της Κατερίνας Ιωάννου
Ένα παιδάκι επτά ετών, μαθητής της Β’ Τάξης του Δημοτικού Σχολείου Καλογερά στη Λάρνακα, που συμμετείχε σε μαθητική διαδήλωση κατά των Άγγλων, στις 14 Μαρτίου 1956. Ο Δημητράκης στέκεται στην πρώτη γραμμή και ρίχνει πέτρες εναντίον τους μαζί με άλλα παιδιά. Με πείσμα και μαχητικότητα, διαδηλώνει για την ελευθερία. Δέχεται πυροβολισμούς από Άγγλο στρατιωτικό. Η μία από τις τρεις σφαίρες βρίσκει τον επτάχρονο στο κεφάλι.
Εξήντα έξι χρόνια μετά τη θυσία του μικρότερου ήρωα της ΕΟΚΑ και η γη της Κύπρου δέχεται στα σπλάχνα της τα οστά του Δημητράκη Δημητριάδη.
Φώτης Φωτίου, Επίτροπος Προεδρίας
«Συγκλονιστική όσο και τραγική η ιστορία του Δημητράκη. Τιμή και δόξα στον Δημητράκη Δημητριάδη που δίδαξε στα παιδιά της Κύπρου το καλύτερο μάθημα ιστορίας.»
Ο αδελφός του που εκείνο το μαύρο πρωινό ήταν μαζί του, ήταν ο άνθρωπος που τον έψαχνε για τόσα χρόνια. Θύμησες που σήμερα στριφογύριζαν ακόμη περισσότερο στο μυαλό του. Σήμερα, που δικαιώνεται.
Λάκης Δημητριάδης, αδελφός ήρωα
«Ήταν στο σκότος ο Δημητράκης και ήρθε στο φως τώρα. Περιμέναμε πάρα πολλά χρόνια..»
Τα οστά του μικρού ήρωα εντοπίστηκαν τον περασμένο Οκτώβριο σε ομαδικό τάφο στο κοιμητήριο Αγίου Γεωργίου Κοντού. Ακολούθησε εκταφή, ταυτοποίηση και σήμερα κηδεύτηκε σε δικό του τάφο με τιμές ήρωα.
Απονεμήθηκε μετάλλιο και Περγαμηνή Εξαίρετης Προσφοράς του ήρωα, στον αδελφό του.
Ευχή της οικογένειας, να καταφέρουν και οι υπόλοιπες οικογένειες που αναζητούν τα αγνοούμενα τους πρόσωπα, να τα βρουν.
Τα λείψανα του Δημητράκη εντοπίστηκαν μετά από βοήθεια του αείμνηστου δημοσιογράφου του Φιλελεύθερου Πάμπου Βάσιλα.
