Της Δήμητρας Μακρυγιάννη
Την ημέρα της Νίκης, στις 9 Μαίου, θέλει η Μόσχα να γιορτάσει στο έδαφος της αιματοβαμμένης Μαριούπολης. Η εντολή σαφής και ξεκάθαρη. Καθαρίστε την πόλη από τα πτώματα ήταν λόγια Ρώσων αξιωματούχων.
Η εντολή που δόθηκε αναφέρει να καθαριστεί ο κεντρικός πόλος της Μαριούπολης από ερείπια και πτώματα. Μια εκκωφαντική σιωπή διαπερνάει την πόλη…
Την ίδια ώρα ο εφιάλτης συνεχίζεται. Βασανισμοί, βιασμοί, εν ψυχρώ δολοφονίες συνθέτουν το σκηνικό που πρωταγωνιστεί στην χώρα. Οι Ουκρανοί απεγνωσμένοι ζητούν βοήθεια…
Μπόρις Φιλατοφ - Δήμαρχος Ντνίπρο
‘’Χρειαζόμαστε τρία πράγματα: όπλα, όπλα, όπλα.’’
Η Νάντια περιμένει τον σύζυγό της από τις 13 Μαρτίου…ούτε η ίδια αλλά και κανείς άλλος δεν γνωρίζει που είναι και αν ζει.
Νάντια – Κάτοικος Χουσαροκβα
‘’Ο σύζυγος μου έφυγε για τη φάρμα για να ταΐσει τα ζώα μαζί με άλλα παιδιά ως εθελοντής και δεν επέστρεψε από εκεί.’’
Στάχτες όπου και να γυρίσει κανείς να κοιτάξει. Οι χωρικοί επιστρέφουν στους τόπους που γεννήθηκαν και το μόνο που αντικρύζουν είναι συντρίμμια.
Σεργκέι Μπαμπένκο - Κάτοικος Χουσαρόκβα
‘’Υπήρχαν τρία καμένα πτώματα. Πρώτον, νομίζαμε ότι ήταν δύο, αλλά όταν τα έβγαζαν, αποδείχθηκε ότι υπήρχε και ένα τρίτο".Λιουμποφ Μιστσένκο - Κάτοικος Χουσαρόκβα
‘’Πυροβολούσαν τα παιδιά και τα εγγόνια μας. Στέκονταν εκεί πάνω στο νεκροταφείο και πυροβολούσαν στις αυλές από εκεί.’’
Άλλες μαρτυρίες από το χωριό Χουσαρόκβα κάνουν λόγο για μία τριμελή οικογένεια που δολοφονήθηκε με τα πτώματα τους να μένουν για μέρες μέσα στο σπίτι. Τα νοσοκομεία γεμάτα ανθρώπους τραυματισμένους. Η Βικτώρια έχασε στον πόλεμο σύζυγο και κόρη.
Βικτώρια Κοβαλένκο - Κάτοικος Yahidne
‘’Άκουσα μια έκρηξη, το παράθυρο έσκασε και τραυματίστηκα στο κεφάλι από το τζάμι. Υπάρχουν ακόμα μικρά θραύσματα γυαλιού, εδώ σε αυτό το σημείο.’’
