Της Δήμητρας Μακρυγιάννη
Άφησαν πίσω τον σύζυγο, έστειλαν μακριά τα παιδιά τους για να γλυτώσουν. Κράτησαν όπλο για να αντιμετωπίσουν τον εχθρό. Περπάτησαν χιλιόμετρα κρατώντας τα βρέφη στην αγκαλιά τους για να κερδίσουν τη ζωή τους. Οι γυναίκες της Ουκρανίας!
Το μυαλό και η καρδιά όλων, για την φετινή παγκόσμια ημέρα της γυναίκας, στρέφεται στις γυναίκες – σύμβολα της Ουκρανίας. Ένας ύμνος στη δύναμη της ψυχής των μανάδων που είδαν τα παιδιά τους νεκρά από τα πυρά του εισβολέα. Άλλες γυναίκες που έχασαν τα παιδιά τους μέσα στο χάος του πολέμου, τα ξανασυνάντησαν όμως και πνίγηκαν στην αγκαλιά τους.
Εκατομμύρια γυναίκες παίρνουν από το χέρι τη ζωή τους ολόκληρη…το παιδί τους, και ξεκινούν ταξίδι για το άγνωστο.. Αφήνοντας όμως πίσω τον άντρα που μέχρι πριν ο εισβολέας τους χωρίσει βίαια, ζούσαν κάτω από την ίδια στέγη. Σφίγγουν τα δόντια, τον αποχαιρετούν γνωρίζοντας ότι ίσως να μην τον αντικρύσουν ξανά.
Οι γενναίες γυναίκες που αψήφησαν κάθε κίνδυνο για να βρεθούν στην πρώτη γραμμή υπερασπιζόμενες την πατρίδα τους, είτε ως εθελόντριες, είτε με όπλα στο χέρι. Υπολογίζεται πως στην χώρα υπηρετούν τον στρατό πέραν των 30 χιλιάδων γυναικών, αριθμός που αυξήθηκε από τη μέρα της ρωσικής εισβολής.
Κίρα Ρούντικ - Ουκρανή βουλευτής
"Οι Ουκρανές γυναίκες θα πάρουν και λουλούδια αλλά δε θα κουβαλάμε μόνο λουλούδια, θα κουβαλάμε και όπλα για να προστατεύσουμε την πατρίδα μας μαζί με τους άντρες μας."
Κάποιες άλλες, σε ένα καταφύγιο, προσπαθούν να καλύψουν με την μελωδία τους, τους ήχους από τους βομβαρδισμούς.
Την ώρα που κορμιά αμάχων έπεφταν νεκρά, από μια γυναίκα γεννιόταν η ίδια η ζωή. Όπως η Μία που γεννήθηκε τις πρώτες ώρες της εισβολής.
Το δράμα εκατομμυρίων γυναικών προσφύγων, μοιράζονται και γυναίκες από την Πολωνία που αφήνουν καροτσάκια στους σιδηροδρομικούς σταθμούς για να τα βρουν Ουκρανές όταν θα φτάσουν εκεί με τα παιδιά τους.
Σήμερα όμως οι άντρες στην Ουκρανία φρόντισαν να θυμηθούν όλες αυτές τις γυναίκες σύμβολα. Ένα λουλούδι για να πουν ευχαριστώ και να πάρουν δύναμη.
Γυναίκες που πονούν όμως και οι μανάδες από τη Ρωσία. Που άφησαν τα παιδιά τους να πάνε σε έναν πόλεμο που πιθανότατα ούτε οι ίδιοι να μην θέλανε ξεσπώντας μπροστά από κρατικούς αξιωματούχους.
"Γιατί στείλατε τα παιδιά μας εκεί; Κοιτάξτε αυτά τα παιδιά, είναι 20 ετών, νεαρά αγόρια!"
