Παρότι και οι τρεις πλευρές (Ισραήλ-Ιράν-ΗΠΑ) μπορούν να υποστηρίξουν ότι πέτυχαν τους στόχους τους, ουσιαστικά κανείς βγήκε κερδισμένος από αυτό που ο Ντόναλντ Τραμπ ονόμασε «πόλεμο 12 ημερών», ανέφερε στην εκπομπή Alpha Ενημέρωση ο Πολιτικός Επιστήμονας και Διεθνολόγος, Σταύρος Καλεντερίδης.
Από τη μία οι Ισραηλινοί μπορούν να ισχυριστούν ότι κατέστρεψαν μέρος του πυρηνικού προγράμματος, πλήττοντας και την αμυντική βιομηχανία. Από την άλλη, οι Ιρανοί υποστηρίζουν ότι άντεξαν την επίθεση των δύο άλλων δυνάμεων, έχοντας ανακοινώσει, παράλληλα, αποχώρηση από τη Συνθήκη μη διάδοσης των πυρηνικών και πλήττωντας την αίγλη των Ισραηλινών. Την ίδια ώρα, ο Αμερικανός Πρόεδρος μπορεί να ενισχύσει την εικόνα του στο εσωτερικό, μετά από ένα περιορισμένο χτύπημα που, τελικά, «έφερε την ειρήνη».
Απεναντίας, το Ισραήλ δεν κατάφερε να καταστρέψει ολοσχερώς το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, αλλά ούτε και να ρίξει το καθεστώς Χαμενεΐ. Παράλληλα, επλήγη σοβαρά οικονομικά και εσωτερικά, κάτι πρωτοφανές για την εικόνα της χώρας και τους κατοίκους της. Μάλιστα, υπολογίζεται ότι η οικονομική ζημιά που υπέστη μέσα σε 12 μέρες, ξεπερνά αυτή των τελευταίων δύο και πλέον ετών στη Λωρίδα της Γάζας.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Καζάνι που βράζει η Δυτική Όχθη, το χρονικό της έντασης
«Δε μπορούσαν να αντέξουν αυτόν τον πόλεμο, ούτε η μια πλευρά ούτε η άλλη, πόσο μάλλον όταν τα συστήματα αεράμυνας των Ισραηλινών βασίζονται στην αμερικανική υποστήριξη, ενώ στην περίπτωση της Γάζας μπορούν να επιχειρούν μόνοι τους.»
Ερωτηθείς για το κατά πόσο είμαστε ενώπιον μιας εκεχειρίας ή απλά μιας πάυσης ο ίδιος απάντησε:
«Δεν πρόκειται να σταματήσει η βία, ο πολεμικός αυτός κύκλος τη Μέση Ανατολή, αν δεν υπάρξει εκεχειρία και στη Γάζα. Δε φαίνεται διατεθειμένο το Τελ Αβίβ για κάτι τέτοιο.»
Ο κύριος Καλεντερίδης απομάκρυνε από το τραπέζι το σενάριο κλεισίματος των Στενών του Ορμούζ, δεδομένου ότι οι ίδιοι οι Ιρανοί τα αξιοποιούν για εξαγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου. Η μόνη περίπτωση αυτό να ανατραπεί, είναι να χτυπηθούν οι πετρελαϊκές δομές της χώρας.
Καταλήγοντας, ο Πολιτικός Αναλυτής υπέδειξε ως ιδανικό σενάριο για τη Δύση, τον διαμελισμό του Ιράν σε μικρότερα κρατίδια -όπως το συριακό μοντέλο- όπου θα υπάρχει μια κεντρική κυβέρνηση, φιλικά κείμενη προς αυτή.
