«Πάσχω από διπολική διαταραχή. Άρχισα τα φάρμακα από τα 15 μου… Έπινα 32 χάπια την ημέρα. Ήμουν απίστευτα καταπιεσμένος, μέχρι που μια μέρα απελευθερώθηκαν όλα όσα κρατούσα μέσα μου κι άλλαξαν τα πάντα. Βρέθηκα σε μια κλινική, έσπασα το γυαλί… Μου έβαζαν συνέχεια ενέσεις, με έβαζαν κάτω από το νερό για να συνέλθω. Χρειάστηκε να νοσηλευτώ στο ψυχιατρείο. Τότε χτυπούσαν τον κόσμο, το θυμάμαι σαν να ήταν χθες… Πέρασα δύσκολα, το πάλεψα όμως και τα κατάφερα. Πήρα μεγάλες αποφάσεις, ξαναέφτιαξα τη ζωή μου και είμαι περήφανος που έφτασα μέχρι εδώ.»

Αυτά δήλωσε σε μια συγκλονιστική κατάθεση ψυχής στο AlphaNews.Live ο Γιώργος – όνομα που θα χρησιμοποιηθεί για σκοπούς του ρεπορτάζ, καθώς ο ίδιος επιθυμεί να μείνει ανώνυμος. Ο μήνας Ιούνιος, είναι αφιερωμένος στην ψυχική υγεία των ανδρών. Ως ένα άτομο που βίωσε από πρώτο χέρι το πώς είναι να ζεις με το στίγμα της ψυχικής ασθένειας, ο Γιώργος παραχώρησε συνέντευξη στο AlphaNews.Live, με στόχο όχι μόνο να ευαισθητοποιήσει το κοινό, αλλά και να βοηθήσει οποιονδήποτε ενδεχομένως ζει κάτι παρόμοιο και δεν ξέρει πώς να το αντιμετωπίσει, να βγει μπροστά και να ζητήσει βοήθεια.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ο Λούκας περιγράφει: Πώς είναι να ζεις μ’ ένα άτομο που «πολεμά» το στίγμα της ψυχικής ασθένειας

«Πέρασα δύσκολα παιδικά χρόνια. Πριν να έρθει η διάγνωση της διπολικής διαταραχής, μου έλεγαν πως είχα κατάθλιψη. Χρειάστηκε να νοσηλευτώ στο ψυχιατρείο για περίπου έναν μήνα. Ήμουν στο εξωτερικό και ήρθα ξανά στην Κύπρο στα 18 μου. Δεν τα πήγαινα καλά με τον πατέρα μου, ήταν πολύ αυστηρός. Για να μείνω μακριά του, κατέληξα να παντρευτώ μ’ ένα άτομο που ουσιαστικά δεν γνώριζα καν. Τα βάσανα ήταν πολλά… Ζούσαμε σε χωριό, μια μικρή κλειστή κοινωνία. Έφυγα από το εξωτερικό κι ήρθα σ’ ένα μέρος μ’ έναν διαφορετικό τρόπο ζωής, που πήγαινε χρόνια πίσω.»

Η προσαρμογή ήταν αρκετά δύσκολη για τον Γιώργο. Θυμάται τον εαυτό του να παίρνει ένα ταξί και να πηγαίνει μόνος του στο ψυχιατρείο κάθε φορά που ένιωθε να «αρρωσταίνει» και ότι δεν μπορούσε να διαχειριστεί τα προβλήματά του. Ο καιρός περνούσε και παρά τις δυσκολίες, ο Γιώργος δεν το έβαζε κάτω. Δεν ήταν λίγες όμως οι φορές που το «στίγμα» της ψυχικής ασθένειας τον επηρέαζε. Τότε απέφευγε να συζητήσει το συγκεκριμένο θέμα, φοβόταν να πάει σε μια δουλειά, καθώς ο κόσμος με το που θα άκουγε πως είχε νοσηλευτεί ή πως έπαιρνε φάρμακα, κατευθείαν έφευγε ή άλλαζε συμπεριφορά απέναντί του.

«Τα πράγματα βέβαια μετά άλλαξαν, βελτιώθηκαν οι καταστάσεις, ακόμα και μέσα στο ψυχιατρείο. Θυμάμαι νοσηλευτές να παίζουν τάβλι ή και χαρτιά με τους ασθενείς, να μας δίνουν θάρρος και δύναμη για τη συνέχεια. Η στήριξη παίζει πάρα πολύ σημαντικό ρόλο, ειδικά μέσα στις πτέρυγες και τα νοσοκομεία. Υπήρχε κι ένας γιατρός κάποτε, που μας είπε να μην περιμένουμε να μας κάνουν τα φάρμακα καλά… Έπρεπε κι εμείς να προσπαθήσουμε. Κι αυτό έκανα. Αποφάσισα να χωρίσω, δούλεψα για ν’ αλλάξω τη ζωή μου προς το καλύτερο. Είμαι τώρα μ’ έναν άνθρωπο που με καταλαβαίνει κι έχω καταφέρει πολλά. Η οικογένεια, τα άτομα γύρω σου, παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο. Είμαι εδώ και χρόνια έξω από τις πτέρυγες.»

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: «Όταν άκουσα τη λέξη ψυχίατρος…»: Η Πόλυ πολεμά το στίγμα της ψυχικής υγείας

Ένα από τα δυσκολότερα κομμάτια της ασθένειας, είναι και η ανεξέλεγκτη σπατάλη χρημάτων, με τον Γιώργο, να διηγείται στο AlphaNews.Live τη δική του προσωπική εμπειρία.

«Δεν καταλάβαινα τι έκανα. Δανείστηκα πάνω από 100 χιλιάδες από την τράπεζα και είχα άλλα έξι με επτά δάνεια… Έμενα χωρίς καθόλου χρήματα. Είναι ένα σύνδρομο της ασθένειας, καταξοδευόμαστε. Όταν είσαι σε φάση “μανίας”, δρας χωρίς να σκέφτεσαι. Μπορεί να νομίζεις μέχρι κι ότι θα κάνεις μια εταιρεία, ότι αν πάρεις 100 χιλιάδες ευρώ θα τις κάνεις μισό εκατομμύριο, πλέον μπορώ να φυλάω και λεφτά και τα έχω ξοφλήσει όλα.»

Απευθυνόμενος σε κάποιον ο οποίος ενδεχομένως να διαβάζει αυτή τη συνέντευξη και να αντιμετωπίζει κάτι παρόμοιο, ο Γιώργος στέλνει το δικό του ηχηρό μήνυμα.

«Πάλεψέ το. Μη φοβάσαι. Μίλα με κάποιον ειδικό. Έχουμε καλούς επαγγελματίες, ομάδες στήριξης, όλα αυτά βοηθούν. Να έχεις γύρω σου ανθρώπους που μπορούν να σε βοηθήσουν να ανταπεξέλθεις έστω και σε κάποιο ποσοστό. Να έχεις υπομονή… Πρέπει να θες να παλέψεις κι εσύ ο ίδιος. Μην αφήνεις μέσα σου το πρόβλημά σου. Μοιράσου το. Μην κλειδώνεσαι μόνος σ’ ένα δωμάτιο απλά για να κοιμάσαι, αυτό είναι αργός θάνατος. Να βγαίνεις έξω, να κάνεις παρέες. Να μην είσαι μόνος. Κι αν χρειαστεί να νοσηλευτείς, να πας χωρίς φόβο. Αν δεν πας, το κακό δεν καλυτερεύει… γίνεται χειρότερο.»

*Υπενθυμίζεται πως το όνομα «Γιώργος» χρησιμοποιήθηκε για σκοπούς ρεπορτάζ, καθώς ο συνεντευξιαζόμενος επιθυμεί όπως παραμείνει ανώνυμος.