Ο Δημοκρατικός Συναγερμός, ο κατ’ εξοχήν κεντροδεξιός πυλώνας του κυπριακού πολιτικού συστήματος διέρχεται εδώ και μήνες μίας κρίσης η οποία ξέσπασε στον απόηχο της εκλογικής αποτυχίας στις προεδρικές εκλογές. Η νέα ηγεσία εξακολουθεί να καταβάλλει προσπάθειες για να βρει τον βηματισμό της, ωστόσο η εσωστρέφεια ανατροφοδοτείται διαρκώς με διαφορετικές αφορμές αλλά παρόμοιας φύσεως αιτίες οι οποίες έχουν τις ρίζες τους στη διχόνοια που σχετίζεται με τις προεδρικές.
Δέκα περίπου μήνες μετά την ανάληψη της ηγεσίας του ΔΗΣΥ από την Αννίτα Δημητρίου και την ομάδα της, το κόμμα καλείται διαρκώς να απαντά κατά πόσο το κόμμα βρίσκεται στην συμπολίτευση ή την αντιπολίτευση, απέναντι σε μια κυβέρνηση που επίσης δεν έχει βρει απόλυτα τον βηματισμό της. Η ρευστή αυτή κατάσταση και το γεγονός ότι στην εξουσία βρίσκεται για πρώτη φορά μια κυβέρνηση που δεν στηρίζεται από ένα εκ των δύο μεγάλων κομμάτων, συντηρεί καθεστώς αμηχανίας στο πολιτικό σύστημα. Στην περίπτωση του ΔΗΣΥ η αμηχανία αυτή είναι σαφώς εμφανέστερη ιδιαίτερα λαμβάνοντας υπόψη πως μεγάλη μερίδα του κόσμου της και κάποια στελέχη, στήριξαν τον νυν Πρόεδρο.
Η ηγεσία του ΔΗΣΥ καλείται διαρκώς να χειρίζεται άβολες και δύσκολες καταστάσεις, όπως για παράδειγμα η επιλογή υποψηφίων στις δημοτικές εκλογές, με αριθμό ενδιαφερομένων να έχουν σταθεί απέναντι στις αποφάσεις του κόμματος για τις προεδρικές. Όσο συμβαίνει αυτό, η Πινδάρου σε αντίθεση με το παρελθόν, εμφανίζει αδυναμίες στην παραγωγή και προώθηση πολιτικών προτάσεων και θέσεων οι οποίες συμβάλλουν στην πολιτική διεργασία του τόπου. Παράλληλα η νέα ηγεσία βρίσκεται διαρκώς στο στόχαστρο κύκλων στο εσωτερικό της παράταξης, οι οποίοι δεν αφήνουν το κόμμα να γυρίσει σελίδα και να επανασχεδιάσει μια νέα πορεία.
Αν είναι κάτι που ο ΔΗΣΥ έχει χάσει ξεκάθαρα, είναι την ικανότητα που είχε στο παρελθόν να ισορροπεί ανάμεσα στα «50 shades of blue» και να χαράζει γραμμή με ορθολογισμό. Αποφάσεις που εκ του αποτελέσματος αποδεικνύονται λανθασμένες, οδήγησαν μερίδα ψηφοφόρων να καταφύγουν για παράδειγμα στο ΕΛΑΜ το οποίο βρίσκεται σε διαρκή ανοδική πορεία χωρίς αυτό να δικαιολογείται με πολιτικούς όρους.
Ο Χάρης Γεωργιάδης μιλώντας στον Φιλελεύθερο ανέδειξε μερικά από τα θέματα τα οποία οδηγούν την κεντροδεξιά σε όλη την Ευρώπη σε λήθαργο, τονίζοντας την ανάγκη ο δεξιός λόγος να «απορρίψει τις υπερβολές και τα παράλογα της woke κουλτούρας», να αφήσει την απολιτίκ προσέγγιση και να αρθρώσει καθαρό και τολμηρό κεντροδεξιό λόγο.
