Της Μαρίας Ανδρονίκου
Ο κύριος Ματθαίος και η σύζυγός του κ. Γιαννούλα διατηρούν το παραδοσιακό τους ταβερνάκι στην καρδιά της παλιάς Λευκωσίας τα τελευταία 44 χρόνια. Το τελευταίο καιρό ωστόσο, πέρα από φαγητό, μοιράζουν και ρούχα, τα οποία έχουν κρεμασμένα έξω από το μαγαζί τους μαζί με μια σχετική επιγραφή, έτσι ώστε όποιος έχει ανάγκη να περνά και να παίρνει διακριτικά ό,τι χρειάζεται.
Ματθαίος Γεωργίου
Η ιδέα ήταν τη γυναίκας μου που κάποια στιγμή είχαμε ρούχα δικά μας, των μωρών μας. Που τα έφερε εδώ για να τα δώσουμε κάπου, τα κρεμάσαμε εδώ μέχρι να έρθει η οικογένεια να τα πάρει, οπότε περαστικοί επρόλαβαν και ερωτήσαν μας αν τα πουλούμε και τους είπαμε όχι είναι για έναν που τα έχει ανάγκη να τα πιάσει και έπιασαν τα.Ματθαίος Γεωργίου
Από εκείνον τον καιρό αρχίσαμε δειλά δειλά να βάλουμε ορισμένα ρούχα, άλλα που μας φέρνουν, άλλα που οικογένειες της οικογένειας μας και έγινε τούτο που βλέπεις σήμερα.
Παίρνουν μόνο ρούχα που είναι σε καλή κατάσταση και μάλιστα αν καμία φορά είναι τσαλακωμένα τα σιδερώνουν, γτ όπως μας εξηγεί, θέλουν ο κόσμος που θα τα πάρει να νιώσει την χαρά ότι πήραν κάτι καλό.
Ματθαίος Γεωργίου
Περνούν αρκετοί και έχει και κόσμο που παίρνει και την επόμενη μέρα φέρνει τα πίσω γιατί δεν του κάμνουν. Και με ευχαριστεί αυτό γιατί δεν τα πετάσουν .
Ωστόσο οι περισσότεροι δυσκολεύονται να ζητήσουν.
Ματθαίος Γεωργίου
Ήταν ένας κύριος γύρευε πιτζάμες. Ήταν να πάει να κάμει εγχείρηση και είδε εδώ κρεμασμένες. Ήρθε δειλά δειλά με ερώτησε αν τις πουλώ του λέω για όνομα του θεού αφού το γράφει και εκεί ότι είναι δωρεάν, να πάρω ένα ζευγάρι; Να τα πάρεις και τα δύο. Είχε 2 ζευγάρια που του καμναν, εκλαμουρίστηκε διότι του είπα να τα πάρει δωρεάν.
Κάθε μέρα είναι ένα μάθημα ζωής που τους δίνει δύναμη να συνεχίζουν.
Ματθαίος Γεωργίου
Αγάλλεται η ψυχή μου, χαίρομαι πάρα πολύ διότι η πανδημία που μας δημιούργησε όλα αυτά τα προβλήματα ήταν και ένας παράγοντάς να ασχοληθούμε παραπάνω με τα ρούχα, με άπορες οικογένειες και τέτοια πράγματα.
