Της Κατερίνας Ιωάννου
Οι μνήμες του δασκάλου της 'Ασσιας Ανδρέα Καλλή, δεν θα σβήσουν ποτέ...
Στο μυαλό του, στην ψυχή του, στην καρδιά του, η Εκκλησία της Παναγίας. Μία εκκλησία ιδιαίτερη και μοναδική, αφημένη στο έλεος της φύσης.
Οι έντονες βροχοπτώσεις την εξαφανίζουν, και οι τελευταίες πλημμύρες, έχουν προκαλέσει μια τεράστια καταστροφή.
Η εκκλησία βρίσκεται στις βόρειες παρυφές του χωριού και είναι κτισμένη μέσα στο κάμπο της Άσσιας, εκεί που κάποτε ήταν και το χωριό.
Η εκκλησία εκτιμάται ότι κτίστηκε την εποχή της Ενετοκρατίας και ανήκει στον 14ο αιώνα.
Ο ναός βρίσκεται σε κακή κατάσταση με αποτέλεσμα όταν βρέχει, η εκκλησία να βυθίζεται ξανά και ο χώρος γύρω από αυτήν να μετατρέπεται σε λίμνη.
Η είσοδος είναι σχεδιασμένη με τέτοιο τρόπο ώστε κάποιος να πρέπει να κατεβεί περίπου 20 σκαλοπάτια μέχρι να φτάσει μέσα. Εκεί όπου χτύπησαν για τελευταία φορά οι καμπάνες του ναού, στις 25 Μαρτίου 1974.. με τα λόγια του δασκάλου να συγκλονίζουν..
Ανδρέας Καλλής - Δάσκαλος χωριού
"Εδώ σε αυτήν την πλατεία έγινε η τελευταία δοξολογία για την επέτειο της 25ης Μαρτίου την οποία είχα εκφωνήσει τον πανηγυρικό της ημέρας. Η τελευταία φράση που ακούστηκε εδώ ήταν θέλει αρετήν και τόλμη η ελευθερία".
Ήδη κάποιοι τοίχοι έχουν καταρρεύσει, ενώ το κοιμητήριο που την περιβάλλει είναι σε τραγική κατάσταση. Σταυροί σπασμένοι.. τάφοι εγκαταλελειμμένοι.
Το πάτωμα της εκκλησίας βρίσκεται περίπου 4 μέτρα κάτω από την σημερινή επιφάνεια της περιοχής. Παρά τις βίαιες παρεμβάσεις και καταστροφές η εκκλησία αγέρωχη προσμένει την επιστροφή των Ασσιωτών.
Ανδρέας Καλλής - Δάσκαλος χωριού
"Μία ανάμνηση που είχα ήταν από τα παιδικά μας χρόνια που στον εσπερινό της 7ης.. και ήταν η χαρά μας ότι κάμναμε τούντην επιδρομή στα μποστάνια ελεύθερα".
Όπως είναι σε θέση να γνωρίζει ο Άλφα, την ερχόμενη Τετάρτη θα επισκεφθεί τον χώρο κλιμάκιο του προγράμματος ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών, ώστε να καθοριστούν τα επόμενα βήματα προστασίας του ναού.
