Του Νικόλα Ζαννέττου
Η πρωτοβουλία του Προέδρου της Δημοκρατίας για ενεργότερη εμπλοκή της ΕΕ στις προσπάθειες για άρση του αδιεξόδου στο κυπριακό και επανέναρξη συνομιλιών από το σημείο που διακόπηκαν στο Κραν Μοντάνα το 2017, είναι η μοναδική συζήτηση που υπάρχει αυτή τη στιγμή στο τραπέζι σε σχέση με το εθνικό πρόβλημα της Κύπρου. Τα τραπέζια των συζητήσεων στη διπλωματία τον τελευταίο χρόνο, απασχολεί συντριπτικά το ζήτημα της Ουκρανίας και ως εκ τούτου η προσπάθεια να «τρυπώσει» και το κυπριακό σε αυτές, είναι εξαιρετικά δύσκολη.
Ο Νίκος Χριστοδουλίδης και οι συνεργάτες του μετά από 11 ταξίδια, 29 διμερείς επαφές με ξένους Υπουργούς Εξωτερικών και 8 επισκέψεις ξένων ηγετών στο νησί από την 1η Μαρτίου, έχουν μια πρώτη εικόνα για το πως η πρωτοβουλία αυτή εισπράττεται από τον ξένο παράγοντα. Θεωρούν πως από τη στιγμή που μια συγκεκριμένη πτυχή της πρότασης και δη αυτή του διορισμού απεσταλμένου της ΕΕ για το κυπριακό, έχει εισέλθει στη λογική της διπλωματίας, τότε αυτό σημαίνει πως η πρόταση αντικρίζεται με θετικό μάτι.
Εν ολίγοις, από το απόλυτο τέλμα στο οποίο βρισκόταν το κυπριακό, σε σημείο που ούτε τα Ηνωμένα Έθνη, ούτε κάποιος άλλος παράγοντας έκαναν την παραμικρή κίνηση, σήμερα η πρόταση αυτή αν μη τι άλλο δημιουργεί κάποια προοπτική. Το επόμενο διάστημα, Γαλλία, Γερμανία και Ολλανδία, καθώς επίσης και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, θα εργαστούν με αθόρυβη διπλωματία για να διαφανεί κατά πόσο αυτή η πρόταση θα βρει πρόσφορο έδαφος.
Το κλειδί το έχει στα χέρια της η Άγκυρα, αφού στον νέο Τούρκο Πρόεδρο εναπόκειται να αποφασίσει κατά πόσο θα δώσει ευκαιρία για ένα ουσιαστικό διάλογο προσανατολισμένο στο αποτέλεσμα, ή αν θα επιμείνει στη θέση για αναγνώριση της κυριαρχικής ισότητας κάτι που αυτόματα προσγειώνει ανώμαλα τους πάντες.
Η λογική ενός πακέτου κινήτρων προς την Τουρκία και τους Τ/κ, το οποίο θα διασυνδέεται με την ευρωτουρκική ατζέντα, αντικρίζεται θετικά και από την Ουάσιγκτον η οποία θα ήθελε την Τουρκία να έρχεται ξανά κοντά στην ΕΕ και δη την Δύση. Όλοι πάντως αντιλαμβάνονται πως η ενέργεια είναι ένα σημαντικό κεφάλαιο που αξίζει να ληφθεί υπόψη απ’ όσες χώρες ενεργοποιηθούν, αφού το ξεκλείδωμα της Ανατολικής Μεσογείου θα είναι εξαιρετικά χρήσιμο για τις ανάγκες που υπάρχουν σήμερα στην Ευρώπη.
Στον ορίζοντα βρίσκεται και η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών τον Σεπτέμβριο και μέχρι τότε τα όποια παραγόμενα αποτελέσματα θα συμβάλουν ώστε και ο διεθνείς οργανισμός να μπει στη λογική ανάληψης ουσιαστικής πρωτοβουλίας.
