της Νάσιας Ιωάννου
Η πρώτη γυναίκα καπετάνιος της Κύπρου, μας υποδέχεται σε ένα από τα σκάφη της στο Λατσί της Πάφου.
Μπροστά στην κάμερα του Alpha, αρχίζει να διηγείται στιγμές από την ζωή της, και τις πρώτες διαδρομές στην περιοχή, γυρίζοντας τον χρόνο 30 χρόνια πίσω.
"Πριν απο περίπου 34 με 35 χρόνια είχα ξεκινήσει μαζί με τον πατέρα μου αυτές τις κρουαζιέρες για τον Ακάμα όπως ονομάστηκε και τώρα η περιοχή blue lagoon αλλά η πραγματική ονομασία της περιοχής αυτής είναι το νησί της χαμηλής. Πηγαίναμε με 5 λίρες τότε τους δίναμε κρασί, ζιβανία . ψωμί , ελιές και ντομάτα κάποτε και λίγο χαλούμι. Οι πλείστοι ήταν Γερμανοί και Άγγλοι , πολλά λίγοι Κύπριοι που οι Κύπριοι ζητούσαν πάντα σούβλα."
"Ήμουν η πρώτη που πήγα και έκανα τα μαθήματα για καπετάνιος στην περιοχή της Πάφου. Πήγα στην χαλσιάτικη την σχολή , εκεί κάναμε κάποια μαθήματα , μας έχει εκδοθεί ένα φυλλάδιο οτι μπορούμε να οδηγήσουμε σκάφος και θυμάμαι συγκεκριμένα όταν άρχισα να πήγαινα για πρώτη φορά έξω. Ήταν μεγάλη εμπειρία γιατί για πρώτη φορά έβγαινα έξω μόνη μου χωρίς το πατέρα μου ή τον σύζυγό μου."
"Πολύ δύσκολα τότε που άρχισα. Έμενα στην Πάφο , ξεκινούσα κάθε πρωί να πάρω τα δύο μου παιδιά στο δημοτικό και μετά να ξεκινήσω να έρθω στο Λατσί που με περίμενε ο πατέρας μου για να ξεκινήσουμε να κάνουμε την εκδρομή στον Ακάμα.
Ιστορίες, απο τα ταξίδια της στα σκάφη, που η ίδια δεν θα ξεχάσει ποτέ..
"Την άγκυρα την ρίχναμε με τα χέρια μας , την βγάζαμε με τα χέρια μας. Θυμάμαι μια συγκεκριμένη ημέρα που πήγαμε με Άγγλους , ρίξαμε άγκυρα στο blue lagoon , ήθελαν να παν στις θαλασσινές σπηλιές και η άγκυρα έμεινε κάτω. Λέει μου ο πατέρας μου τι να κάνουμε? Να βουττήσεις να την φκάλεις. Ε τότε νεαρή και εγώ μπήκα στην θάλασσα, και την έβγαλα και ξεκινήσαμε ξανά το ταξίδι μας."
Η ψυχαγωγία του κόσμου πάνω στα σκάφη είναι το πιο σημαντικό για να περάσουν καλά οι τουρίστες, όπως μας αναφέρει. Κάτι που ξέρει να κάνει και η ίδια πολύ καλά..
"Βάζω την στολή μου και έρχομαι , κάνω τους κυπριακούς μου τους χορούς. Όταν είναι άνθρωποι που τους αρέσει η μουσική , το γλέντι θα τρελαθούν με τους χορούς μας και το τραγούδι μας. Δηλαδή μπαίνουμε στο λιμάνι του Λατσιού και χορεύουν, τρων και πίνουν."
"Είναι μεγάλα τα συναισθήματα μου.. Μου αρέσει πάρα πολύ που πάω με τον κόσμο , θυμάμαι αναμνήσεις πολλές με τον πατέρα μου . Θυμάμαι οτι πέθανε έκανα σχεδόν τρία - τέσσερα χρόνια για να ξανά έρθω δουλειά."
Η κυρία Χριστίνα πάντως, συνεχίζει να κάνει αυτό που αγαπά... Με παρέα την οικογένεια της, συνεχίζει ακόμη την παράδοση...
