Έχοντας ασπαστεί την Ελληνική ορθόδοξη εκκλησία στα 40 του, λόγω του γάμου με Ελληνίδα του εξωτερικού, δεν μπορώ να ξέρω αν τον επηρέασαν οι ταινίες που προβάλλονται κάθε Πάσχα, για το λουκ που διατηρούσε τα τελευταία χρόνια. Έμοιαζε με τον Ιησού απ’ τη Ναζαρέτ, από την ομώνυμη ταινία, η φωνή του όμως ήταν από αλλού…
Η ροκ μουσική, πιο συγκεκριμένα το είδος grunge, πενθεί την απώλεια μία εκ των πιο ξεχωριστών, μοναδικών και καλύτερων της, κατ’ εμέ, φωνών. Για το εν λόγω είδος ροκ μάλιστα (τη grunge), που αποτέλεσε την μουσική βάση πασίγνωστων συγκροτημάτων όπως οι Nirvava και οι Pearl Jam, θεωρείται απ’ τους… πατέρες της ή αν θέλετε τους πρωτοπόρους της.
Ο μουσικός Κρις Κορνέλ, περί ου ο λόγος, έφυγε ξαφνικά από την ζωή τα ξημερώματα της Πέμπτης (18/05), στα 52 του χρόνια. Λίγες μόλις ώρες πριν, είχε ολοκληρώσει μία συναυλία τραγουδώντας για το συγκρότημα με το οποίο έγινε γνωστός, τους Soundgarden. Μία μπάντα που ίδρυσε το 1984 μαζί με ένα φιλαράκι του με το οποίο έπαιζαν παρέα διασκευές γνωστών κομματιών, για να βγει το προς το ζην, αλλά και ο ίδιος απ’ το σπίτι και την κατάθλιψη που πέρασε ως έφηβος, όντας μοναχικός τύπος με κοινωνικό άγχος, έχοντας παρατήσει και το σχολείο. Αρχικά ως ντράμερ και τραγουδιστής, δουλεύοντας παράλληλα και ως μάγειρας και γκαρσόνι, το ταλέντο του δεν άργησε να φανεί και μέχρι τις αρχές του ‘90 αυτός και η μπάντα του ήταν απ’ τα πλέον γνωστά συγκροτήματα της ροκ.
Υπήρξε frontman στο επίσης επιτυχημένο συγκρότημα Audioslave, ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ supergroup που άφησε εποχή τόσο με τα τραγούδια του αλλά και με τις τεχνικές που χρησιμοποίησαν στα κομμάτια τους, ενώ έκανε και σόλο καριέρα με αρκετούς δίσκους. Πάλεψε αρκετά με τον εθισμό του σε αλκοόλ και ναρκωτικά με τα οποία προσπαθούσε να «ξεγελάσει» τα προβλήματα και την κατάθλιψη του, όπως για παράδειγμα το επακόλουθο της διάλυσης των Soundgarden το 1997, με αποτέλεσμα να μπει σε κέντρο αποτοξίνωσης το 2003. Την ίδια χρονιά δήλωνε πως: «Μου αρέσει πραγματικά η αποτοξίνωση. Είναι σαν το σχολείο, έχει ενδιαφέρον. Μαθαίνω ότι μπορώ να διδαχθώ στην ηλικία των 38», είπε σχετικά με την πιο δύσκολη περίοδο της ζωής του, όπως την χαρακτήρισε μερικά χρόνια αργότερα.
Η φωνή του είχε χαρακτηριστική χροιά, ενώ παρότι βαρύτονος, μπορούσε να τραγουδήσει αρκετά ψηλές νότες, κάτι που τον έκανε να θεωρείται εκ των κορυφαίων και πιο ταλαντούχων τραγουδιστών της γενιάς του, και όχι μόνο. Το συμπέρασμα αυτό, δεν προκύπτει μόνο από το εύρος ή την έκταση της φωνής του (αυτό που μετριέται σε οκτάβες τελοσπάντων), αλλά και από τις πολλές τεχνικές που χρησιμοποιούσε με αυτήν. Ένα απλό παράδειγμα, μπορεί να ακούσει στο κανείς στο τέλος του τραγουδιού «Show we how to live» των Audioslave, με τη φωνή του να κάνει ένα παράξενο εφέ, το οποίο πετύχαινε όπως έγινε γνωστό αργότερα, χτυπώντας τον λαιμό του… με την παλάμη του, αλλάζοντας της έτσι τον τόνο.
Γενικώς, παρότι είχε αποτυχίες σε διάφορες μουσικές απόπειρες του (πιο ποπ ακούσματα π.χ.), άνετα μπορεί να λεχθεί πως απ’ όπου κι αν πέρασε, άφησε το στίγμα του και διέπρεψε. Τραγούδησε και δοκίμασε τα πάντα, από ροκ και μέταλ, μέχρι ρέγκε, σονάτες και μπλουζ. Αφού μπορούσε...
Περιττό (;) βεβαίως να αναφέρω, ότι αυτός έγραφε όλα του τα κομμάτια. Αντί επιλόγου, σας αφήνω με ένα από το πιο down κομμάτια των Soundgarden, που είναι όμως και το πλέον γνωστό και έχει τον στίχο που ταιριάζει εντελώς στην περίσταση:
«No one sings like you anymore»
