Το ημερολόγιο έδειχνε 8 Αυγούστου του 1964. Η Τουρκία, με τον πλέον απεχθή και αποτρόπαιο τρόπο αποδεικνύει στην Κύπρο και την διεθνή κοινότητα τα άνομα επεκτατικά της σχέδια στο νησί.
Πολεμικά αεροπλάνα βομβάρδισαν ανηλεώς κατοικημένες περιοχές στην περιοχή της Τηλλυρίας και έπληξαν με φονικές βόμβες ναπάλμ, ακόμα και το νοσοκομείο του Παχύαμμου.
Στόχος να ωθήσουν τους Τουρκοκύπριους σε ένοπλη σύρραξη με τους Ελληνοκύπριους. Προάγγελος των όσων τραγικών συνέβησαν στην Τηλλυρία αποτέλεσαν του Δεκεμβρίου του 1963, όταν οι Τουρκοκύπριοι και κάτω από τις οδηγίες της Τουρκίας, αποσχίστηκαν από τις δομές του νεοσύστατου κράτους της Κυπριακής Δημοκρατίας, με αφορμή τη πρόταση του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου για αλλαγή 13 σημείων της Συμφωνίας Ζυρίχης-Λονδίνου.
Με τους βομβαρδισμούς του Αυγούστου του 1964 δημιουργήθηκαν τουρκικοί θύλακες στα χωριά Κόκκινα και Μανσούρα, κάτι που επέτρεπε την μεταφορά στρατιωτικού υλικού και προσωπικού διά θαλάσσης. Ήταν το πρώτο μήνυμα για την εισβολή του 1974.
Ο κίνδυνος για επέκταση του θύλακα ήταν επικείμενος, οι προκλήσεις συνεχείς, και τέθηκε επιτακτικά θέμα ασφάλειας των Ελληνοκυπρίων κατοίκων της περιοχής Τηλλυρίας.
Η Εθνική Φρουρά και μαζί της πολλοί εθελοντές, προσπάθησαν να εξουδετερώσουν τον ισχυρό θύλακα Μανσούρας-Κοκκίνων.
Ωστόσο, παρά τις προσπάθειες να αποσοβήσει τον κίνδυνο αυτό, η Τουρκία επενέβη στρατιωτικά, μέσω της πολεμικής της αεροπορίας, και βομβάρδισε ανελέητα ολόκληρη την περιοχή, από τον Ξερό μέχρι τον Πύργο.
Παρά τη σθεναρή αντίσταση των κατοίκων και των στρατιωτών, περισσότεροι από 50 Ελληνοκύπριοι, ανάμεσα στους οποίους περιλαμβάνονταν και αρκετοί άμαχοι, βρήκαν τραγικό θάνατο, κτυπημένοι από τις βόμβες ναπάλμ και τα τούρκικα πολυβόλα, ενώ εκατοντάδες ήταν οι τραυματίες.
Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ διέταξε κατάπαυση του πυρός που έγινε κατορθωτή στις 10 Αυγούστου.
