Της Μόνικας Κουρουφέξη
«Μεγάλη η ιστορία μας.... είμαστε και οι δυο από το παλαιχώρι.»
«Η αγάπη μας ήταν η ορφάνια και από την μια πλευρά...»
Μια ιστορία αγάπης αλλιώτικη. Η κ. Ελένη και ο κ. Αντρέας παντρεύτηκαν με τα ιερά δεσμά του γάμου το καλοκαίρι του 1961 σε μια λιτή και όμορφη τελετή στην εκκλησία του Αποστόλου Λουκά στο Παλαιχώρι, τον τόπο καταγωγής τους.
Η ορφάνια τους έφερε κοντά. Αμφότεροι έχασαν τις μανάδες τους νωρίς ωστόσο έμειναν δυνατοί. Όταν πια γνωρίστηκαν, τα κοινά τους βιώματα τους ένωσαν.. Ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου, ο κ. Αντρέας χάρισε στην αγαπημένη του επί 61 χρόνια σύζυγο ένα μπουκέτο με λουλούδια εκφράζοντας την αγάπη, την εκτίμηση και την λατρεία στο πρόσωπο της.
Του γάμου τους προηγήθηκε η υπόσχεση γάμου...
«Εκάμαμε δυόμιση χρόνια αρραβωνιασμένοι. Υπόσχεση γάμου τον τότε καιρό και μετά παντρευτήκαμε.»
Αφορμή για την γνωριμία τους ο γάμος της αδερφής της κ. Ελένης αλλά και η κόμμωση της...
«Είδε με στον γάμο της αδερφής μου. είχα ένα βρουλούδι χαριτωμένο στο πλάι και την ώρα που τον σέρβιρα τα τραπέζια, έγειρε στην πλάτη του. και τον έδεισα στην ζωή μου.»
Η γιαγιά Ελένη μας εξηγεί με απλά λόγια τι σημαίνει αγάπη.
«Ιστορίες περιπέτειας. Ζωής..Αγάπης και σεβασμού. Ιστορία αγάπη είναι να σέβεσαι τον σύντροφο σου. Αγάπη, σεβασμός και εμπιστοσύνη. Αυτή είναι η αγάπη.»
Ήταν 1η Αυγούστου, όταν το παντρεμένο πλέον ζευγάρι μάζεψε τις αποσκευές του και κατέφθασαν στον Στρόβολο. Από τότε, θα έμεναν για πάντα εκεί.
«Ακολουθήσαμε την ζωή μας. Μετά όταν φύγαμε από το Παλαιχώρι ήρθαμε στη Λευκωσία. 1η Αυγούστου. όλος ο κόσμος πήγαινε εξοχή στο παλαιχώρι εμείς ήρθαμε και κάτσαμε στον Στρόβολο. Το απαιτούσε η ζωή διότι ένα πιάτο φαΐ που ήθελε να βρεί ο άντρας μου την ώρα που σχολάνε ήταν χρήσιμο.»
Μαγειρεύοντας καθημερινά για τον σύζυγό της η κ. Ελένη βρήκε τον τρόπο να τον ευχαριστήσει αλλά και να του εκφράσει την αγάπη της.
«Να έρτει με τους κόπους του και τα βάσανα του. Να βρεί ένα πιάτο φαΐ, ζεστό. Τζίνο είναι η αγάπη και ο σεβασμός.»
Οι δυσκολίες που βρήκαν στο διάβα της ζωής τους πολλές. Αλλά όχι απροσπέραστες. Η δυσκολότερη στιγμή στην κοινή τους ζωή όταν ο κ. Αντρέας αναγκάστηκε μετά τον πόλεμο να φύγει από το νησί και να εργαστεί στα πλοία.
«Η χαρά ήταν όταν ήμουν σε λιμάνι και επικοινωνούσα. Δυο φορές την ημέρα που ήταν λιμάνι την ώρα που κατέβεναι και την ώρα που έθελε να φει να του δώσω τις ευχές μου και την δύναμη.»
«Πάρα πολλές. αλλά δεν έχει αντρόγυνο που δεν συναντά δυσκολία. αλλά με την συνενόηση με την την αλληλοκατανόηση διορθώνονται.»
Η συμβουλή της γιαγιάς Ελένης και του παππού Αντρέα για τα νέα ζευγάρια, πολύτιμη.
«Πρώτα να δείχνουν το μίσος ο ένας προς τον άλλο. Γιατί εκεί στο ανδρόγυνο που έρχεται εκείνο το μίσος. Εσύ φταις εγώ εν φταίω και ούτω κάθε εξής είναι εκείνο που φέρνει τους τσακωμούς και την διχόνοια.»
«Η συνεννόηση. Πρέπει να αντιμετωπίζονται και η φτώχεια και τα πλούτη. Κάποιοι οι σημερινοί που ειδιώκουν περιουσίες και λεφτά είναι κάποια πράγματα τα οποία πρέπει να παραβλέπονται.»
Μαζί απέκτησαν πέντε παιδιά.
