Ο αδερφός του Ανδρέα Γεωργίου, Ραφαέλλος έδωσε μια σπάνια συνέντευξη για τη ζωή του, ως φορέας του AIDS.
Ο Ραφαέλλος Γεωργίου μίλησε στο Down Town Κύπρου για το πώς τον αντιμετώπιζε ο κόσμος παλιότερα, τονίζοντας, μεταξύ άλλων, ότι υπήρχαν άνθρωποι που δεν ήθελαν να τον πλησιάσουν.
Πιο συγκεκριμένα, είπε: «Λόγω της ασθένειάς μου, ως φορέας του ιού HIV που ήμουν, από τον οποίο, τελικά, πέθανε η μητέρα μου και, αρκετά χρόνια μετά, και ο πατέρας μου. Ο κόσμος φοβόταν. Μιλάμε για μία άλλη εποχή βέβαια, για ελλιπή -ή και λανθασμένη- ενημέρωση για τον ιό, για φήμες που δυσκόλευαν τη ζωή των ασθενών – δεν αδικώ κανένα. Όμως, εγώ ήμουν ένα παιδί. Που γεννήθηκα με αυτό. Και ένιωθα ότι ο κόσμος δεν με ήθελε. Κάποιοι φοβόντουσαν ακόμη και να με πλησιάσουν. Αλλά βρήκα τη δύναμη και προχώρησα. Και είμαι εδώ».
Στην ερώτηση: «Από παιδί σου χορηγούνταν φάρμακα;» ο Ραφαέλλος Γεωργίου απάντησε:
«Ναι. Και αυτός ήταν πάντα ο μεγάλος "τσακωμός" με την γιαγιά μου, η οποία με μεγάλωνε. Γιατί ήταν δυνατά φάρμακα και είχαν απαίσια γεύση. Όμως, η γιαγιά μου ήταν πάντα εκεί: Να με πιέζει, μαζί με το φαγητό μου, να παίρνω και τα φάρμακά μου, με το ρολόι στο χέρι, για να μην χαθεί ούτε ένα λεπτό από την ώρα που θα έπρεπε να πάρω τα φάρμακά μου. Αν δεν ήταν η γιαγιά μου να το κάνει αυτό, είναι βέβαιο ότι δεν θα ζούσα».
Σε άλλο σημείο, ο αδερφός του Ανδρέα Γεωργίου, είπε πως όταν είχε γεννηθεί, οι γιατροί δεν του έδιναν πολλές πιθανότητες να ζήσει.
«Όταν γεννήθηκα είχα περάσει και από βρογχοπνευμονία. Και σε συνδυασμό με τον ιό, με τον οποίο γεννήθηκα, με θεωρούσαν οι γιατροί "τελειωμένη υπόθεση", αλλά -με κάποιο μαγικό τρόπο, που η γιαγιά μου το απέδιδε σε θαύμα-, ξεπέρασα τον κίνδυνο. Οι γιατροί έλεγαν, στην αρχή, στη γιαγιά μου πως ως τα τέσσερά του θα ζήσει, μετά έγινε ως τα πέντε του, ύστερα ως τα επτά του, αλλά στο μεταξύ η επιστήμη προχωρούσε και έκανε άλματα σε ό,τι αφορούσε στον HIV – έφτασα πια σήμερα να είμαι 32 ετών, να έχω κάνει τα παιδιά μου που είναι υγιέστατα, και ο ιός πλέον να είναι μη ανιχνεύσιμος στον οργανισμό μου, άρα μη μεταδοτικός».
Τι είχε πει ο Ανδρέας Γεωργίου
Πριν μερικά χρόνια, ο Ανδρέας Γεωργίου είχε αναφερθεί στο πώς ο HIV επηρέασε την οικογένειά του. «Έχασα τη μαμά μου από Aids όταν ήμουν 12 ετών. Δεν ήταν εύκολο. Η μητέρα μου ήταν φορέας την εποχή που δεν υπήρχε προστασία. Είχα έναν πατέρα καλλονό, πολύ ωραίος άντρας, ήταν πάντα έξω γιατί ήταν ψαράς και έπρεπε να φέρνει το φαγητό στο σπίτι. Τον ιό τον έφερε ο μπαμπάς μου στο σπίτι. Και όταν ανακάλυψε ότι έφερε τον ιό στο σπίτι και κόλλησε τη μητέρα μου, ήταν σαν να έπεσε μια βόμβα στο σπίτι μας. Ένιωθα πάντα πιο μεγάλος και πάντα καταλάβαινα τι έλεγαν, ότι θα μείνουμε ορφανά, ότι θα καταστραφούμε και αυτό ήταν που με πείσμωνε. Είμαστε 4 αδέλφια και πολύ αγαπημένα. Είμαστε η δύναμη ο ένας του άλλου» είχε πει σε συνέντευξη.
Για τις σχέσεις με τον πατέρα του, ο σκηνοθέτης είχε αναφέρει πως δεν ήταν καλές, καθώς ο ίδιος τον θεωρούσε υπεύθυνο για το γεγονός ότι η μητέρα του κόλλησε AIDS. «Θύμωσα με τον πατέρα μου όταν έγινε αυτό κι έκανα επανάσταση. Πήγα μαζί της στο Λονδίνο, όσο έκανε θεραπεία. Της υποσχέθηκα ότι θα είμαι εντάξει και δίπλα στα αδέλφια μου. Όταν γύρισα είχα μεγάλο πρόβλημα με τον πατέρα μου. Τα τελευταία χρόνια όμως ήρθαμε κοντά, δεν έχω αφήσει τίποτα μέσα μου, τα είπαμε όλα» είχε δηλώσει ο Ανδρέας Γεωργίου.
