Του Γιώργου Χρυσάνθου
Μηδέν βαθμοί στις οκτώ το βράδυ, -2 τα μεσάνυχτα, στον Πρόδρομο, ο οποίος αυτές τις μέρες βιώνει τα δύσκολα του χειμώνα.
Στο χωριό η απόλυτη σιωπή, αφού κανένας δεν έχει λόγο να βγει από το σπίτι, πέραν βεβαίως από όσους πρέπει να πάρουν ξύλα από την αυλή, όπως για παράδειγμα ο κ. Ανδρέας, συνταξιούχος δάσκαλος, ο οποίος βιώνει τις δυσκολίες του χωριού.
Λίγο παρά δίπλα η κυρία Ξένια έκανε την ίδια ώρα τα κουμάντα της, σε ένα σπίτι ζεστό, όχι μόνο λόγω της ξυλόσομπας, αλλά και της φιλοξενίας δύο ανθρώπων που βρίσκουν τον τρόπο να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες σε αυτές τις απομακρυσμένες περιοχές.
Το κρύο έξω τσουχτερό, ωστόσο οι συνθήκες όπως μας λένε, καλύτερες από τον καιρό που οι ίδιοι ήταν νέοι.
Κάπως έτσι είναι η ζωή, όχι μόνο στο σπίτι του κύριου Ανδρέα και της κυρίας Ξένιας, αλλά σε κάθε σπίτι των ορεινών, στο οποίο το τσουχτερό κρύο δεν επηρεάζει την καλοσύνη και της ζεστασιά στις ψυχές των ανθρώπων.
Αν και για να λέμε όλη την αλήθεια, πέραν από την ψυχή ζεστάθηκαν και τα μέσα μας, από την σπιθκιάσιμη ζιβανία του χωριού.
