Ο βομβαρδισμός της σημαντικότατης γέφυρας του Κερτς προκάλεσε την αντίδραση του Βλαντιμίρ Πούτιν. Ο Ρώσος Πρόεδρος ως απάντηση, διέταξε τον βομβαρδισμό ουκρανικών πόλεων, ανάμεσά τους και το Κίεβο. Τι είναι αυτό, ωστόσο, που καθιστά την εν λόγω γέφυρα ύψιστης σημασίας για τη Ρωσία; Πώς ερμηνεύεται η αντίδραση του Πούτιν και ποια θα είναι η εξέλιξη του πολέμου από τούδε και στο εξής;
Απαντήσεις στα ερωτήματα δίνει στο AlphaNews.Live, o Γιάννης Ιωάννου, διεθνολόγος, αναλυτής στην «Καθημερινή Κύπρου» και συνιδρυτής του Geopolitical Cyprus.
- Γιατί ήταν τόσο σημαντική η γέφυρα του Κερτς για τον Πούτιν;
Για δύο λόγους. Ο ένας ήταν το ότι την εγκαινίασε προσωπικά το 2014 κατά τη διάρκεια της προσάρτησης της Κριμαίας, άρα έχει συμβολικό χαρακτήρα και σίγουρα αποτελεί πλήγμα γοήτρου ανήμερα της ημέρας των γενεθλίων του. Το δεύτερο, ήταν πολύ σημαντικό σημείο γεωγραφικά και επιχειρησιακά, για την συνέχιση του πολέμου στην Ουκρανία.
- Θεωρείτε ότι η αντίδραση του Πούτιν ήταν κίνηση πανικού ή στρατιωτική απάντηση στον βομβαρδισμό της γέφυρας;
Στρατιωτική απάντηση δεν μπορεί να είναι. Στρατιωτικές απαντήσεις γίνονται επί του πεδίου. Το να πλήξεις πόλεις εντός του αστικού ιστού, νομίζω ότι είναι μία κίνηση που δείχνει, όχι μόνο απελπισία, επειδή ακριβώς δεν πάνε καλά οι επιχειρήσεις για τη Ρωσία, αλλά δείχνει και τη φύση και τον τρόπο με τον οποίο εμπλέκεται στρατιωτικά η Ρωσία, όπου επιχειρεί. Το είδαμε και στο Χαλέπι της Συρίας το 2015, το είδαμε στο Μπρόσνικ στη Τσετσενία τη δεκαετία του 1990. Είναι ένας τρόπος με τον οποίο θέλει να τρομοκρατήσει. Είναι revenge bombing, θέλει να τρομοκρατήσει την Ουκρανία.
- Ο ΟΗΕ έκανε λόγο για ενδεχόμενη «παραβίαση του δικαίου του πολέμου» γιατί επλήγησαν μη στρατιωτικοί στόχοι. Ποιες θα είναι οι ενδεχόμενες επιπτώσεις για τη Ρωσία; Πότε θα εξεταστεί αν αυτό ισχύει;
Εξετάζεται σίγουρα μετά το τέλος του πολέμου και υπάρχει διαδικασία η οποία γίνεται στο επίπεδο της Χάγης, και σίγουρα είναι κάτι το οποίο, σαν πολιτική πρακτική, νομίζω έχει ξεκάθαρη θέση. Και το πνεύμα και το γράμμα του Διεθνούς Δικαίου. Το είδαμε και σε άλλες περιπτωσιολογίες.
- Σε σχέση με τη Λευκορωσία, ο Πούτιν έκανε λόγο ότι η σχέση των δύο χωρών δεν είναι τίποτα άλλο από μία αμυντική συνεργασία. Μπαίνει η Λευκορωσία στον πόλεμο;
Δεν νομίζω ότι μπαίνει στον πόλεμο. Για να μπει στον πόλεμο η Λευκορωσία, θα πρέπει πρώτα η Ρωσία να κηρύξει επίσημα τον πόλεμο στην Ουκρανία. Οι δηλώσεις Λουκασένκο, αν τις ακούσει κάποιος στα ρωσικά, λέει ξεκάθαρα ότι θα δημιουργηθεί μία κοινή δύναμη, στο κομμάτι εκείνο των συνόρων στο τριεθνές μεταξύ Πολωνίας, Λευκορωσίας και Ουκρανίας, μία μεικτή δύναμη ρωσική και λευκορωσική.
Έχω όμως την αίσθηση ότι η Λευκορωσία ήδη συμμετέχει έμμεσα στις στρατιωτικές επιχειρήσεις, είτε παραχωρώντας τον εναέριο χώρο της για πυραυλικές επιθέσεις προς την Ουκρανία, είτε μεταφέροντας στρατεύματα μέσα από το έδαφός της. Το είδαμε, κυρίως, πριν τη ρωσική εισβολή. Αλλά κήρυξη πολέμου, per se, της Λευκορωσίας στην Ουκρανία, δεν υφίσταται. Και δεν το βλέπω να γίνεται.
- Πώς εξελίσσεται η επιστράτευση που ανακοίνωσε ο Πούτιν;
Υπάρχει μία παραδοχή εκ μέρους του Κρεμλίνου ότι δεν πηγαίνει καλά, υπάρχουν διάφορα ζητήματα. Πρώτον, το ζήτημα της κινητοποίησης μίας μεγάλης στρατιωτικής δύναμης, σ’ έναν πόλεμο που, ως προς το επιχειρησιακό σκέλος, έχει προβλήματα διοικητικής μέριμνας. Το να πρέπει να μεταφέρεις έναν Χ αριθμό, 100, 200 ή 300 χιλιάδων στρατιωτών προς το μέτωπο, είναι προβληματικό. Ασχέτως αν η διαδικασία αυτή καθ’ αυτή δεν λειτούργησε με τον βασικό κανόνα μίας στρατιωτικής κινητοποίησης, μίας επιστράτευσης.
Μία επιστράτευση γίνεται με την διάθεση των επίστρατων να συμμετέχουν στη διαδικασία. Είδαμε και μαζικές εξόδους Ρώσων σε στρατεύσιμη ηλικία προς χώρες όπως το Καζακστάν, η Γεωργία και η Φινλανδία. Έχω την αίσθηση ότι, όπως εξελίσσεται, δεν αλλάζει κάτι ως προς την έκβαση του πολέμου. Δηλαδή, αν προστεθούν ξαφνικά 100 χιλιάδες στρατιώτες, δεν σημαίνει ότι αυτό είναι απαραιτήτως και game changer για τον τρόπο με τον οποίο διεξάγονται οι στρατιωτικές επιχειρήσεις.
- Πώς εκτιμάτε ότι θα εξελιχθεί ο πόλεμος από τούδε και στο εξής;
Υπάρχουν δύο δυναμικές που πρέπει να παρακολουθήσουμε. Η μία αφορά, φυσικά, στο πώς οι καιρικές συνθήκες, καθώς θα πλησιάζουμε προς τον ορίζοντα του Νοεμβρίου, θα «παγώσουν» τις επιχειρήσεις επί του εδάφους, ακριβώς λόγω των πολύ χαμηλών θερμοκρασιών.
Στο δεύτερο μέτωπο, θεωρώ ότι θα υπάρξει breakthrough στο κομμάτι της Χερσώνας, άρα θα μπούμε σε μία διαδικασία ανακατάληψης της Χερσώνας από τις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις. Στο ανατολικό μέτωπο, θα υπάρξει πίεση προς τον άξονα του Λουγκάνσκ. Άρα στο Λουγκάνσκ, που είναι η πρωτεύουσα της μίας από τις δύο αυτοανακηρυχθείσες Δημοκρατίες του Ντονμπάς, θα απειληθεί για πρώτη φορά το κεκτημένο της Ρωσίας, μετά το 2015.
Προβλέπω εξελίξεις στο νότιο μέτωπο, όσον αφορά στην έκβαση της μάχης της Χερσώνας, και στα ανατολικά με επίκεντρο της ουκρανικής αντεπίθεσης την περιοχή του Λουγκάνσκ.
