Παύλος Φύσσας ή…Killah P. Ακτιβιστής, αντιφασίστας, μουσικός. Ένας μουσικός που δεν έγινε τόσο γνωστός με τη μουσική του, παρά για με θάνατό του…κι ας αποδείχθηκαν οι στίχοι του προφητικοί.
«Μια τέτοια μέρα είναι ωραία για να πεθάνεις
Όμορφα κι όρθιος σε δημόσια θέα
Με λένε Παύλο Φύσσα από τον Περαία
Έλληνας κι ό,τι συνάδει αυτό, όχι μια σημαία!
Μελανοχίτωνας, γόνος του Αχιλλέα και του Καραϊσκάκη
Κι αν ξέρω κάτι είναι πως γεννήθηκα ήδη
Με δυο καταδίκες βαριές πάνω στην πλάτη
Δυο φτερά από γέννα πάνω στο σώμα μου ραμμένα
Που δυστυχώς φτερουγίζουν μόνο μέσ’ από την πένα»
Θα γεννηθεί στις 10 Απριλίου του 1979 στο Πέραμα. Μεγάλη του αγάπη η μουσική, μέσα από αυτήν εκφραζόταν, μέσω αυτής πρόσφερε σε άστεγους, άπορους, ασθενείς συνανθρώπους του.
Θανάσης Περράκης, Ράπερ
Ο Παύλος έβγαινε στο δρόμο και έδινε κουβέρτες σε άστεγους. Ο Παύλος δεν ήτανε πουθενά, ο Παύλος δεν ήταν ούτε δεξιός, ούτε αριστερός, ούτε τίποτα, σε ένα πράμα πίστευε πάντα, στο ελεύθερο πνεύμα.
Οι στίχοι του μιλούσαν για διάφορα πολιτικοκοινωνικά ζητήματα, τους πρόσφυγες, τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, τη βία του κατεστημένου και…σε αρκετά από τα τραγούδια του, χωρίς να το γνωρίζει…περιέγραφε και το δικό του τέλος.
Βράδυ 17ης Σεπτεμβρίου 2013. Σε μια καφετέρια στο Κερατσίνι, ο Παύλος Φύσσας με την παρέα του, παρακολουθεί ποδοσφαιρικό αγώνα. Εκεί βρίσκεται και μια άλλη παρέα, με την οποία διαπληκτίζονται. Η δεύτερη παρέα άρχισε να καλεί ενισχύσεις, κινητοποιώντας στελέχη των τοπικών οργανώσεων της Χρυσής Αυγής, ακόμα και μέσω μηνυμάτων στα κινητά τους τηλέφωνα.
Ξημερώματα πλέον 18ης Σεπτεμβρίου. Αποχωρώντας από την καφετέρια η παρέα του Φύσσα διαπιστώνουν ότι είναι περικυκλωμένοι. Ο Παύλος διώχνει τους φίλους του, μένει μόνος απέναντι στο τάγμα εφόδου και πέφτει τελικά νεκρός όταν θα δεχθεί τρεις θανάσιμες μαχαιριές, δύο στο θώρακα και μια στο πόδι.
Πριν όμως ξεψυχήσει, θα υποδείξει τον Γιώργο Ρουπακιά, μέλος της Χρυσής Αυγής, ως τον δράστη της επίθεσης.
Ήθελε να καταφέρει να ενώσει τη χιπ χοπ σκηνή της Ελλάδας, ήθελε να φέρει κοντά άσπονδους εχθρούς…που δεν είχαν στην πραγματικότητα σοβαρούς λόγους για έχθρες. Και το κατάφερε τον Σεπτέμβριο του 2013…με το θάνατό του…
«Να μαζέψει όλους αυτούς που βλέπετε εδώ μέσα σήμερα και μπροστά και πίσω από τις κάμερες, γιατί αυτό δεν έχει ξαναγίνει από το ’87 μέχρι σήμερα και πάλευε τα τελευταία χρόνια», δηλώνει στην ΕΣΗΕΑ ο Θανάσης Περράκης.
Ο Φύσσας γίνεται έμπνευση, χώνεται στους στίχους άλλων καλλιτεχνών, η μουσική του αντηχεί και νεκρός πλέον, γίνεται σύμβολο του αντιφασιστικού αγώνα. Λίγες ημέρες μετά το θάνατό του, ο Αλκίνοος γράφει…
Και το τραγούδι αυτό, θα ακούγεται σε κάθε του λάιβ μέχρι τη μέρα που θα ξημέρωνε η δύση της Χρυσής Αυγής.
Επτά χρόνια μετά. 7 Οκτωβρίου 2020, ο Ρουπακιάς κρίνεται ένοχος και η Χρυσή Αυγή εγκληματική οργάνωση.
Μαζί με τη Μάγδα Φύσα, τη μάνα σύμβολο, πανηγυρίζει και μια ολόκληρη λαοθάλασσα….
