Εμφανή είναι τα σημάδια της καταστροφής και του χρόνου στο σπίτι της 67χρονης Ξένιας Ανδρέου, η οποία εδώ και 8 χρόνια βρίσκεται παγιδευμένη στα γρανάζια της κρατικής μηχανής.
Δώσαμε ραντεβού εκεί, χθες στις 9 το πρωί, και με υποδέχτηκε μαζί με την 44χρονη κόρη της, Μαρία Ηλία. Καθίσαμε και τα είπαμε στην κουζίνα, τον μοναδικό χώρο στο σπίτι, που δεν στάζει και αυτό γιατί, όπως μας εξήγηγησε, προσπάθησε, να επιδιορθώσει η ίδια με δικά της έξοδα, με όσο τις επέτρεπαν τα οικονομικά της, ό,τι μπορούσε. Μία σομπα υγραερίου προσπαθούσε μάταια να ζεστάνει το χώρο.
Το σπίτι της, βρίσκεται στη Λακατάμια, και όπως μας είπε, εκεί γεννήθηκε και μεγαλώσε η ίδια, αλλά και τα παιδιά της. Τα τελευταία 10 περίπου χρόνια ζει εκεί μόνη της και όπως μας είπε η ίδια χαρακτηριστικά «φοβάμαι ότι θα πέσει πάνω μου».
Σύμφωνα με τα όσα ανέφερε η κ.Ανδρέου το 2011 έκανε αίτηση για να επιδιορθωθεί το σπίτι της, το οποίο έχει υποστεί τεράστιες ζημιές τόσο από σεισμούς που έχουν γίνει κατά καιρούς στην περιοχή όσο και από πέρασμα του χρόνου.
Οι βροχές ωστόσο, έχουν κάνει την κατάσταση του σπιτιού ακόμα χειρότερη, αφού χρόνο με τον χρόνο οι ρωγμές μεγαλώνουν και οι τοίχοι διαβρώνονται. Από τότε μέχρι και σήμερα, τίποτα δεν έγινε.
Όπως μας εξήγησε τα τελευταία χρόνια η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο, αφου όπως μας ανέφερε χαρακτηριστικά, «Όπως βρέχει έξω, βρέχει και μέσα το σπίτι». Όταν βρέχει το βράδυ, αναγκάζεται να μένει ξύπνια για να αλλάζει τα δοχέια που βάζει στο πάτωμα, για να μην ξεχυλίσουν.
Η κ. Ανδρέου, η οποία είναι μητέρα 2 ενήλικων πλέον παιδιών και γιαγιά 6 εγγονιών, ήταν λήπτης δημόσιου βοηθήματος και τώρα παίρνει το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα. Τα έσοδά της είναι ελάχιστα, τόσο που πολύ δυσκολα τα βγάζει πέρα, οπότε το ενδεχόμενο να επιδιορθώσει το σπίτι με δικά της έξοδα είναι αδύνατο.
Η ιστορία πίσω από το σπίτι και τις αιτήσεις για επιδιόρθωση
Η κόρη της κας Ξένιας βλέποντας τις άθλιες συνθήκες στις οποίες ζει η μητέρα της προσπάθησε, να αιτηθεί βοηθήματος για να επιδιορθωθεί το σπίτι. Οι πρώτες διαδικασίες ξεκίνησαν πριν από το 2011, με την ίδια να τηλεφωνεί και να κάνει τις απαραίτητες επαφές, και να προσπαθεί να βρει που πρέπει να αποταθεί, για το θέμα της μητέρας της, η οποία ήταν τότε υπό την φροντίδα του Γραφείου Ευημερίας, με το οποίο μάλιστα έγιναν οι πρώτες επαφές.
Μετά τις πρώτες διαδικασίες που ακολουθήθηκαν, λειτουργός του Γραφείου Ευημερίας επισκέφθηκε το σπίτι και κάνοντας την απαραίτητα αξιολόγηση, επιβεβαίωσε το υφιστάμενο πρόβλημα και ενέκρινε πως το σπίτι όντως χρειαζόταν άμεση επιδιόρθωση επομένως η αίτηση τους γίνεται δεκτή στο Σχέδιο Βελτίωσης συνθηκών στέγασης ληπτών Δημοσίου Βοηθήματος.
Το Γραφείο Ευημερίας, μετά από πολλές επαφές και συναντήσεις, τελικά το 2011 παρέπεμψε την κα. Ηλία στην Επαρχιακή Δικοίκηση Λευκωσίας, αφού όπως της εξήγησαν, οποιαδήποτε επιδιόρθωση πρόκειται να γίνει, θα γινόταν από την Επαρχιακή Διοίκηση.
Λειτουργοί του Γραφείου Ευημερίας, επισκέπτονται για δεύτερη φορά το σπίτι, αυτή τη φορά απεσταλμένοι από την Επαρχιακή Διοίκηση Λευκωσίας. Οι λειτουργοί επιβεβαιώνουν ακόμα μία φορά την κρισιμότητα της κατάστασης τους σπιτίου και την άμεση ανάγκη για επιδιόρθωση. Όπως ενημερώθηκαν, άμεσα, η αίτησή τους για λήψη δημόσιου βοήθημα για επιδιόρθωση του σπιτιού, έγινε δεκτή, και τους ζητήθηκε να πάρουν προσφορές από τρεις διαφορετικούς εργολάβους, όπως κι έγινε.
Τρεις διαφορετικές προσφορές από εργολάβους στάληκαν στην Επαρχιακή Διοίκηση για να πάρουν την απάντηση πως το κονδύλι είχε τελειώσει, αλλά ωστόσο, όπως τους επιβεβάιωσαν, η επιδιόρθωση του σπιτιού θα γίνει, όταν υπάρχουν λεφτά, αφού η αίτηση τους είχε εγκριθεί.
Τρία χρόνια μετά, τον Νοέμβριο του 2014, με μία επιστολή από την Επαρχιακή Διοίκηση Λευκωσίας, ενημερώνονται πως το συγκεκριμένο Σχέδιο, στο οποίο είχαν εγκριθεί, είχε μεταφερθεί στις αρμοδιότητες του Υπουργείου Εργασίας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων για ενοποίησή του στο σύστημα του Ελάχιστου εγγυημένου Εισοδήματος, οπότε θα έπρεπε πλέον να αποτείνονται στο τμήμα αυτό για το αίτημα τους.
Μετά την επιστολή εκείνη τον Νοέμβριο του 2014, η κα. Ηλία αποτάθηκε στο Ε.Ε.Ε. ενημερώνοντάς τους για την περίπτωσή τους. Η υπόθεση τους, γίνεται τελικά μπαλάκι μεταξύ του Ε.Ε.Ε. και του Γραφείου Ευημερίας, με τον ένα τμήμα να τους παραπέμπει στο άλλο, τα τελευταία 3 χρόνια.
Το Γραφείο Ευημερίας ισχυρίζεται πως η υπόθεση δεν εναπόκειται στα δικά του καθήκοντα και πως πρέπει να αποταθούν στο Ε.Ε. Ε., ενώ από την άλλη, το Τμήμα του Ε.Ε.Ε. διαβεβαιώνει πως είναι αρμοδιότητα του Γραφείου Ευημερίας, το οποίο θα δώσει την έγκριση και το Ε.Ε.Ε. θα βάλει απλά το κονδύλι.
Κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής, άλλη μία λειτουργός του Γραφείου Ευημερίας επισκέπτεται το σπίτι επιβεβαιώνοντας για ακόμα μία φορά την κρισιμότητα της κατάστασής του.
Για μία ακόμα φορά η κατάσταση παραμένει στάσιμη, και η κα. Ηλία επικοινωνώντας μαζί τους για να δει μέχρι που βρίσκεται το θέμα, ενημερώνεται πως μία αίτηση (Ε7), την οποία συμπλήρωσε και έστειλε η ίδια η μητέρα της πριν από καιρό, έλειπε.
Θέλοντας να επισπεύσει την κατάσταση, η κόρη της κας Ανδρέου πήγε η ίδια στο Γραφείο Εξυπηρέτησης του Πολίτη, συμπληρώνοντας την εν λόγω αίτηση εκεί, την οποία συνόδευσε με μία χειρόγραφη επιστολή, στην οποία περιέγραφε με λίγα λόγια την ιστορία των τελευταίων 8 χρόνων ταλαιπωρίας.
Αυτό έγινε μετά από παρότρυνση της υπαλλήλου του Γραφείου, η οποία την διαβεβαίωσε ότι με αυτό τον τρόπο, θα έχει απάντηση σε λιγότερο από ένα μήνα.
Η αίτηση αυτή έγινε τον Νοέμβριο του 2017, και πως ενημερώθηκε παραλήφθηκε μάλιστα και από το Ε.Ε.Ε. ωστόσο το παιχνίδι του "πιγκ πογκ" μεταξύ των δύο τμημάτων συνεχίζει να παίζεται.
«Πρέπει επιτέλους να αποφασίσουν ποιος είναι ο αρμόδιος, γιατί ο ένας με στέλνει στον άλλο, χωρίς να ξέρουν τι θα γίνει, και θυμώνουν στην τελική όταν τους ρωτάς. Στην τελική εμείς το ζούμε όχι αυτοί».
Αυτό μου ανέφερε η κόρη της κας Ανδρέου η οποία έχει πλέον αγανακτίσει με την όλη διαδικασία.
Πως είναι να ζεις σε αυτό το σπίτι;
Η κα Ανδρέου μου απαντά με βουρκωμένα τα μάτια, προσπαθώντας να συγκρατήσει όσο μπορεί τα δάκρυά της.
«Είναι πολύ δύσκολο, ο μόνος τόπος που δεν στάζει ευτυχώς είναι το κρεβάτι μου, αλλά από πάνω ο γύψος θα πέσει πάνω μου. Όταν βρέχει δεν κοιμάμαι, πρέπει να μένω ξύπνια για να αλλάζω τις κούπες που γεμίζουν νερό. Είχα τους γονείς μου εδώ μαζί μου και έσταζαν τα νερά πάνω τους τη νύχτα, δεν είχα που να τους βάλω».
Το δωμάτιο που τους φιλοξενούσε, είναι πλέον σε τόσο άσχημη κατάσταση που η κα. Ξένια το χρησιμοποιεί πλέον σαν αποθήκη, αφού όπως μου είπε χαρακτηριστικά μπάζει από παντού. Ακόμα και τα πράγματα που αποθηκεύει εκει, τα έχει καλυμμένα με πλαστικές σακούλες, για να μην βραχούν.
Πέρα από τους τοίχους, τα έπιπλα στο σπίτι έχουν καταστραφεί από την βροχή. Όσα έπιπλα υπάρχουν αυτή την στιγμή στο σπίτι της της τα έχουν χαρίσει φίλοι και γνωστοί που γνωρίζουν την κατάσταση.
Χαρακτηριστική ήταν η στιγμή η οποία θέλοντας να μου δείξει την αθλιότητα της κατάστασης, η κυρία Ξένια , τράβηξε ένα πλαστικό σακούλι που βρισκόταν πάνω απο το ερμάρι της, το οποίο ήταν γεμάτο νερά, τα οποία έτρεξαν πάνω στο ερμάρι και κατέληξαν στο πάτωμα.
Η βεράντα μπροστά στην είσοδο είναι σε άθλια κατάσταση με την ίδια την κα. Ανδρέου να φοβάται πως οι μπροστινοί ετοιμόρρωποι τοίχοι σε κάποια φάση θα πέσουν χτυπώντας κάποιον περαστικό. Όπως ανέφεραν, σοβάδες και κομμάτια από τον τοίχο πέφτουν συχνά και είναι από θαύμα που δεν χτύπησε κάποιος ακόμα.
