του Γιώργου Χρυσάνθου
Το Λύκειο Ελληνίδων Αμμοχώστου του χθες και του σήμερα… Μισό αιώνα μετά. Στέκει καρτερικά και φυλάει ακόμη στην αγκαλιά του, βιβλία, ρούχα και παπούτσια.
Τον λόγο για τον οποίο όλα αυτά βρίσκονται εκεί για 46 χρόνια τον ξέρει καλύτερα από όλους η Κλαίρη Αγγελίδου, η οποία μαζί με εκατοντάδες άλλες γυναίκες του Λυκείου, μάζεψαν εκείνο το μαύρο καλοκαίρι.
“Με την πρώτη εισβολή το Λύκειο έγινε ένα κέντρο στο οποίο μαζεύονταν τρόφιμα και ρούχα, και ανεφοδιάζονταν οι πρόσφυγες από την Κερύνεια. Δεν περιμέναμε πως σε λίγο χρονικό διάστημα θα γινόμασταν και εμείς πρόσφυγες.”
Και όλα αυτά τα θυμούνται καλά η κυρία Μάρω και η κυρία Μαρία, δύο κορίτσια της τότε εποχής, που έζησαν λεπτό προς λεπτό την διαδικασία συλλογής του ρουχισμού.
Μαρία Χριστοδούλου, Πρόσφυγας από Αμμόχωστο
“Είναι η τελευταία θύμηση που έχω από την Αμμόχωστο. Μαζεύαμε τα ρούχα από τις συνοικίες και τα πήραμε στο Λύκειο Ελληνίδων.”
Τις συναντήσαμε στη Λάρνακα, στο προσωρινό οίκημα που έφτιαξαν μέχρι να έρθει εκείνη η μέρα της επιστροφής. Και φυλάνε σαν κόρη οφθαλμού ότι κατάφεραν να διασώσουν από το αγαπημένο τους Κέντρο Πολιτισμού. Ενός Λυκείου το οποίο δημιουργήθηκε πριν 90 χρόνια με σκοπό να μορφώσει τις γυναίκες της Αμμοχώστου, σε μια εποχή όπου ο ρόλος της γυναίκας δεν είχε την θέση που της άρμοζε. Και τα κατάφερε στον μέγιστο βαθμό.
Μάρω Χαραλαμπίδη, Πρόσφυγας από Αμμόχωστο
“Να μάθει τις αγράμματες γυναίκες να διαβάζουν και να γράφουν. ”
Ένα Λύκειο με πλούσια δράση, την οποία λίγο μετά την εισβολή φρόντισε να κρατήσει η τότε Διευθύντρια του Λυκείου, Μαρίτσα Πετρίδου.
“Το Λύκειο ιδρύθηκε το 1930, αμέσως ίδρυσε το ωδείο, και τον θεατρικό όμιλο.”
Έναν θεατρικό όμιλο στον οποίο συμμετείχε και η κυρία Μάρω, στην οποία παραδώσαμε την αφίσα που βρήκαμε κατά την είσοδο μας στο Λύκειο και αφορούσε μια παράσταση με την αναβίωση του κυπριακού γάμου.
Μάρω Χαραλαμπίδη, Πρόσφυγας από Αμμόχωστο
“Έλαβα μέρος σε αυτή την εκδήλωση. Μαζί με τον μετέπειτα σύζυγο μου. Ήταν 16 Ιουλίου το 1970. Πολύ συγκινητικό αυτό το πράγμα. Πάρα πολύ.”
Όρκος ζωής για τις ίδιες, η φλόγα να μην σβήσει ποτέ.
Κλαίρη Αγγελίδου, Πρόσφυγας, πρώην Υπουργός Παιδείας
“Το Λύκειο έχει τέτοια παράδοση και αυτό θα συνεχιστεί ακόμα και όταν εμείς δεν θα υπάρχουμε”
Και 89 ετών σήμερα η Κλαίρη Αγγελίδου, βλέπει τις νεότερες της να κρατούν αυτή τη φλόγα αναμμένη, πιστές στην άνοιξη της Βασιλεύουσας.
Μάρω Χαραλαμπίδη, Πρόσφυγας από Αμμόχωστο
“Αυτό το πράγμα δεν θα πάει χαμένο. Είναι υπόσχεση. Είναι κατάθεση ψυχής αυτό το πράγμα.”
