της Κατερίνας Ιωάννου
Η φιγούρα στο ποδήλατο που είχε μόνιμη συντροφιά το τσιγάρο.. "έφυγε".. Ο άνθρωπος που πρώτα ήταν για τους άλλους και έπειτα για τον εαυτό του.. Ένας άνθρωπος του οποίοι το τέλος γράφτηκε με τον χειρότερο τρόπο.. Ο Γιώργος Μαυρομμάτης, 76 ετών.. αλλιώς ο δικός μας Κόκος. Μια φιγούρα ιδιαίτερη και χαρακτηριστική.
Έτσι τον φωνάζαμε όσοι τον γνωρίζαμε.. Ο κ. Κόκος με το ποδήλατο και το τσιγάρο στα χείλη.. ένας άνθρωπος που παρόλα τα βάσανα και την φτώχεια.. παρέμεινε φιλήσυχος, ανεξίκακος, γαλήνιος.. πάνω απ' όλα όμως δεν συμβιβαζόταν με την φτώχεια, απλά ήταν ένα με την αξιοπρέπεια.
Έτσι τον γνωρίσαμε σε αντίθεση με τον τραγικό επίλογο που γράφτηκε μέσα στο σπίτι που ο ίδιος έβρισκε παρηγοριά.. μέσα σε αυτό που ζέσταινε η καρδιά του. Σε μία στιγμή κάηκαν τα πάντα..
Ο μεγάλος του φόβος; η μοναξιά και το σκοτάδι. Παρόλο που η μοίρα του ήταν σκληρή, ο ίδιος φώτιζε τους άλλους με το χαμόγελό του. Ορφανός από την ηλικία των πέντε ετών.. Από τις πέντε χθες τα ξημερώματα ορφανή και η Οδός Κίμωνος, καθώς τίποτα πια δεν θα είναι το ίδιο..
Μέλανη Κυπριανού - Γειτόνισσα
Συγκλονιστήκαμε με τον θάνατό του γιατί δεν το άξιζε να είναι και το τέλος του τόσο.. εκλάψαμεν τον. Ο Κόκος ήταν ένας καλός άνθρωπος, δεν επείραξε κανένα, με όλους φιλικός, πάντα είχε μια καλή κουβέντα..τα χριστούγεννα να μας γράψει κάρτες να τις βάλει στο γραμματοκιβώτιο μας, να μας ευχηθεί, παρόλο που ήταν τόσο μόνος είχε πάντα την ένοια μας. Θα μας λείψει η φυσιογνωμία του. Η καλοσύνη του.. τι να σου πω.. ήταν αξιαγάπητος. Έκλαψα πάρα πολύ, πάρα πολύ τον έκλαψα.."
Χρύσω Ξενοφώντος - Γειτόνισσα
Ένιωθες ζεστασιά.. το καλοκαίρι να ρτει ο Κόκος να κουβεντιάσει να σου πει ιστορίες ούλες με νοήμα και για ούλους ενιάζετουν. Κρατούσε συντροφιά το ράδιο, έβαλε τραγούδια.. υπεραγαπητός ο Κόκος ούτε επείραξε ποτέ του κανέναν, ούτε εζήτησε ποτέ του κάτι που άλλον. Μπορούσε να κοιμηθεί νηστικός, είχε πάρα πολλή κόσμο που είχε καθημερινά την έννοια του..Ο Κόκος ήταν αθώος και για όλους ενιάζετουν. Συνέχεια ήταν στην σκέψη μου.."
Ο Γιώργος Μαυρομμάτης ήταν απόφοιτος της Αμερικανικής Ακαδημίας με άριστα και σπούδασε στο Κέντρο Ανώτερων Σπουδών στη Λάρνακα. Ένα φρικτό επεισόδιο στο Λονδίνο, τον σημαδεύει για το υπόλοιπο της ζωής του.
Χλόη Χατζηδημητρίου - Γειτόνισσα
Με τον Κόκο, με τον Σωτηράκη και με τις εξαδέλφες του αλωνίζαμε στην γειτονιά. Παίζαμε χωστό μες τους δρόμους, επαίζαμε βόλλειμπολ, επαίζαμε τρεχτό, ήταν ένα ήσυχο αγόρι. Επήε στην Αγγλία να σπουδάσει, έγινε ότι έγινε ήρτε πίσω στην Κύπρο. Τον βλέπαμε κάθε μέρα που περνούσε με το ποδήλατό του, να χαιρετήσει όλους τους γειτόνους..Σοκαριστήκαμε ολόκληρη η γειτονιά. Δεν τον έβλεπες ποτέ κατσουφιασμένο.
Αναστασία Μαλακτού - Γειτόνισσα
Τα λόγια του ήταν μετρημένα..φρόνιμος, μορφωμένος.
Η φωτιά άφησε πίσω της στάχτη και αποκαίδια.. κράτησε όμως ζωντανή την μεγάλη αγάπη του παππού Κόκου, το κόκκινό του ποδήλατο, αυτό με το οποίο καθημερινά έκανε τις βόλτες του, συνομιλώντας με τους ανθρώπους.
Μέλανη Κυπριανού - Γειτόνισσα
Ο Κόκος το πρωί θα τον έβλεπες να βγει στην αυλή να μας χαιρετήσει, γεια σου Μελανή μου τι κάμνεις, να ρωτήσει για τα παιδιά μου καθημερινά.. πάνω στο κόκκινο ποδήλατο του με το σακκάκι του κύριος να πάει στην ΠΑΣΥΔΥ, κάτω στην παραλία να βρει τους φίλους του, να πιει τον καφέ του. Τι να σου πω; Ο κόσμος όλος τον αγαπούσε".
Λόγω της ακαταλληλότητας του χώρου στον οποίο ζούσε, οι αρμόδιες υπηρεσίες τον μετέφεραν σε γηροκομείο, κάτι που ο ίδιος δεν αποδέχτηκε. Η κηδεία του θα τελεστεί την Τετάρτη στις δύο το μεσημέρι από τον Ιερό Ναό Χρυσοπολίτισσας.
