του Χριστόφορου Χριστοφή
Η έναρξη του προαναγγελθέντος πολέμου δεν προκάλεσε έκπληξη στον πλανήτη. Παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις από τον Ρώσο Πρόεδρο, η Ουκρανία έμοιαζε για βδομάδες με ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί. Και εξερράγη στις 5 και 10 το πρωί της 24ης Φεβρουαρίου...
Πρόεδρος Ρωσίας
"Ο σκοπός της επιχείρησης είναι η προστασία των ανθρώπων, που επι 8 χρόνια υποφέρουν από την εκμετάλλευση και τη γενοκτονία του καθεστώτος του Κιέβου".
Το δρόμο είχαν ανοίξει οι νεοναζί Ουκρανοί Αζόφ, με τις επιθέσεις τους σε βάρος των αυτονομιστών στο Ντονμπάς. Ο Πούτιν αναγνώρισε την ανεξαρτησία των δύο “Λαϊκών Δημοκρατιών” της περιοχής και εισέβαλε στην Ουκρανία με πρόσχημα την προστασία των ρωσόφωνων του Ντονμπάς. Η δεύτερη αιτία ήταν η σχεδιαζόμενη ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, την οποία η Μόσχα ήθελε πάση θυσία να αποτρέψει.
Πρόεδρος Ουκρανίας
"Θα βρούμε κάθε μπάσταρδο που άνοιξε πυρ κατά του λαού μας... που βομβάρδισε τη γη μας, που εκτόξευσε πυραύλους... που έδωσε την εντολή, που πάτησε το κουμπί. Δεν θα βρείτε ησυχία πουθενά στη γη... εκτός απ` τον τάφο σας".
Η Ρωσία στοχεύει στην αποστρατιωτικοποίηση της Ουκρανίας, θέλει Ρωσική την Κριμαία και αυτόνομο το Ντονμπάς. Για κάποιους άλλους ο Πούτιν επιδιώκει την πτώση της Κυβέρνησης Ζελένσκι, να αποκτήσει τον έλεγχο ολόκληρης της χώρας και να αποδυναμώσει τη γεωστρατηγική θέση της ΕΕ προκειμένου να αποκτήσει η χώρα του κυρίαρχο ρόλο στην ευρύτερη περιοχή.
ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ
Ο χάρτης της 24ης Φεβρουαρίου. Με κόκκινο χρώμα είναι οι περιοχές που ήλεγχαν τότε οι Ρώσοι αυτονομιστές. Είναι η χερσόνησος της Κριμαίας, η οποία κηρύχθηκε κατεχόμενο έδαφος τον Απρίλιο του 2014 – μετά την ρωσική εισβολή στην περιοχή με σκοπό βεβαίως την προσάρτηση. Την ίδια περίοδο η Ουκρανία έχασε τον πλήρη έλεγχο της περιφέρειας του Ντονμπάς και δη μέρος των επαρχιών Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ όπου οι αυτονομιστές κήρυξαν λαϊκές δημοκρατίες.
Μια εβδομάδα μετά -και βλέπουμε την κατάσταση επί του εδάφους στις 3 Μαρτίου- τα ρωσικά στρατεύματα κατάφεραν να θέσουν υπό τον έλεγχο τους περιοχές στο Τσερνίχιβ στα σύνορα με την Λευκορωσία (πλησιάζοντας στο Κίεβο)... ένα μεγάλο μέρος του Χαρκόβου, περιοχές του Λουνκάσνκ και βεβαίως κλείδωσαν την παραλιακή λωρίδα της Μαριούπολης – αποκόπτοντας την Ουκρανία από τη θάλασσα του Αζόφ.
Την επόμενη εβδομάδα βλέπουμε ότι δεν υπήρξαν δραματικές αλλαγές στο χάρτη, πέραν της προέλασης προς στα δυτικά στο Λουγκάνσκ. Αν και το σφυροκόπημα από αέρος συνεχίζεται αδιάκοπα σχεδόν σε ολόκληρη την επικράτεια...
Παρόμοια ήταν η εικόνα και στις 17 Μαρτίου. Παρατηρούμε ότι η Ρωσική πλευρά αλλάζει στρατηγική – προχωρά σε στοχευμένες και επικεντρωμένες επιθέσεις σε συγκεκριμένες περιοχές.
Και φτάνουμε στο σήμερα για να δούμε το χάρτη που επιβεβαιώνει την αλλαγή στρατηγικής. Μέσα σε μια βδομάδα η Ρωσία κατάφερε να αγκαλιάσει την ανατολική Ουκρανία – σπρώχνοντας τα σύνορα της προς τα δυτικά. Έκλεισε τις λωρίδες που είχαν μείνει ελεύθερες σε Τσενίχιβ και Λουγκάνσκ ΚΑΙ κατέλαβε σχεδόν ολόκληρη την Μαριούπολη.
Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ
Όπως αποδείχθηκε ο Πούτιν δεν περίμενε να βρει στρατιωτική αντίσταση επί του εδάφους και αιφνιδιάστηκε με την ομοψυχία και τις κυρώσεις της Δύσης.
Πρόεδρος Ρωσίας
"Καταλαβαίνουμε τι πόρους έχει αυτή η αυτοκρατορία του ψεύδους, αλλά εξακολουθεί να είναι ανίσχυρη απέναντι στην αλήθεια και τη δικαιοσύνη".
Από την άλλη ο Ζελένσκι περίμενε -κι ακόμη περιμένει- ουσιαστική στήριξη από το ΝΑΤΟ... στο πεδίο των μαχών.
Πρόεδρος Ουκρανίας
"Ακούστε: έχουμε πόλεμο. Δεν έχουμε χρόνο για όλα αυτά τα διαδικαστικά. Αυτό δεν είναι πινγκ -πονγκ. Πρόκειται για ανθρώπινες ζωές".
Όσο για την επόμενη μέρα, στρατιωτικοί αναλυτές αναμένουν ότι ο Πούτιν σχεδιάζει απόβαση στην Οδησσό – με σκοπό να αποκόψει την Ουκρανία από την Μαύρη Θάλασσα. Αν και η ρωσική πλευρά το αρνείται, αξιωματούχοι της Δύσης υποστηρίζουν ότι η Μόσχα στοχεύει στην κατάληψη ολόκληρης της χώρας για αρχή... προειδοποιώντας πως έπονται στόχοι όπως η Μολδαβία, η Γεωργία, η Βοσνία και το Κοσσυφοπέδιο.
