεια ή το σιγοντάρισμα των κρατικών υπηρεσιών και στο τέλος αυτής της πορείας ένας υψηλός λογαριασμός που καλούνται να τον πληρώσουν όλοι. Από τους μετόχους και τους εργαζόμενους στον κλάδο, μέχρι τους πολίτες με τους φόρους τους. Να θυμίσω για όσους έχουν κοντή μνήμη, πως κάπως έτσι ξεκίνησαν τα δημοσιεύματα για τον τραπεζικό κλάδο, πριν έρθει το κλείσιμο της Λαϊκής Τράπεζας και το κούρεμα των καταθέσεων το 2013. Πως κάπως έτσι ξεκίνησε η αποδόμηση του δήθεν (θεωρώ πως πλέον συμφωνούμε όλοι στο «δήθεν») επενδυτικού προγράμματος με τα χρυσά διαβατήρια. «Πίσσα και πούπουλα» από το Al Jazeera και αύξηση στο ΦΠΑ για τις κατοικίες από την ΕΕ, έτσι για να μάθουμε να λέμε «διάφορα» για ανταγωνιστές που μας υπονομεύουν και για κυριαρχικά μας δικαιώματα για τα οποία οι Βρυξέλλες δεν έχουν κανένα λόγο.
Το ερώτημα λοιπόν είναι αν αυτή την φορά θα αποφύγουμε για χειρότερα ή αν θα βρεθούμε και πάλι στη «γωνιά»; Αν οι υπηρεσίες του κράτους και όσοι φέρουν την ευθύνη του ελέγχου, θα νιώσουν την ανάγκη να δράσουν ώστε να προλάβουν καταστάσεις και να αποθαρρύνουν όσους στοχεύουν να πλουτίσουν, αδιαφορώντας για το τι συνέπειες αυτό μπορεί να έχει για τη χώρα και τον κλάδο στον οποίο δραστηριοποιούνται. Στο τέλος της μέρας, θα πρέπει να αποδείξουμε και εμείς ως κοινωνία και μέσα από τις δυσάρεστες εμπειρίες που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια, αν έχουμε αποκτήσει αντανακλαστικά σε περιπτώσεις επιχειρηματικών πράξεων που μας βάζουν στο στόχαστρο και μάλιστα σε μια περίοδο που το «παιχνίδι» Δύσης και Ανατολής έχει «χοντρύνει». Αυτό θα πρέπει να δούμε πρώτα και μετά να ασχοληθούμε με την ΑΤΑ, τα πακέτα εθελούσιας εξόδου από τράπεζες και για τις συνέπειες από το πάγωμα των εκποιήσεων.
