Το περασμένο Φερβουάριο ο Ηλίας Βρέττος καθώς επέστρεφε από το αεροδρόμιο Αθήνας το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε ως συνοδηγός εξετράπη της πορείας του, με αποτέλεσμα να βρεθεί καρφωμένο σε ένα δέντρο. Ο τραγουδιστής όπως εξομολογείται σε πρόσφατη συνέντευξη του στο περιοδικό People έδινε για επτά ημέρες την δική του μάχη για να καταφέρει να κρατηθεί στη ζωή με τον ίδιο να δηλώνει:
Είχα ζητήσει απ’ όλους να μη λένε την πραγματικότητα τον πρώτο καιρό, να παρουσιάζουν τα πράγματα ωραιοποιημένα. Δεν ήθελα να επέλθει παραπάνω αναστάτωση από αυτή που ήδη είχε δημιουργηθεί και προτιμούσα πρώτα να γνωρίζω τα γεγονότα και μετά να προβώ σε βαρύγδουπες δηλώσεις. Τώρα που έχουν περάσει όλα αυτά, δεν φοβάμαι να σου πω ότι επτά μέρες πάλευα για τη ζωή μου. Είχα χάσει πάρα πολύ αίμα από το κάταγμα του ποδιού και της λεκάνης, αίμα που προσπαθούσαν να μου μεταγγίσουν και το απέρριπτε ο οργανισμός μου, οπότε για επτά μέρες ήμουνα στο όριο του να μείνω ή να φύγω. Είχα μπει σε διαδικασίες πολύ περίεργες. Να μιλάω στους δικούς μου ανθρώπους για το τι ενδεχομένως θα γίνει αν επέλθει το μοιραίο… Αφού ξεπεράστηκε ο κίνδυνος για τη ζωή μου, έπρεπε να γίνουν τα χειρουργεία και να δούμε, σε σχέση με το πώς θα πάνε, τι ενδεχομένως θα μου αφήσει όλο αυτό. Ευτυχώς όλα πήγαν καλά. Δεν σου λέω ότι είμαι τέλεια αυτή τη στιγμή, ακόμα συνεχίζω να έχω προβλήματα.
Το ατύχημα και όσα πέρασε τον έκαναν να αναθεωρήσει και να θεωρεί ότι το ατύχημα του το έστειλε ο Θεός για πολλούς λόγους.
Φίλοι και γνωστοί μου στέλνουν μηνύματα και μου λένε “ευχόμαστε το έτος που έρχεται να μην έχει καμία σχέση με το προηγούμενο και μετά από μια δύσκολη χρονιά να ακολουθήσει μια πολύ καλύτερη”, αλλά εγώ πραγματικά δεν το αισθάνομαι αυτό. Παρότι πέρασα πολύ δύσκολα φέτος και ο Θεός μου έδωσε μια δοκιμασία να ξεπεράσω, θεωρώ, με όλη τη δύναμη της καρδιάς μου, ότι για πολλούς λόγους μου το έστειλε. Όλα αυτά που αντιμετώπισα οδήγησαν σε όμορφα πράγματα τόσο στην προσωπική όσο και στην καλλιτεχνική μου ζωή. Βεβαίως δεν θα ήθελα να μου ξανασυμβεί, και ούτε σε κανέναν, πραγματικά όμως αισθάνομαι ότι όλο αυτό ήρθε για κάποιο λόγο και δεν έχω να παραπονιέμαι γι’ εκείνα που πέρασα, έχω μόνο να αισθάνομαι ευγνωμοσύνη που είμαι και πάλι καλά, πατάω στα πόδια μου και έχω την ευκαιρία να ξαναπερπατάω, να δουλεύω, να δημιουργώ, να έχω τον κόσμο να με στηρίζει και να έχω επιστρέψει πιο δυνατός από ποτέ, που λέει κι ένα τραγούδι μου.
